Αφροδίτη: Ο μαέστρος της ερωτικής συμφωνίας

Η πεμπτουσία του έρωτα στους αστρολογικούς συμβολισμούς είναι ο πλανήτης Αφροδίτη.

«Έρωτα που δεν νικιέσαι από καμία μάχη, έρωτα που ορμάς και γεμίζεις τη πλάση, που περνάς τη νύχτα σου στα απαλά μάγουλα της κόρης, που σεργιανάς τις θάλασσες.... φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις...»

Σοφοκλής - Αντιγόνη

Η πεμπτουσία του έρωτα στους αστρολογικούς συμβολισμούς είναι ο πλανήτης Αφροδίτη. Η Αφροδίτη καλύπτει όλο το φάσμα του έρωτα και της αγάπης. Είναι αυτή που μας δημιουργεί την πρωταρχική ανάγκη του εφηβικού έρωτα και μας εξωθεί στο να καταλήξουμε στην άνευ όρων και ορίων αγάπη.

Σύμφωνα με τις μυστικιστικές δοξασίες της αστρολογίας όλες οι ψυχές είμαστε μέρος μιας ολότητας. Ο Ήλιος αποτελεί τη μεγάλη δύναμη διαφοροποίησης που ορίζει την ατομικότητά μας και στην ενσάρκωση υποστηρίζει τη μοναδικότητά μας. Μετά τον Ήλιο όλοι οι πλανήτες σταδιακά επαναφέρουν τον άνθρωπο συμβολικά στην ολότητα. Ο Ερμής πχ, ο πρώτος πλανήτης μετά τον Ήλιο, δίνει στον άνθρωπο την πρώτη αντίληψη ότι δεν είναι μόνος του αλλά υπάρχουν οι άλλοι με τους οποίους πρέπει να επικοινωνεί και να ανταλλάσσει ενέργειες.

Αμέσως μετά στη γραμμική διαδικασία επαναφοράς του ανθρώπου στην ολότητα, η Αφροδίτη είναι το πιο προεξέχον στάδιο, όπου ο άνθρωπος βιώνει πιο έντονα την ανάγκη της επαφής με τους άλλους ανθρώπους και την επανένωση. Όμως επειδή η Αφροδίτη είναι ένα πρώιμο στάδιο προς την ολότητα, αντιλαμβάνεται την ένωση όχι με όλους αλλά με συγκεκριμένες προσωπικότητες. Δηλαδή είναι μία «μέση οδός» καθώς έχει από τη μια τις εγωκεντρικές διαφοροποιημένες ιδιότητες του Ήλιου και την άλλη τις αδιαφοροποίητες, ενοποιητικές ενέργειες του σύμπαντος.

Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την αγάπη και τον έρωτα; Όλοι μιλούν για αγάπη, ανάλογα με το δικό τους τρόπο αντίληψης, τις ανάγκες και τις καταβολές τους. Όλοι τη χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν το δικό τους καθάριο ή ελλιπές εγώ καθώς από τη μια διαπράττονται εγκλήματα στο όνομα της αγάπης ενώ από την άλλη γίνονται πραγματικά θαύματα από αυτούς που την αφήνουν να κατακλύσει το είναι τους.

Στη μοίρα του κάθε ανθρώπου είναι να αγαπήσει, ανεξάρτητα από το αν θα του ανταποδοθεί αυτή η αγάπη ή όχι. Μοιάζει σαν ο έρωτας και ο θάνατος να είναι τα μόνα δύο σίγουρα στοιχεία της ζωής, ανακατεμένα στη συναισθηματική θάλασσα του ασυνειδήτου.

Η Αφροδίτη σχετίζεται πάντα με τον καθρέφτη. Η διαδικασία να καθόμαστε μπροστά στον καθρέφτη για να φτιάξουμε τα μαλλιά μας, να καλοντυθούμε και μετά να βγούμε έξω και να μας κοιτάνε οι άλλοι, είναι συνέπεια της Αφροδίτης. Σε αυτό το στάδιο η Αφροδίτη μας λέει «ερωτεύσου τον εαυτό σου για να είσαι ερωτεύσιμος. Βρες τη πιο όμορφη εκδοχή του εαυτού σου για να γοητεύσεις». Δεν είναι τυχαίο που πάντοτε πριν βγούμε από το σπίτι ρίχνουμε ένα βλέμμα στον καθρέφτη καθώς η ερωτική Αφροδίτη κρύβεται ακόμη και πίσω από τον μπακάλη ή τη φουρνάρισσα που κάθε μέρα μας κοιτάει με νόημα. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται να βγούμε με το άτομο για το οποίο καρδιοχτυπάμε. Η Αφροδίτη τότε έχε