«Είμαι σε μια gay σχέση στην επαρχία και αισθάνομαι πως ο σύντροφός μου κλείνεται στον εαυτό του»

Ο 38χρονος συντροφός μου δείχνει να μη συμμετέχει ενεργά στη σχέση μας πια

Αγαπητέ Dr Love, καλησπέρα 

Θα ήθελα πραγματικά μια συμβουλή γιατί έχω θολώσει. Είμαι από επαρχία όπου οι γκέι σχέσεις είναι πιο σπάνιες και πιο δύσκολες και στα 28 μου χρόνια (θεωρητικά στα πιό δημιουργικά) νιώθω πιο χαμένος από ποτέ και σε αδράνεια.

Έχω 15 μήνες περίπου μια σχέση που όσο περνάει ο καιρός βλέπω να φθίνει. Ο σύντροφός μου (είναι 38 και χωρισμένος από έναν γάμο με παιδί) και εδώ και ένα τετράμηνο τον παρακολουθώ να κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του (παρόλο που κάνω τις προσπάθειες μου να το αντιστρέψω) με αποτέλεσμα να χάνουμε όλο και περισσότερο επικοινωνία. Πρόσφατα παραβιάζοντας τον ιδιωτικό του χώρο (ξέρω, κατινιά και λάθος αλλά κάτι με ώθησε) είδα πως στο facebook βλέπει προφίλ άλλων από την γύρω περιοχή. Σοκαρίστηκα , το έκανα θέμα με αποτέλεσμα να μαλώσουμε. Με διαβεβαίωσε πως "χάζευε" απλώς χωρίς να ψάχνει κάτι και πως και ο ίδιος το θεωρεί λάθος. Μου είπε πως αφού το έκανε εντόπισε το πρόβλημα επικοινωνίας μας (άργησε λίγο) και πως λογικά αυτός ήταν ο λόγος (στο σεξουαλικό κομμάτι είμαστε καλά).

Και τώρα έρχεται το χάος. Στην κουβέντα μας για την σχέση άρχισε να μου αναπτύσσει μια θεωρία λίγο διαφοροποιημένη απόσα μου έδωσε να καταλάβω στην αρχή και από όσα ξέρω. Στη σχέση ,λέει , δεν πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια. Πρέπει όλα να γίνονται αυθόρμητα και χωρίς κόπο.Δεν θα πρέπει να κάνεις θυσίες και πράγματα που δεν θές (όχι με το ζόρι, αλλά μόνο ότι σου αρέσει)

Και έρχομαι και ρωτάω εγώ τώρα. Να ξεχάσω ότι ήξερα? Δεν υποτίθεται πως δεν υπάρχει η τέλεια σχέση και θα πρέπει να βρίσκεται η χρυσή τομή μεταξύ δύο ανθρώπων? Δεν υποτίθεται πως η σχέση θέλει δουλειά και κόπο? Όχι αγγαρεία αλλά προσπάθεια. Δηλαδή θα πρέπει να κάνουμε ΜΟΝΟ αυτά που τυχαίνει να μας αρέσουν και στους δύο? Δηλαδή αν μου προτείνει να πάμε για ψάρεμα και δεν είναι η πρώτη μου επιλογή στις επιθυμίες μου να μη το κάνω? Γιατί εγώ θεωρώ πως ακόμα και αν δεν είναι πρώτη μου επιλογή, το γεγονός ότι θα περάσω κάποιο χρόνο με την σχέση μου θα μου προσφέρει πολλά, καθώς και το γεγονός ότι κάνω κάτι που αγαπά ο άνθρωπος μου τον κάνει χαρούμενο, και αυτό κάνει χαρούμενο εμένα.

Πού έχω λάθος?
Σας παρακαλώ για μια συμβουλή ειδικού γιατί θα πρέπει ή να αναθεωρήσω κοσμοθεωρία ή ποιόν έχω δίπλα μου!

Ευχαριστώ εκ των προτέρων και ελπίζω σε μια απάντηση σας.

Αγαπητέ φίλε,

ήθελα να καταλάβω αν το θέμα του mail ήταν οι (ιντερνετικές έστω) παρασπονδίες του φίλου σου και το ότι η σχέση σας φθίνει, ή η "φιλοσοφική" κοσμοθεωρία περί σχέσεων των δυο σας και ομολογώ πως δεν το κατάλαβα. Ίσως ήθελες μια άποψη και για τα δυο θέματα.

Στο πρώτο κομμάτι, αφού συμφωνήσω πως η όποια ερωτική σχέση, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ομοφυλοφιλική, δυστυχώς, στην επαρχία είναι όντως πιο δύσκολη, λόγω κοινωνικών στεγανών. Συχνά, δυο άνθρωποι ίσως χρειάζεται να προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο για αυ