Μετά από σένα ποιος;

«Ιμπαγάσα υπάρχει μόνο ένας», είχε πει κάποια στιγμή ο Ερνέστο Βαλβέρδε, απευθυνόμενος προς τους δημοσιογράφους που κάλυψαν την προετοιμασία του Ολυμπιακού, στη Γερμανία, μετά από ένα φιλικό ματς.

Από την πρώτη μέρα που πάτησε ο Αριέλ Ιμπαγάσα το πόδι του στου Ρέντη, άπαντες στο προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού αντιλήφθηκαν

το μεγάλο ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Ο Αργεντινός, έχοντας πίσω του ένα ιδιαίτερα… βαρύ βιογραφικό, ήρθε στη χώρα μας για ν’ αποδείξει ότι η ουσία στο παιχνίδι μιας ομάδας δεν είναι το γκολ, αλλά η ασίστ.

Ο «κάνιο» αποτελεί από πέρυσι το καλοκαίρι, όταν φόρεσε για πρώτη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα, το βαρόμετρο στο τρόπο ανάπτυξης των πρωταθλητών, καθώς σχεδόν κάθε επίθεση των «ερυθρολεύκων» περνά από τα πόδια του.

Με… σύμμαχο το χαμηλό του ύψος, βλέπει τους κενούς χώρους πριν τους αντιπάλους του. Πολλές φορές πριν και από τους συμπαίκτες του. Πόσες φορές, άλλωστε, έκανε κάθετη πάσα στην… πλάτη της αντίπαλης άμυνας και ο επιθετικός δεν πρόλαβε καν να κουνηθεί από τη θέση του;

Στο παιχνίδι της περασμένης Κυριακής, με αντίπαλο τον Πανιώνιο, έβγαλε δυο ασίστ, οι οποίες έγιναν, στη συνέχεια, γκολ και πλέον έβαλε ρότα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης της σχετικής λίστας. Για τον ίδιο δεν πιστεύω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς το έχει καταφέρει σε ένα σαφώς δυσκολότερο πρωτάθλημα, αυτό της Πριμέρα Ντιβιζιόν.

Στα 35 του, πλέον, ο Ιμπαγάσα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νεότερους συμπαίκτες και αντιπάλους, οι οποίοι αγωνίζονται στην ίδια θέση. Ποιος μπόρεσε να κακολογήσει τον Γιάννη Φετφτατζίδη όταν είπε πέρυσι, τέτοια εποχή, ότι προσπαθεί να «κλέψει» στοιχεία από το παιχνίδι του Αργεντινού έτσι ώστε να γίνει καλύτερος;

Το παιχνίδι του Ολυμπιακού, κατόπιν σχετικής επιθυμίας του Ερνέστο Βαλβέρδε, στηρίζεται στον «κάνιο». Γι’ αυτό παρατηρείται το φαινόμενο να παρουσιάζουν ένα κακό πρόσωπο οι «ερυθρόλευκοι» όταν αυτός είναι εκτός παιχνιδιού είτε λόγω τιμωρίας, είτε λόγω τραυματισμού. Η ερώτηση που έρχεται στο μυαλό όλων των φιλάθλων του Ολυμπιακού, βλέποντας την προσφορά του Ιμπαγάσα στον τρόπο ανάπτυξης των πρωταθλητών, είναι «μετά από σένα ποιος;», που λέει και το τραγούδι.

Μόνο μία απάντηση μου έρχεται στο μυαλό. Δεν υπάρχει αντικαταστάτης του Ιμπαγάσα. «Κάνιο» υπάρχει μόνο ένας, όπως μας είπε και ο Ερνέστο Βαλβέρδε το περασμένο καλοκαίρι, στην Γερμανία. Όλα τα άλλα είναι για να τα λέμε…

Υ.Γ.1: Ο τελευταίος της θρυλικής πεντάδας των Ανδριανοπουλέων, Λεωνίδας, θα ξαναπαίξει μπάλα μαζί με τα αδέρφια του. Αυτή τη φορά, στο παράδεισο. Μπορεί να έχει και εκεί, ποιος ξέρει, καρβουνόσκονη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σας σκεπάζει κύριε Λεωνίδα.

Υ.Γ.2: Θα ήθελα, επίσης, να τιμήσω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τον Μάρκο Σιμοντσέλι. Τον Ιταλό δεν τον γνώριζα φυσικά, όμως μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής, όπως το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει σε όλους τους φίλους των μηχανοκίνητων σπορ. Το χαμόγελό του μπήκε από τις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών σε όλα τα σπίτια του