Η ενεργητική και η παθητική φύση των πλανητών

Εσείς πως τους χρησιμοποιείτε;

Κάθε ουράνιο σώμα ανάλογα με την θέση, τις όψεις του αλλά και τη δική μας συμβολή μπορεί να εκδηλώνει τις ιδιότητες του, είτε με εξωστρεφή, είτε με εσωστρεφή τρόπο ή αλλιώς ενεργητικά και παθητικά. Και οι δύο εκδοχές είναι θεμιτές ως κύριες λειτουργίες και μπορεί να εξυπηρετούν επάξια τον σκοπό τους, ωστόσο έχουν και μια «σκιώδη» πλευρά, η οποία εμπεριέχει τα «κατά συνθήκη» ελαττώματα και συνήθως εμφανίζεται μαζί με την εκάστοτε κυρίαρχη τάση της οποίας είναι η Σκιά.

Για παράδειγμα, ένας εξωστρεφής Ποσειδώνας, μπορεί να είναι και εμψυχωτής αλλά και

πλανευτής, όπως αντίστοιχα ένας εσωστρεφής Ποσειδώνας μπορεί να είναι το ίδιο πιστός, και «κορόιδο».

Για να μειώσουμε την επιρροή της «σκιάς», πρέπει πρώτα να την αναγνωρίσουμε ως δικό μας χαρακτηριστικό (πολλές φορές την βλέπουμε-βιώνουμε μόνον ως προβαλλόμενη, δηλαδή στους άλλους και το περιβάλλον μας), να βελτιώσουμε δηλαδή το επίπεδο της αυτογνωσίας μας.

Πετυχαίνοντας αυτόν τον πρωταρχικό στόχο, είμαστε πλέον σε θέση να συμφιλιώσουμε τις αντίθετες ροπές, προχωρώντας στην ενοποίηση τους. Αυτό συνιστά μια όσμωση των συνειδητών και των ασυνείδητων περιεχομένων.

Πρακτικά και «χοντρικά» δηλαδή, να «ακούμε» όχι μόνον τη φωνή της λογικής αλλά να παίρνουμε υπόψη μας και τους «οιωνούς» της διαίσθησης μας. Ή το να μην θεωρούμε ότι ο κόσμος είναι μόνον αυτό που αντιλαμβάνονται οι -περιορισμένες- αισθήσεις μας και ότι τελικά συμμετέχουμε «μυστικιστικά» σε μια συμπαντική ενότητα.

Και επειδή ζούμε στο... βασίλειο της ύλης, αυτή η ενοποίηση επιτυγχάνεται ευκολότερα μέσα από δημιουργικές εφαρμογές, οτιδήποτε δηλαδή «μεταστοιχειώνει» την κοσμική (αρχετυπική) ενέργεια σε έργο ή έναν συγκεκριμένο ρόλο.

Για παράδειγμα, ένας εξωστρεφής Ουρανός καλείται να υλοποιήσει τις πειραματικές ή αναθεωρητικές τάσεις του, κατασκευάζοντας «κάτι» νέο ή ανατρεπτικό. Αντίστοιχα, ως εσωστρεφής οφείλει να στηρίξει έμπρακτα τη διαφορετικότητα ή την αλλαγή, ενισχύοντας τους δεσμούς του με ανάλογους κύκλους και προσδίδοντας τους μια αξιόλογη δυναμική.

Σε σχέση με τα ζώδια, που ως γνωστόν διακρίνονται παραδοσιακά σε «αρσενικά», δηλαδή εξωστρεφή (Κριός, Δίδυμοι, Λέων, Ζυγός, Τοξότης, Υδροχόος) και «θηλυκά», δηλαδή εσωστρεφή (Ταύρος, Καρκίνος, Παρθένος, Σκορπιός, Αιγόκερως, Ιχθύες), το να θεωρήσουμε πως ο πλανήτης που φιλοξενείται σε κάποιο από αυτά είναι απριόρι ενεργητικός ή παθητικός -ανάλογα με τη φύση του ζωδίου- είναι μεν στην σωστή κατεύθυνση αλλά δεν είναι και απαράβατος κανόνας.

Σε αρκετές περιπτώσεις, ένα ουράνιο σώμα εκφράζει την εξωστρεφή του πλευρά κι ας βρίσκεται σε ένα «θηλυκό» ζώδιο ή την εσωστρεφή του παρότι φιλοξενείται σε κάποιο «αρσενικό».

Κι αυτό συνήθως συμβαίνει είτε εξ αιτίας των όψεων που σχηματίζει, είτε επειδή ο ασκών καθήκοντα «γενικού δερβέναγα» στο ωροσκόπιο μας (για παράδειγμα ένας «γωνιακός» πλανήτης), του δίνει μια ανάλογη κατεύθυνση.

Ένας παθητικός Κρόνος στον 1ο οίκο έχε