Πασοκικός θίασος: Η βλακεία του ΤΕΛΟΥΣ τους…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Ο πασοκισμός αποτελεί την ακρότατη παρασιτική εκβλάστηση της καθεστωτικής σαπίλας και της επαρμένης μπουρδολογίας και ηλιθιότητας: Την έπαρση της καθεστωτικής αυθάδειας, του ψεύδους, της απάτης, της ακατάσχετης ανοησίας…

Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές τούτο:

«Το ‘’λίπος’’ της παρασιτικής αχρειότητας έχει γίνει καθεστώς στο ΠΑΣΟΚ και δεν καίγεται με τίποτα: ΣΗΜΕΡΑ, κάτω από την επιδερμίδα της καλοαναθρεμμένης πασοκικής «αλητείας» κατακάθεται το ξύγκι του πιο αποτρόπαιου πολιτικού αμοραλισμού,

της αχαλίνωτης διπροσωπίας, της εκτυφλωτικής φαυλοηλιθιότητας, της χυδαιότητας και της μοχθηρής κακογουστιάς…».

Ο πασοκικός θίασος δεν έχει ξεπεράσει απλώς κάθε όριο ιλαρότητας, αλλά και κάθε όριο
εξοργιστικού, φρενοβλαβούς εμπαιγμού του ελληνικού λαού.

Βεβαίως, για το «ξύγκι» του αποτρόπαιου πασοκικού αμοραλισμού και της εκτυφλωτικής φαυλοηλιθιότητας έχουμε μιλήσει πολλές φορές: Καταγράφεται και διογκώνεται καθημερινά…

Στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, θεατρική παράσταση για τη διαδοχή, όλες οι μαϊμούδες του θιάσου είναι «συνωστισμένες», γεγονός που καταγράφει πιο παραστατικά και κραυγαλέα τον όγκο του πασοκικού «λίπους».

Δεν ξέρουμε το τι είναι πιο εντυπωσιακό και μακάβριο σε αυτή τη θεατρική παράσταση των πράσινων παρασίτων: Η ασύστολη αθλιότητα, η θρασύτατη αχρειότητα ή το απύθμενο της ωκεάνιας βλακείας τους;

Αυτά τα παράσιτα της δωσίλογης μοχθηρίας ζούνε σε άλλο πλανήτη, χαρακτηριστικό δείγμα της αναισθησίας των παχύδερμων…

Εδώ έχουν βάλει την Ελλάδα στον τάφο, η ιστορία έχει αποφανθεί τελεσίδικα για τα εγκλήματά τους, Εγκλήματα Εσχάτης Προδοσίας, και όλος αυτός ο πασοκικός θίασος συνεχίζει να παίζει το κακόγουστο θέατρο της ρητορικής φλυαρίας για τη …διάσωση(!) του ΠΑΣΟΚ: Εξαχρείωση χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς αναστολές…

Εδώ δεν μπορούν να ξεμυτίσουν στο δρόμο (τα γιαούρτια και οι πέτρες βρίσκονται σε «επιφυλακή»), δεν θα πάρουν ούτε τους δικούς τους ψήφους, θα περάσουν στην Ιστορία, σαν τα πιο μελανά στίγματα, και ΑΥΤΟΙ δίνουν παραστάσεις για τη διαδοχή, για το ποιος θα είναι αρχηγός του κόμματος που θα «μπαζωθεί» από την λαϊκή ΟΡΓΗ: Βλακεία χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς αναστολές…

Αυτά τα παράσιτα βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Η ελληνική κοινωνία τα έχει καταδικάσει τελεσίδικα, ο ελληνικός λαός τα φτύνει πατόκορφα, σύντομα θα στήσει και κρεμάλες, ΚΑΙ αυτά εξακολουθούν να επιμένουν, με την επιμονή ενός πάθους που οι ψυχίατροι θα το ονόμαζαν μονομανία, να φαντάζονται ότι αποτελούν την πολιτική ηγεσία του τόπου.

Το ακόμα πιο προκλητικό: Να χλευάζονται από όλη την Ελλάδα, να αποτελούν πλέον μια ιστορική υπόθεση ξοφλημένη ανέκκλητα, και αυτοί να ποζάρουν σαν «ηγέτες» και «σωτήρες», να δίνουν δονκιχωτικές μάχες μεταξύ τους, δανειζόμενοι τη φρασεολογία τους από τις ρεκλάμες του κινηματογράφου ή τους πωλητές της λαχαναγοράς…

Πνίγονται και βλέπουν ρόδινα όνειρα: Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα των κομμάτων και τω