Ερρίκος Ντυνάν – Φιλάνθρωπος, χωρίς διακρίσεις

Σαν σήμερα στις 8 Μαΐου του 1828, στις 10.00 το βράδυ στη Γενεύη, γεννήθηκε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ο «Ερρίκος Ντυνάν» (Henri Dunant), ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού.

από την Κατερίνα Σαλωνίκη

Προήλθε από μια εύπορη οικογένεια φιλάνθρωπων Καλβινιστών, ήταν μοναχικός σαν παιδί, μυστηριώδης , άνθρωπος με μεγάλη δύναμη βούλησης, τρομερό προσωπικό μαγνητισμό και μια ζωή γεμάτη αντιθέσεις.

Το όνειρο του Dunant ήταν να εμποδίσει και να απαλύνει

Ήταν Μασόνος υψηλού βαθμού και σε όλη του τη ζωή προσπάθησε να ενσαρκώσει την 3η αρχή της Μασονίας, την «Προσφορά της αδερφικής και φιλανθρωπικής αγάπης».

Το έργο του δεν μπορεί να καταγραφεί σε μια παράθεση, ήταν μια συγκλονιστική πορεία μέσα στη ζωή με αναρίθμητες και συνεχείς προσπάθειες που υπηρετούσαν ΜΟΝΟ το γενικό καλό.

Προώθησε την Παγκόσμια Ειρήνη, προσπάθησε να ενώσει Χριστιανούς και Εβραίους, επισκεπτόταν συχνά τις φυλακές, όπου βοηθούσε στην αναμόρφωση των φυλακισμένων. Συμμετείχε σε ομάδες, οργανώσεις, όπως αυτή της «YMCA» που μοιάζει πολύ με τη Μασονία όσο αφορά τις Αρχές της, και είχε ως σκοπό να εξαγνίσει και να διαδώσει μια τελειότερη γνώση της αληθινής ζωής, τοποθετώντας τον εαυτό της πάνω από όλες τις Εκκλησίες κι έξω από κάθε θρησκευτική αρμοδιότητα».

Παράλληλα ανέπτυσσε μεγάλη επαγγελματική δραστηριότητα για να μπορεί να έχει χρήματα να βοηθάει τους βασανισμένους.

Στη συνάντησή του με τον «Ναπολέοντα τον 3ο» για επιχειρηματικούς λόγους, αναγκάστηκε να μεταβεί στη Βόρεια Ιταλία, γιατί ο Ναπολέοντας ο 3ος βρισκόταν εκεί για πόλεμο.

Έζησε από κοντά το θλιβερό τέλος της "μάχης του Σολφερίνο", στη Λομβαρδία.

Η μάχη αυτή ήταν ιδιαίτερα αιματηρή, με χιλιάδες τραυματίες που αφέθηκαν στο πεδίο της μάχης νεκροί, ετοιμοθάνατοι ή απλά τραυματισμένοι. Όταν επέστρεψε στη Γενεύη, έγραψε το περίφημο βιβλίο του «Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο».

Το τύπωσε με δικά του έξοδα, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφόρησε στους ηγέτες των εθνών και σε πολιτικούς που ασκούσαν επιρροή σε όλη την Ευρώπη.

Κατόπιν θέλησε να ιδρύσει έναν οργανισμό για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο.

Έγινε διεθνής σύσκεψη 13 εθνών στην Γενεύη για να συζητήσουν τον τρόπο εξανθρωπισμού των πολεμικών συρράξεων.

Στο τέλος της σύσκεψης, στις 22 Αυγούστου 1864, οι αντιπρόσωποι των εθνών υπέγραψαν τη «Συνθήκη της Γενεύης».

Η συνθήκη εξασφάλιζε τη λειτουργία στρατιωτικών νοσοκομείων και ασθενοφόρων σε ουδέτερες ζώνες, τη μη φιλοπόλεμη διάθεση αυτών που περιέθαλπαν τραυματίες κάθε εθνικότητας, την επιστροφή των αιχμαλώτων στη χώρα τους και τη σημαία που ο Ερυθρός Σταυρός θα χρησιμοποιούσε (άσπρη σημαία με κόκκινο σταυρό), για να υποδηλώνει την ουδέτερη ζώνη των ασθενοφόρων, των νοσοκομείων και των κέντρων εκκένωσης στις εμπόλεμες περιοχές.

Η συνθήκη έγινε δεκτή από 36 κράτη και έτσι ιδρύθηκε ο «Ερυθρός Σταυρός».

Αργότερα το κίνημα επεκτάθηκε και πέρα από την Ευρώπη.

Το 1863 έφτασε στο ζενίθ της