Το Κράτος και η Βία, παψαν να είναι δορυφόροι

«Είχα άγιο! Είμαι βέβαιος ότι δεν είχαν σκοπό τους τη ληστεία. Την ώρα που πήγα να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου μου, με άρπαξαν και με χτύπησαν με βία.... Καθώς με χτυπούσαν τους άκουσα να αναφέρονται στον Σκάι και το Μνημόνιο». Αυτά διαβάζουμε από το newsbomb.gr πως δήλωσε ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Κωνσταντίνος Μπογδάνος, στο κέντρο της Αθήνας.

Στη

1.30 τα ξημερώματα, στην Ζωοδόχου Πηγής, στα Εξάρχεια, τρεις άγνωστοι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν στο κεφάλι. Αφού ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος έπεσε στο έδαφος τον έσυραν για τουλάχιστον 50 μέτρα και τον ξυλοκόπησαν άγρια. Για αρκετά λεπτά  οι δράστες τον χτυπούσαν και τον έβριζαν. Μπορεσε να γλιτώσει μετά από επέμβαση της διμοιρίας των ΜΑΤ που βρισκόταν στην οδό Ακαδημίας. Ο δημοσιογράφος μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ με μώλωπες, εκδορές στο κεφάλι και το σώμα και κάταγμα στο χέρι. Και τώρα; Τώρα που ο θύμος έγινε βία, βία τυφλή και μανιασμένη και χυμούν πάνω σε σώματα.
Τώρα, για πες μου, τι κάνουμε; Πόσοι άνθρωποι σοφοί, πολιτικοποιημένοι, επιστήμονες, έμπειροι, της εργασίας, τα δυο, τουλάχιστον, τελευταία χρόνια, έλεγαν πως η βία θα ξεσπάσει και δεν θα υπάρχει καταφύγιο για όσους κρυφτούν στις βίλες τους, πίσω από ψηλές μάντρες. Δεν σώζουν τα τείχη. Και η οργή δεν εξετάζει εκείνη την ώρα, το σωστό. Ο Μπογδανος τη δουλειά του κάνει. Με τα δικά του κριτήρια, μορφώματα, την παιδεία του, τις πληροφορίες του, τα ρεπορτάζ του. Και η φρίκη να σέρνεται μέσα στην νύχτα, στα αφώτιστα στενά του κέντρου, οι βρισιές, τα άγρια χτυπήματα! Σαν ταινία του Ταραντίνο, στην Ζωοδόχο Πηγής! Πρώτα οι πολιτικοί, μετά κάτι γιαουρτώματα στον Νταλάρα, στον Πρετεντέρη, τώρα ξύλο μέσα στα σκοτάδια στον Μπογδανο.

Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες. Για την παραπλάνηση, την εξυπηρέτηση συμφερόντων, τη νομή χρήματος και εξουσίας, από διαφορετικές σκοπιές και πλευρές. Φυσικά και η οργή που νιώθουμε όλοι έχει φουσκώσει εδώ και καιρό και θα παρασύρει, μόλις ξεχειλίσει, αθώους, όμως, πόσο άδικη, άνομη, φασιστική είναι η γενίκευση. Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι. Όλοι όσοι δουλεύουν στον ΣΚΑΪ ή στο Μέγκα είναι με το μνημόνιο που μας παρέδωσε σε ξένη κατοχή. Όλοι οι πολιτικοί, μα όλοι, είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, πουλημένοι. Μικροί Ροβεσπιέρου, αντί για γκιλοτίνες τιμωρούν ατσάλινα με γροθιές.

Η Βία και το Κράτος πολέμησαν κάποτε στο πλευρό του Δια, της απόλυτης εξουσίας, τους Τιτάνες. Κέρδισαν. Και από αγωνιστές του θείου έγιναν υπηρέτες του, δορυφόροι των συμφερόντων του. Χέρι χέρι μέσα στους καιρούς. Και η βία, με αφορμή τον ξυλόδρομο του Μπογδανού, δεν εμφανίστηκε, έτσι, ξαφνικά. Υπήρχε εδώ και καιρό. Στο ξύλο και στα συνθήματα και στους νεκρούς στα γήπεδα, στα φανάρια που αν δεν ξεκινούσες αμέσως αχρείες βρισιές και κόρνες τρυπούσαν τον αέρα, στα χωράφια που σκότωναν ανθρώπους γιατί περνούσαν τα όρια, στις εκτελέσεις για μια θέση παρκινγκ, στη συμπεριφορά απέναντι σε γυναίκες και παιδιά, στα μαφιοζιλικια, στα γκαγστεριλίκια, στις μαστρωπίες. Το Κράτος και η Βία, παψαν να ναι δορυφ