ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΚΑΙ Ο Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ

Οι πρώτες εντυπώσεις από το πρώτο δεκαπενθήμερο της Κυβέρνησης του κ. Λ. Παπαδήμου…

Γράφει ένας Σιωπηλός και δύσμοιρος Πολίτης

Ήλθεν «εξ εσπερίας» αυτόκλητος και επιβλήθηκε ως Πρωθυπουργός με κύριο εφόδιο την «πατίνα» του ικανού τεχνοκράτη!  Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουν ότι πάντα μιλούσε λίγο για να μην εκτεθεί, πάντα «φρόντιζε» την καλή του εικόνα και πάντα βάδιζε στα σίγουρα.  Κανένα ρίσκο.  Ως προς το παρελθόν του, μάταια θα ψάξει κανείς να βρει κάτι το σημαντικό και χειροπιαστό.  Το αντίθετο μάλιστα, αν γυρίσουμε πίσω στην εποχή της Τράπεζας

Όλα ήλθε να τα «ντύσει» και να τα ωραιοποιήσει ένα ακαδημαϊκό profile και μια σοβαρότητα που μάλλον παραπέμπει στη σοβαροφάνεια.

Ίδια γεύση και όταν έγινε Πρωθυπουργός.  Σωτήρας εκ του ασφαλούς και εξ αποστάσεως. Δέχθηκε, εντελώς παθητικά, μια Κυβέρνηση που θυμίζει πολιτική υπερσαρανταποδαρούσα, με μια πρωτοφανή ανομοιογένεια η οποία παραπέμπει σε «Λούνα Παρκ» με πολλά «συγκρουόμενα».  Οι λέξεις του βγαίνουν με το σταγονόμετρο –αφήνει το Βενιζέλο να συνεχίζει εκτιθέμενος- ενώ ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνει ως προς το πολιτικό σύστημα της Χώρας.  Το πρώτο ταξίδι του ως Πρωθυπουργού στις Βρυξέλες και η πλήρης αποστασιοποίησή του από τους Πολιτικούς Αρχηγούς που τον στηρίζουν μαρτυρούν με ευγλωττία… «Εγώ παριστάνω τον Πρωθυπουργό, αυτοί ας βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά ή ας κρατήσουν την καυτή πατάτα».

Η διαφορά, από πλευράς πολιτικής σοβαρότητας και υπευθυνότητας, με το Mario Monti κραυγαλέα. Αλλά και η στήριξη εκείνων που τον επέβαλαν θηριώδης.  Ήδη άρχισαν, αρθρογραφούντες σε «καθημερινά» παραθαλάσσια στέκια και κατεστημένα, να προαναγγέλλουν ότι πρέπει να ηγηθεί Κόμματος, με πολιτικούς συνοδοιπόρους «σοβαρούς» ανθρώπους όπως π.χ. ο κ. Στέφανος Μάνος και άλλοι «Ταύροι εν υαλοπωλείω».  Ματαιοπονούν.  Διότι εκ χαρακτήρος ο κ. Λ. Παπαδήμος προτιμά να μείνει σίγουρος «Μόνος» παρά εκτιθέμενος «Μάνος». Μεταξύ μας δε απέδειξε –τόσο οξυδερκής είναι- ότι από τον κ. Σ. Μάνο προτιμά για Υπουργό του τον κ. Α. Ροντούλη, ο οποίος τουλάχιστον έχει αποδείξει ότι ξέρει τι εστί «γομάρι» στην πολιτική. Και μάλιστα με ετυμολογικές παραπομπές ακόμη και στον Μπαμπινιώτη, έτσι για να μην κάνουμε λάθος ως προς τους αποδέκτες του χαρακτηρισμού και την ιδιότητά τους.

Γιατί όλα αυτά μου θυμίζουν τη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου –του παππού για να μην γίνει κανένα λάθος- ως προς τον Στρατηγό Γρίβα: «Εδοξάσθη κρυπτόμενος…»;

Και γιατί τα ίδια παραπέμπουν στο γνωστό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη;

                                   Ἡγεμὼν ἐκ Δυτικῆς Λιβύης

Ἄρεσε γενικῶς στὴν Ἀλεξάνδρεια,

τὲς δέκα μέρες ποὺ διέμεινεν αυτού,

ὁ ἡγεμὼν ἐκ Δυτικῆς Λιβύης

Ἀριστομένης, υἱὸς τοῦ Μενελάου.

Ὡς τ’ ὄνομά του, κ’ ἡ περιβολή, κοσμίως, ἑλληνική.

Δέχονταν εὐχαρίστως τὲς τιμές, ἀλλὰ

δέν τες ἐπιζητοῦσεν· ἤταν μετριόφρων.

Ἀγόραζε βιβλία ἑλληνικά,

ἰδίως ἱστορ