Ο επικίνδυνος φόβος της ΄΄εθνικής ανικανότητας ΄΄

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας, 10/5
Εδώ και τρείς μέρες, Έλληνες και ξένοι αρθρογραφούν κατά της ‘επικίνδυνης αριστεράς’ σε ξένες και ελληνικές εφημερίδες. Δημοσιογράφοι εντός και εκτός Ελλάδος, σχεδόν στην ίδια συχνότητα, μιλάνε για χρεοκοπία και δραχμή, λόγω του Τσίπρα.
Ο Σαμαράς λέει το

ίδιο, ενώ τα γνωστά εκδοτικά και τηλεοπτικά συμφέροντα, στρεβλώνουν δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, περί δέσμευσης καταθέσεων και ‘εθνικοποίησης ‘ των τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων.
Και αναρωτιέμαι : ο Ραχόι, πρωθυπουργός της Ισπανίας, είναι.. κομμουνιστής ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, και χθες κρατικοποίησε την δεύτερη μεγαλύτερη Τράπεζα της χώρας του; Ο Μόντι που επίσης χθες δήλωσε ότι πρέπει να αλλάξει ρότα η Ευρώπη και να μειωθεί η
λιτότητα στις κοινωνίες είναι… επικίνδυνος αριστερός ; Ο σύμβουλος του Παπαδήμου, κος Χαρδούβελης, που προχθές επίσημα είπε ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης του Μνημονίου, είναι υπέρ της … δραχμής και προτείνει επικίνδυνα για την χώρα πειράματα;
Γίνεται κατανοητό, ότι προβάλλονται και αναπαράγονται επιλεκτικά εκείνες οι δηλώσεις που βολεύουν μια συγκεκριμένη ιδεολογία, σε κόμματα και ΜΜΕ: την ιδεολογία της ‘ πειθάρχησης’ στους κανόνες των πιστωτών και των εταίρων μας, διότι μας κρατάνε στην ζωή με τα λεφτά τους, οπότε υποκύπτουμε σε ότι μας ζητάνε!
Φοβάμαι, ότι πολλοί στην χώρα μας δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους, υποτιμούν την λογική του κόσμου και φυσικά σκέφτονται προσκολλημένοι σε ιδεολογικά ξεπερασμένα καλούπια. Οι νοτιο-ευρωπαίοι, όχι μόνο οι Έλληνες, σκέφτονται και ψηφίζουν πλέον με άδεια τσέπη και άδειο στομάχι, ούτε με ‘μεταρρυθμιστικά ‘ και αντι-κρατιστικά κριτήρια, ούτε με κομμουνιστικά και ολοκληρωτικά προτάγματα .
Γιατί αν σήμερα, μια ευρωπαική κοινωνία νομίζει κινδυνεύει περισσότερο από δήθεν νοσταλγούς του Στάλιν, και όχι από τους εμφανείς νοσταλγούς του Χίτλερ, τότε είναι άξια της μοίρας της!
Και γίνομαι συγκεκριμένος: ο Τσίπρας , με 1 εκατομμύριο ψήφους την Κυριακή, θεωρώ ότι μπορούσε να χειριστεί καλύτερα την δυναμική εξουσίας που του ανατέθηκε και βιάστηκε να ζητήσει δηλώσεις μετανοίας, από Σαμαρά, Βενιζέλο. Αλλά οφείλω να πω ότι δεν μου φαίνεται καθόλου παράλογο, ούτε και επικίνδυνο να τινάξει την χώρα στον αέρα και να γυρίσουμε σε εποχές δραχμής, το πλαίσιο που έθεσε και τα αιτήματα που δικαίως απαιτεί :
Α) Προώθηση άμεσων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα (αλλαγή εκλογικού νόμου, καθιέρωση απλής αναλογικής, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών)
Β) Δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα και να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της ΒlackRock,
γ) Δημιουργία διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου για να διερευνηθεί το επαχθές του ελληνικού χρέους
Ποιος Έλληνας διαφωνεί με αυτά και ποιος πιστωτής και εταίρος θα μας απαγορεύσει να τα εξετάσουμε στο εσωτερικό της χώρας μας; Έχουμε ή δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα ως Δημοκρατία;
Επί δύο χρόνια δεν βρέθηκε ένας σε θέση ευθύνης που να πει ότι «δεν γίνεται να εξοντώσουμε έναν ολόκληρο λαό». Επί δύο χρόνια δεν βρέθηκε