Ο Προκόπης Παυλόπουλος για την ληστεία των μικροομολογιούχων…

…κατά την εκδήλωση του ΕΒΕΑ με θέμα:
«Ρευστότητα-Ομόλογα & Επιπτώσεις στις Εταιρείες Ιατροτεχνολογικών Ειδών και Φαρμάκων»

Η περίπτωση φυσικών ή νομικών προσώπων, τα οποία κατέστησαν κάτοχοι ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου διεπόμενων από το ελληνικό δίκαιο, αποκλειστικώς και μόνον επειδή εξοφλήθηκαν μέσω αυτών στο πλαίσιο εκτέλεσης αμφοτεροβαρούς σύμβασης που είχαν συνάψει με το Δημόσιο ή ΝΠΔΔ, διαφοροποιείται, ενόψει του «κουρέματος» των ως άνω ομολόγων
κατά

τη διαδικασία του PSI, από την περίπτωση φυσικών ή νομικών προσώπων τα οποία αγόρασαν, από την πρωτογενή αγορά, αντίστοιχα ομόλογα. Διευκρινίζω βεβαίως ότι και στις δύο περιπτώσεις τίθεται ζήτημα δικαστικής προστασίας για την αποκατάσταση της ζημίας την οποία υπέστησαν, χωρίς δική τους ευθύνη, οι ομολογιούχοι. Εκείνο λοιπόν που διαφοροποιείται κατά περίπτωση είναι η νομική θεμελίωση της αποκατάστασης της ζημίας. Ειδικότερα:

. Η προαναφερόμενη διαφοροποίηση οφείλεται στο ότι στη μεν περίπτωση των ομολογιούχων που αγόρασαν ομόλογα από τη πρωτογενή αγορά το «κούρεμα» πλήττει ευθέως την ιδιότυπη δανειακή σύμβαση μεταξύ Δημοσίου και ομολογιούχου. Άρα το «κούρεμα» των ομολόγων εμπίπτει, γενικώς, στο πεδίο ερμηνείας των διατάξεων που διέπουν την εκτέλεση της προαναφερόμενης δανειακής σύμβασης, όπως είναι, εκτός από τις ειδικότερες διατάξεις, π.χ. και οι διατάξεις των άρθρων 382 ΑΚ, περί «αδυναμίας πληρωμής από υπαιτιότητα του ίδιου» και 388 ΑΚ, ως προς την «απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών». Όλως αντιθέτως, στην περίπτωση ομολογιούχων, οι οποίοι απέκτησαν τους σχετικούς τίτλους στο πλαίσιο εκτέλεσης άλλης αμφοτεροβαρούς σύμβασης μεταξύ αυτών και του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ, ήτοι εμμέσως, το «κούρεμα» των ομολόγων τους, μέσω της διαδικασίας του PSI, συνιστά μονομερή επέμβαση στο συμβατικό δεσμό. Και μάλιστα δια της νομοθετικής οδού, αφού η διαδικασία του PSI καθιερώθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4050/2012.

. Όμως, ως προς την επέμβαση του νομοθέτη σε υφιστάμενες συμβατικές σχέσεις γενικώς, γίνεται παγίως δεκτό στη θεωρία και τη νομολογία ότι:
Α. Η, κατά τις διατάξεις του άρθρου 361 ΑΚ, ελευθερία των συμβάσεων καθιερώνει το δικαίωμα των συμβαλλόμενων μερών να διαμορφώνουν ελευθέρως το περιεχόμενο της μεταξύ τους σύμβασης.
1. Αυτή ακριβώς η ελευθερία των συμβάσεων έχει συνταγματικό έρεισμα, δεδομένου ότι αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση της αρχής της ελεύθερης συμμετοχής στην οικονομική ζωή, την οποία εγγυώνται ιδίως οι διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 και 106 παρ. 2 του Συντάγματος (βλ. π.χ. Απ. Γεωργιάδη, ενοχικό δίκαιο, Γενικό μέρος, 1999, αρ. 3 επ. και Μ. Σταθόπουλου, Γενικό ενοχικό δίκαιο, 2004, παρ. 13 άρ. 5 επ. και 58 επ.).
α) Στη νομολογία γίνεται, κατ’ ακολουθία, δεκτό ότι: «Με την ελευθερία των συμβάσεων δεν συμβιβάζεται, καταρχήν, μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη, περιοριστική της ελευθερίας αυτής, εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η ελευθερία των συμβάσεων προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων ή ασκείται κατά παραβίαση του Συντάγματος ή ενέχει πρ