Η λογική του Αναστόπουλου

Χαίρετε κύριοι

Περνάμε τις τελευταίες μέρες του 2011 και δεν είχα σκοπό να γράψω ένα καθαρά ποδοσφαιρικό άρθρο.

Ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες όμως μου έκανε εντύπωση το κλίμα που δημιουργήθηκε στο Ηράκλειο μετά την ήττα του ΟΦΗ από τη Λειβαδιά. Δεν έγινε κάτι έντονο απλά μου φάνηκε υπερβολικό να κλείνει ο ΟΦΗ την χρονιά στην 7η θέση και να υπάρχει μουρμούρα. Αν θυμηθούμε το πως ξεκίνησε η φετινή

σαιζόν με τον ΟΦΗ να παίρνει την άνοδο στα μπαράζ μετά από τεράστιους δικαστικούς αγώνες και να ξεκινά στο καπάκι χωρίς προετοιμασία το νέο πρωτάθλημα μπορούμε να καταλάβουμε πως μιλάμε για άθλο.

Οι φίλοι της ομάδας μετά τα πρώτα καλά αποτελέσματα μπορεί να είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Όσοι όμως είχαν καταλάβει τον τρόπο που παίζει η ομάδα τους θα περίμεναν πως ακριβώς για τον ίδιο λόγω που ο ΟΦΗ παίρνει 0-0 στην Τούμπα μπορεί να μένει στο ίδιο σκορ με την Κέρκυρα, στο Ηράκλειο η ακόμα και να ηττηθεί όπως έγινε με τον Λεβαδιακό. Προσπαθούσα πριν από ένα μήνα να εξηγήσω στον οπαδό του ΟΦΗ που βγαίνει στην εκπομπή πως είναι αδύνατον να διεκδικήσει η ομάδα του την 5η θέση.

Ο Αναστόπουλος είναι της λογικής χτυπάμε όλα τα παιχνίδια και όπου βγει. Για να καταφέρει μια ομάδα στο επίπεδο του ΟΦΗ να έχει ισορροπία και να ελέγχει μεγάλο σύνολο παιχνιδιών, πρέπει ο προπονητής να φτιάξει μια διάταξη που να μπορεί να παίζει καλά χωρίς τη μπάλα και φυσικά να βρει έναν τρόπο ανάπτυξης. Ο Αναστόπουλος σε όλα τα παιχνίδια εφαρμόζει στην αμυντική του λογική το 4-2-3-1, που μοιάζει περισσότερο σε 4-5-1. Δηλαδή οι τρεις χαφ παίζουν κοντά ο ένας στον άλλο δένοντας έτσι αμυντική και μεσαία γραμμή και τα δύο εξτρέμ βρίσκονται ανοικτά στις γραμμές για να μην αφήνουν τους αντιπάλους να βγάλουν παραπάνω παίκτες απέναντι στα δικά τους μπακ. Με αυτόν τον τρόπο ο ΟΦΗ όταν έπαιζε άμυνα είχε συνοχή και επειδή σε καίριες θέσεις διαθέτει καλούς παίκτες μπορούσε και κράταγε το σκόρ στο επίπεδο του ενός γκολ. Τα παιχνίδια του ο ΟΦΗ προσπαθεί να τα πάρει στο 1-0 ή να τα ελέγξει όπως έγινε στο δεύτερο ημίχρονο στο Αγρίνιο και να διεκδικήσει μέχρι τέλους το καλύτερο δυνατόν.

Σε αυτήν τη λογική και μέσα από αναμετρήσεις που εξελίχτηκαν όπως είχε σχεδιάσει ο Αναστόπουλος, αποδείχθηκε πόσο σημαντική μεταγραφή ήταν ο Κάρολ, πως το αμυντικό δίδυμο Γεωργίου, Ταυλαρίδης ήταν ένα από τα τρία, τέσσερα καλύτερα της κατηγορίας, ο Γαλανόπουλος έδινε ασφάλεια στα δεξιά και ένα μικρό προβληματάκι που καλύπτονταν από τον τρόπο που έπαιζε την πλευρά ο Σίσιτς υπήρχε με τον Μπουλούτ.

Ο αντίπαλος σε θέση άμυνας

Η καλή πορεία του ΟΦΗ όμως ήταν φυσικό να αλλάξει και τις προσδοκίες. Ξαφνικά ο ΟΦΗ φάνηκε πιο ισχυρός στους αντιπάλους του και ο Αναστόπουλος κλήθηκε να κοουτσάρει την ίδια ομάδα σε διαφορετικού τύπου παιχνίδια. Στο Αγρίνιο ο Παναιτωλικός σκόραρε και όλη η ομάδα γύρισε πίσω. Μια εβδομάδα αργότερα η Κέρκυρα έστησε οχυρό για να πάρει το 0-0 στο Γεντί Κουλέ. Το ίδιο συνέβη και στο χτεσινό παιχνίδι με τη Λειβαδιά.

Απότομα απέναντι σε αντιπάλους που αρ