Φρένο στο ρυθμό και υποψία ζώνης!

Ας αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά την κατάσταση: Η Εθνική Ελλάδας δεν είναι το φαβορί απέναντι στη Γαλλία κι αυτό το γνωρίζουν όλοι. Οι "τρικολόρ" εμφανίζονται ιδιαίτερα ενισχυμένοι και φιλόδοξοι και δεν έκρυψαν ποτέ ότι στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας αποσκοπούσαν στον τελικό και στο μετάλλιο.Αυτό δε σημαίνει ότι η Εθνική ομάδα θα αποδεχτεί μοιρολατρικά τον χαρακτηρισμό- όχι άδικος πάντως- του αουτσάιντερ. Φυσικά και μπορεί να "χτυπήσει" το παιχνίδι, αν χρησιμοποιήσει τον τομέα στον οποίο υπερέχει- όχι μόνο η ελληνική ομάδα βέβαια- των Γάλλων: Στο μυαλό... Παραδοσιακά αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα των "τρικολόρ" στις μεγάλες διοργανώσεις και δεν είναι λίγοι οι προπονητές που έχουν υπογραμμίσει ότι "οι Γάλλοι δεν είναι και... πρώτης ευφυϊας". Όχι σε ατομικό αλλά σε ομαδικό επίπεδο... Είναι μιά ομάδα που δεν ανταποκρίνεται στα mind games κι αυτό της έχει στερήσει αρκετές προκρίσεις ή διακρίσεις.Βεβαίως είναι σπουδαία ομάδα, η οποία αξίζει τον σεβασμό. Ιδιαίτερα αθλητική και εκπληκτική όταν αγωνιστεί σε up tempo. Αυτό είναι και το πρώτο στοίχημα για την ελληνική ομάδα, να φρενάρει δηλαδή με την άμυνά της (αλλά και με την έξυπνη χρήση των φάουλ) το ρυθμό των Γάλλων, να τους πάει όσο μπορεί περισσότερο στο "πέντε εναντίον πέντε", να τους βάλει προβλήματα στο παιχνίδι, να τους φορτώσει με "πίεση" όσο θα περνά ο χρόνος και ίσως να χρειααστεί να... ρισκάρει επιτρέποντάς τους κάποια σουτ. Αυτό μας βάζει σε διαδικασία σκέψης για άμυνα ζώνης καθώς οι Γάλλοι δεν είναι και τόσο "σταθεροί" στο περιφερειακό σουτ... Για να δούμε!Η Γαλλία είναι μιά ομάδα που χαρακτηρίζεται από τα εντυπωσιακά αθλητικά προσόντα των παικτών της, που τρέχουν σαν... καθαρόαιμα στο παρκέ, πηδάνε όλοι μαζί στα αμυντικά κι επιθετικά ριμπάουντ, πιέζουν πολύ στην άμυνα και "ψάχνουν" το κλέψιμο για να ανοίξουν το ρυθμό. Ο βασικός δημιουργός κι εκφραστής, ο ηγέτης της ομάδας, είναι φυσικά ο Τόνι Πάρκερ που έχει τη μεγαλύτερη μερίδα σε ό,τι αφορά στο δημιουργικό και στο εκτελεστικό κομμάτι, είναι ο παίκτης που φυσιολογικά κρατά τα κλειδιά των Γάλλων. Ειδικά σ' αυτό το τουρνουά είναι "αφιονισμένος" σε κάθε ματς και το δείχνει. Ο Γιοακίμ Νοά είναι ο παίκτης που αποτελεί το σημείο αναφοράς στη ρακέτα και ειδικά στην άμυνα είναι "κολώνα". Ο έμπειρος Ντιαό- έστω και με παραπανίσια κιλά είναι... μιά χαρά- ο "εργάτης" Ζελαμπάλ, ο "αέρινος" Μπατούμ με το τρομερό ταλέντο και ο Ντε Κολό είναι οι παίκτες που παίρνουν τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής, με... ολίγη από Πιετρούς και Σεραφίν.Σε έναν τέτοιο αγώνα, όπου σε 40 λεπτά κρίνεται πρόκριση απαιτείται συγκέντρωση για 40 λεπτά. Κάθε παίκτης θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει το 100% είτε βρεθεί στο παρκέ για 40 λεπτά είτε για... ένα λεπτό. Δεν θα πρέπει ποτέ να επιτραπεί στους Γάλλους να ανοίξουν το παιχνίδι, να πάρουν δεύτερες ή τρίτες επιθέσεις με τα ριμπάουντ στη ρακέτα μας και βέβαια στο μέτρο του δυνατού να μπει "φρένο" στον Τόνι Πάρκερ προκειμένου να περιοριστεί η δημιουργικότητα των "τρικολόρ".