Ταξιτζήδες εναντίον αμαξηλατών!

Ταξί σε πιάτσα στην πλατεία Κλαυθμώνος. (δεκαετία 1960).Από τότε που συστήθηκε το νεοελληνικό κράτος οι αμαξηλάτες και οιοδηγοί των τροχοφόρων επαγγελματικών αυτοκινήτων, κυρίως οι ταξιτζήδες,πρωταγωνίστησαν στις καθημερινές μεταφορές του ελληνικού λαού. Βέβαια, η…. πλούσια ιστορία των μετακινήσεων περιλαμβάνει μακρά σειρά μέσων, αλλά οιδύο αυτές κατηγορίες απασχολούσαν ανέκαθεν την επικαιρότητα. Είτε με τηνπροσφορά και καθημερινή παρουσία τους στους χωματόδρομους ή στις σύγχρονεςασφαλτοστρωμένες οδούς είτε με τα καμώματα και τις διεκδικήσεις τους. Πάντως,η μάχη μεταξύ αμαξηλατών και ταξιτζήδων υπήρξε άνιση. Ευθύς εξαρχής ήτανσίγουρο πως ο μηχανοκίνητος πολιτισμός θα εμβόλιζε τα παραδοσιακά μέσα. Η νίκητων ταξιτζήδων ήταν περιφανής και σφραγίστηκε με ένα Διάταγμα του 1925 πουέδωσε το δικαίωμα στους αμαξάδες, όσοι επιθυμούσαν, να γίνουν ταξιτζήδες για ναεπιβιώσουν…Άμαξα με φουστανελλά αμαξά.Τα λαντώΌταν στρωνόταν η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή, η οποία συνέδεε τηνΑθήνα με τον Πειραιά, διαδραματίσθηκαν απίστευτες σκηνές. Μέχρι τότε, τησυγκοινωνία των δύο πόλεων κάλυπταν άμαξες που στάθμευαν στην οδό Αθηνάς,κοντά στο Μοναστηράκι, και στον Πειραιά σε μια πλατεία, η οποία τότε λεγόταναπλά Καρότσες. Κάθε επιβάτης πλήρωνε πενήντα λεπτά για να πάει μέχρι τονΠειραιά. Η πόλη ήταν μικρή, η κίνηση ασήμαντη και οι λίγες άμαξες αρκούσαν γιανα καλύπτουν τις ανάγκες.Τότε δεν υπήρχαν μόνιππα και βιτώριες. Είχε εισαχθεί ανέκαθεν ένας τύποςαμαξών, τα γνωστά ως λαντό, τα οποία αργότερα χρησίμευαν μόνον στις κηδείες!Ο τύπος αυτός ήταν ωραιότατος και είχε προσδώσει στην ελληνική πρωτεύουσα–μεταξύ άλλων– και την προσωνυμία «καλλιάμαξαι Αθήναι», τουλάχιστοναπό τους περιηγητές. Οι αμαξάδες φορούσαν ειδική στολή. Μακριές κυανέςρεντιγκότες με αργυρά κουμπιά, ψηλά καπέλα και μπότες. Δεν έλειπαν ωστόσο καιοι φουστανελάδες, οι οποίοι αρνούνταν να αλλάξουν αμφίεση. Εξάλλου, ήταν τόσολίγοι οι αμαξηλάτες ώστε τους γνώριζαν όλοι με τα μικρά τους ονόματα.Αμαξηλάτες εναντίον σιδηρόδρομουΌταν αποφασίσθηκε η στρώση του σιδηρόδρομου που θα ένωνε τις δύοπόλεις, το 1869, ο «Σύνδεσμος των Αμαξηλατών» συντάραξε την μικρή ελληνικήκοινωνία με τις διαμαρτυρίες του. Ωστόσο, το γεγονός ότι και παλαιότερα είχεεπιχειρηθεί να κατασκευαστεί η ίδια γραμμή και είχε αποτύχει, έδινε ελπίδες στουςαμαξάδες ότι το εγχείρημα θα αποτύγχανε εκ νέου. Ή ότι στην καλύτερη περίπτωση ηεταιρεία θα πτώχευε λόγω της έλλειψης επιβατών.Τα σενάρια της εποχής είχε τροφοδοτήσει και ένας από τους ισχυρούςτραπεζίτες της εποχής. Ο Γεώργιος Σκουζές ήταν εκείνος που επρόκειτο νααναλάβει την επιχείρηση. Αλλά πριν διαθέσει τα κεφάλαιά του έστειλε ανθρώπουςκαι μέτρησαν την κίνηση που παρουσίαζε η οδός Πειραιώς. Το αποτέλεσμαήταν απογοητευτικό, αφού η κίνηση ήταν ιδιαίτερα μειωμένη, διαπίστωση πουουσιαστικά προκαθόριζε την αποτυχία και το ναυάγιο της επιχείρησης. Αλλά οιπροβλέψεις διαψεύστηκαν, η επιτυχία υπήρξε μεγάλη και οι υπολογισμοί τωνντόπιων επιχειρηματιών αποδείχθηκαν αστείοι. Το εντυπωσιακό ήταν ότι αφενός οσιδηρόδρομος π