Μα, πού ζούμε όλοι, βρε; Σε ροζ συννεφάκι;

Είπαμε να πιάσουμε την κουβέντα του κατά πόσον είναι ή όχι «ορθό» (ή οτιδήποτε άλλο θέλετε, τέλος πάντων) να τονίζει ολοένα και πιο συχνά ή άμεσα τις διάφορες «ομορφιές» του ελληνικού ποδοσφαίρου με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος. Όμως αυτή η κουβέντα δεν χάνεται. Ενώ αντίθετα, τέτοιο μνημείο όπως ο απολογισμός του πρώτου γύρου από τη Σούπερ Λίγκα δεν βγαίνει κάθε μέρα!

Μιλάμε, δηλαδή, να το διαβάζεις και να νομίζεις ότι ζεις σε μια χώρα όπου όχι μόνο… Τρόικα δεν έχει εισβάλει (με την… κυριολεκτική έννοια), αλλά μάλλον εμείς δανείζουμε τη Γερμανία, η Τουρκία μας παρακαλάει να μη της κάνουμε ντου άμα βρει πετρέλαιο στα έξι μίλια παρά… τρία μέτρα από τις ακτές της και είδηση δεν είναι να έλθει ο Άστον Κούτσερ στα μπουζούκια, αλλά να πει όχι η Beyonce στη «Γέφυρα», αν και αυτή η άρνηση θα χαντακώσει την καριέρα της…

Οι λεπτομέρειες αυτού του απολογισμού είναι διαθέσιμες και εδώ και στο διαδίκτυο για να τις δει όποιος θέλει και να τρίβει τα μάτια του. Το σημαντικό όμως δεν είναι το να μπούμε σε μία-μία από τις λεπτομέρειές του προκειμένου να αποδείξουμε στον εαυτό μας αν είμαστε ή όχι ελέφαντες. Το σημαντικό είναι η λογική πίσω από έναν τέτοιου είδους απολογισμό.

Θέλω να πω, π.χ., ότι δεν έχει νόημα να πούμε εάν ισχύει πράγματι αυτή η σύγκριση που λέει ότι: … στους τομείς της Ασφάλειας: Καύση πυρσών: 2011-2012: 1388, 2010-2011: 2117, Ρίψη πυρσών: 2011-2012: 300, 2010-2011: 923, Υβριστικά συνθήματα: 2011-2012: 36, 2010-2011: 59, Ρίψη αντικειμένων: 2011-2012: 27, 2010-2011: 44, Φίλαθλοι στον αγωνιστικό χώρο: 2011-2012: 0, 2010-2011: 8 , Διενέξεις κατά την προσέλευση φιλάθλων: 2011-2012: 10, 2010-2011: 14, και συνεχίζει αναφέροντας διάφορα άλλα τέτοια κολακευτικά.

Ούτε έχει σημασία αν στέκει σε οποιουδήποτε είδους πραγματική συγκριτική ανάλυση ο ισχυρισμός ότι : «η δυσμενής οικονομική συγκυρία, η απαγόρευση μετακινήσεων φιλάθλων και οι 12 εξ αναβολής αγώνες που εκκρεμούν για την ολοκλήρωση του Α’ Γύρου είχαν ως αποτέλεσμα να καταγραφεί μικρότερη προσέλευση φιλάθλων κατά τον Α’ Γύρο», αλλά και ότι «παρόμοια τάση καταγράφεται σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπως πιστοποιείται από τα γραφήματα που επισυνάπτονται στην παρουσίαση.

Σημασία, πραγματική, έχει ότι στο τέλος όλων αυτών των υπέροχων, δεν υπάρχει ούτε καν και κάτι όπως: «παρά ταύτα, και το ένα, το δεύτερο, το τρίτο, το πέμπτο, είναι ζητήματα που δεν ικανοποιούν τη Λίγκα και γι’ αυτό σκοπεύει να κάνει αυτό, το άλλο, το τρίτο…» Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ. Το λέγαμε άλλωστε και χθες, με άλλη βέβαια αφορμή:

Το να ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙΣ ότι υπάρχει πρόβλημα (και να μην προσπαθήσεις να το κρύψεις κάτω από το χαλάκι) δεν αρκεί ούτε κατά 50% για να το λύσει. Αλλά το να μην παραδέχεσαι καν ότι υφίσταται οδηγεί 100% στη διαιώνισή του –συνήθως δε και στη γιγάντωσή του. Και είναι, γι’ αυτό, κρίμα που μετά από ένα πρώτο γύρο ο οποίος είχε ΚΑΙ θετικά στοιχεία να δείξει, η Λίγκα επιλέγει να βγάλει προς τα έξω ως «απολογισμό» κάτι που θυμίζει ακριβώς τη νοοτροπία της...