Eyewitness: Η συγκινητική συναυλία του Νίκου Πορτοκάλογλου στην Επίδαυρο

Οι δύο πρώτες μέρες του Ιουλίου γέμισαν από τις μελωδίες του Νίκου Πορτοκάλογλου σε έναν τόπο γεμάτο πορτοκαλιές.. Είναι φοβερό το πώς ένας ροκ καλλιτέχνης γίνεται αγαπημένος του κόσμου και εξακολουθεί να το αφορά χωρίς να θυμίζει κάτι που το ξέθαψες από τη ναφθαλίνη. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τη συνοδεία τριών μουσικών παρουσίασε στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου το δικό του αντίστροφο ρεμιξ σε μια δισκογραφική πορεία τριάντα χρόνων. Ο κόσμος τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και αγάπη και οι περισσότεροι ξέραμε τους στίχους του. Ξεκίνησε με  «Τα καράβια μου καίω» και συνέχισε με θρυλικά κομμάτια από την πορεία του με τους Φατμέ, από τα δική του δισκογραφία καθώς και από τα κομμάτια που έχει κάνει για ταινίες. Στη συναυλία ξεχώρισε το κοντραμπάσο με τον Μιχάλη Καλκάνη να μαγνητίζει με τις μελωδίες του αλλά και ο Μιχάλης Βρεττάς στο βιολί  και στα φωνητικά -τραγούδησε υπέροχα το «θα σου κρυφτώ»-. Μια ανατολίτική και πιο λαϊκή χροιά έδωσε πετυχημένα η συμβολή του Νίκου Πασσαλίδη στο μπουζούκι, στον τζουρά και στο ούτι. Ο Πορτοκάλογλου συχνά διέκοπτε τη συναυλία για να μιλήσει στο κοινό με άμεσο και συγκινητικό τρόπο για τα όσα ζούμε σήμερα. Η όλη παράσταση ανέδειξε την πολλή και καλή δουλειά που έκρυβε από πίσω αλλά και επιβεβαίωσε πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Νίκος τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά αφού οι στίχοι από τα 80’s ακούγονται τώρα εκπληκτικά επίκαιροι. Διήρκησε τρεις ώρες με τον κόσμο να μην αφήνει να φύγουν από τη σκηνή και να βγουν τρεις φορές για encore. Έκλεισε τραγουδώντας μαζί με τον κόσμο «το καλοκαιράκι» όπως ταίριαζε στο μέρος, δίπλα στη θάλασσα.Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά. Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά, δως μου ένα φιλάκι και έλα πιο κοντά.