Ενώ εσύ κοιμόσουν ή… ενώ εσύ καιγόσουν;

Τι λέγαμε χθες; Ότι «ο μέσος Γερμανός θεωρεί επίσης ότι αρκετοί πολιτικοί του τον έχουν προδώσει ή φάει ΚΑΠΟΙΑ από τα λεφτά του. Επειδή ζει σε μια χώρα που έχει συγκοινωνίες, παιδεία, ασφάλεια, υγεία κ.λπ., όμως, ΔΕΝ θεωρεί και ότι πιάστηκε τελείως κορόιδο. Ότι του πέταξαν κάποια ψίχουλα και τα υπόλοιπα λεφτά του δεν τα έκαναν ΤΙΠΟΤΕ –και άρα, τώρα, εξανίσταται ΚΑΙ γι’ αυτό (για να μην πω κυρίως γι’ αυτό…)».

Και επίσης ότι, εν τέλει, «αντιπάθεια» (για μας, ως λαό), «δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον

ότι… θα έπρεπε ΚΑΙ εμείς να έχουμε αναπτύξει όλον αυτόν τον καιρό, αλλά δεν τα καταφέραμε: ο σκεπτικισμός ενός μορφωμένου πολίτη που έχει μάθει στο πετσί του ότι έχει υποχρεώσεις, αλλά εξίσου έχει μάθει ότι έχει ΚΑΙ (ανταποδοτικά) δικαιώματα! Ούτε μόνο το ένα, ούτε μόνο το άλλο!»

Τις μέρες που διανύουμε, λοιπόν –μέρες κατά τις οποίες υπάρχει πλέον επίσημη (κι ας διαψεύδεται εκ των υστέρων) παραδοχή ότι Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση, αλλά εμείς ασχολούμαστε με τον Εφραίμ –και όχι για το σωστό λόγο, ότι δηλαδή είναι ο… μόνος που μοιάζει να πληρώνει για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου- αξίζει λίγο να σκεφτούμε γιατί, π.χ., μόνο γκρινιάζουμε που δεν έχουμε ποδόσφαιρο, αντί να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.

Διότι, καθώς ξέρετε, μόνο… αγγελικά πλασμένος και άγιος δεν είναι ο χώρος του γερμανικού ποδοσφαίρου. Όπως και κανενός άλλου ποδοσφαίρου. Όμως τα γήπεδά τους είναι γεμάτα και στο Μόναχο ειδικά, ο πιο καλά σηματοδοτημένος προορισμός της πόλης είναι το Allianz Arena –όπου παίζει και η Μπάγερν και η πραγματικά αγαπημένη ομάδα της πόλης, η 1860. Γιατί; Επειδή είναι «βλάκες»; Όχι βέβαια. Για τους πιο πάνω λόγους και πάλι!

Επειδή, απ’ τη μία δεν αισθάνονται κορόιδα κι απ’ την άλλη επειδή έχουν και την παιδεία (και το κατάλληλο περιβάλλον εντός του οποίου) να ιεραρχήσουν σωστά τις προτεραιότητές τους. Εννοώ: και σ’ αυτή την «κουτοφράγκικη» χώρα, κάποιος έχει πληρώσει για ό,τι βρέθηκε τέλος πάντων να είναι βρόμικο στο ποδόσφαιρό τους. Το οποίο, με τη σειρά του ΔΕΝ αποτελεί ούτε την τελευταία, αλλά φυσικά όχι και την πρώτη και πιο σημαντική δραστηριότητα της ζωής τους!

Αποτελεί μια προσιτή διασκέδαση για έναν λαό που αν ΔΕΝ είχε παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες κ.λπ., σας διαβεβαιώνω, δεκάρα τσακιστή δεν θα έδινε για τη μπάλα! Και ο οποίος –επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε θέση «δανειστή» και όχι δανειζόμενου τυχαία, αλλά μετά από κόπο και πειθαρχία σε μια πολύ αυστηρή εσωτερική οικονομική πολιτική που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια και που οι πολλοί δεν γνωρίζουν.

Γι’ αυτό και ξέρει να το αξιολογεί σωστά και να το αντιμετωπίζει όπως πρέπει. Και άρα, με τον τρόπο του να υποχρεώνει και την πολιτεία να το αντιμετωπίζει όπως πρέπει: ως προσιτή διασκέδαση, αλλά όχι ως τσίρκο ή ως «όπιο του λαού» ή ως οτιδήποτε άλλο. Αντί να αφορίζουμε, λοιπόν, καλό είναι καμιά φορά να φροντίζουμε να βλέπουμε όλες τις παραμέτρους κάθε ζητήματος. Δε λέω να γίνουμε Γερμανοί –ούτε πρέπει, ούτε γίνεται να συμ