Είναι ικανός να το… ξανακάνει;

Καταντάει κουραστικό πια, αλλά τι να κάνουμε. Δεν γίνεται αλλιώς απ’ ότι φαίνεται. Τα λέμε πριν γίνουν και όταν γίνονται πια, απλά μας μένει η… επιβεβαίωση στο χέρι. Και καλά να μένει σε… μας στο χέρι. Αλλά βλέπετε, μένει τελικά και στον Παναθηναϊκό.

Έχουμε λάθος νοοτροπία σαν ομάδα, είπε χθες ο Φερέϊρα.

Μιλάμε δηλαδή για… φοβερό νέο. Λες και δεν φαινόταν αυτό τόσο καιρό. Κι όταν λέγαμε, ότι δεν μπορεί να βγάζεις συμπεράσματα από τέσσερα παιχνίδια που δεν είχαν ενδιαφέρον, μας κοίταζαν με μισό μάτι και μας έγραφαν… ότι γούσταρε ο καθένας.

Για μια ακόμα φορά λοιπόν, όταν ήρθε

η ώρα για ένα παιχνίδι με βαθμολογική σημασία, οι μισοί περπάταγαν μέσα στο γήπεδο. Κι όπως πάντα σχεδόν φέτος, το πρώτο ημίχρονο ήταν ευγενής προσφορά στον αντίπαλο.

Κάτι σαν ποδόσφαιρο έπαιζε ο Παναθηναϊκός στο διάστημα αυτό. Κάτι που μόνο εμείς το ονομάζουμε ντε και καλά εδώ και λίγα χρόνια σαν ποδόσφαιρο, για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα για την κατρακύλα ΚΑΙ αγωνιστικά του Παναθηναϊκού.

Και μην ακούω τώρα δικαιολογίες για διοικητικά και οικονομικά προβλήματα.

Όποιος είδε λίγο αργότερα το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ θα καταλάβει.

Τα ίδια και χειρότερα προβλήματα έχουν και οι δύο τους. Όμως μέσα στο γήπεδο, έπαιζαν ποδόσφαιρο. Δεν λέω καλό, δεν λέω τίποτε φοβερό, αλλά αυτό που παιζόταν στην Τούμπα ήταν ποδόσφαιρο.

Αντίθετα αυτό που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός ειδικά στο πρώτο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ, δεν ήταν ποδόσφαιρο. Και οι μισοί σχεδόν απ’ όσους έπαιζαν, πολύ απλά δεν ήταν ποδοσφαιριστές με την κανονική έννοια του όρου.

Όσο για το δεύτερο ημίχρονο;

Αν κριτήριο ήταν το πρώτο, τότε ναι, ο Παναθηναϊκός έθελξε. Αν όμως κριτήριο είναι το νορμάλ ποδόσφαιρο, τότε απλά ήταν υποφερτός.

Επόμενα, ούτε η δήλωση ότι στο δεύτερο ημίχρονο παίξαμε πολύ καλά του Φερέϊρα, αντικατοπτρίζει την αλήθεια.

Στο μόνο που αυτή τη φορά είχε δίκιο, όσο κι αν το παρουσίασε σε ανεβασμένους τόνους, ήταν η διαιτησία του Κουκουλάκη. Που για μια ακόμα φορά, απέδειξε ότι αν μη τι άλλο, κάποιο πρόβλημα έχει με την όρασή του, ή με τον κανονισμό σε σχέση με το τι είναι πέναλτι και πόσο έχει δικαίωμα μια ομάδα να συμπεριφέρεται αντιποδοσφαιρικά στην διάρκεια ενός παιχνιδιού χωρίς να τιμωρείται.

Όμως θα το ξαναπώ.

Με την εικόνα που έβγαλε ο Παναθηναϊκός, η οποία στο πρώτο ημίχρονο ήταν κάτι μεταξύ αδιαφορίας και ανικανότητας από την μια και ρυθμού φιλικού προετοιμασίας Ιούλιο μήνα απ’ την άλλη, λίγα πράγματα μπορείς να πεις για την διαιτησία και να γίνεις πιστευτός.

Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός δυστυχώς δείχνει και πάλι… ικανός. Να πετάξει στα σκουπίδια, ένα ακόμα τεράστιο βαθμολογικό αβαντάζ που διαθέτει την φετινή σεζόν εν όψει της κατάκτησης ενός στόχου του.

Το αν θα το… καταφέρει, εξαρτάται από πολλά. Αλλά πάνω απ’ όλα, από το πόσο θα καταλάβει γιατί δεν κέρδισε τον Ατρόμητο και πόσο θα σκύψει για μια ακόμα φορά πάνω από τα λάθη του.