Λούκα Κατσέλη: Καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου

(συνέντευξη του Γιάννη Καμπουράκη για λογαριασμό του Ελεύθερου Τύπου)
Η πρώην υπουργός ξιφουλκεί κατά του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο αποχώρησε προσφάτως, και καταλογίζει στην κυβέρνηση ανευθυνότητα, καθώς δεν διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές έχοντας προηγουμένως επεξεργαστεί το δικό της εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης.

Πού τοποθετείτε την Κοινωνική Συμφωνία; Στο μέτωπο της υπευθυνότητας ή σε αυτό της υποκρισίας και της ανευθυνότητας, για το οποίο ο κ. Βενιζέλος

είπε προχθές ότι εκεί στεγάζονται και δυνάμεις που προέρχονται από τους κόλπους της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, αλλά ανιστόρητα δεν σεβάστηκαν την ενότητά της; Τι απαντάτε στις αιχμές Βενιζέλου;

Σίγουρα μέτωπο υπευθυνότητας δεν είναι η πολιτική της σκληρής και αδιέξοδης λιτότητας. Δεν είναι η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» για να κερδηθεί δήθεν το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας. Από μία υπεύθυνη κυβέρνηση θα ανέμενα, ειδικά μετά την εμπειρία του πρώτου Μνημονίου, να διαπραγματευτεί με τους δανειστές μας έχοντας επεξεργαστεί το δικό της εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο, όπως γνωρίζετε, δεν έγινε. Αυτή ακριβώς την ανευθυνότητα πληρώνουμε σήμερα. Η Κοινωνική Συμφωνία, απέναντι στο μονόδρομο της λιτότητας που βαθαίνει την ύφεση και αποσταθεροποιεί την οικονομία, προτείνει συγκεκριμένες προοδευτικές επιλογές που στηρίζουν την ανάπτυξη και βάζουν τάξη στα δημόσια οικονομικά.

Με ποιες προσδοκίες και στόχους ξεκινάτε; Γιατί να επιλέξουν οι πολίτες μέλη των κυβερνήσεων που έλαβαν αποφάσεις που έπληξαν και πλήττουν τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών;

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Η δική μου στάση παρέμεινε συνεπής. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι κατ’ επανάληψη είχα πει ότι πρέπει ως χώρα να συγκροτήσουμε και να υποστηρίξουμε στις διαπραγματεύσεις το δικό μας εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που ταυτόχρονα με τη δημοσιονομική προσαρμογή θα προωθεί την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Τόσο ως υπουργός Οικονομίας όσο και ως Εργασίας είχα διαπραγματευτεί σκληρά και με προσωπικό κόστος, βάζοντας κόκκινες γραμμές εκεί που έπρεπε. Με προσωπικό κόστος, όσο ήμουν στο υπουργείο Οικονομίας, προώθησα το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τις ρυθμίσεις δανείων για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη μείωση τιμών στα φάρμακα, ενώ στο υπουργείο Εργασίας διαπραγματεύτηκα σκληρά με την Τρόικα για την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη διατήρηση των κλαδικών συμβάσεων. Π’ αυτή τη στάση μου έμεινα τελικά εκτός κυβέρνησης και διαγράφηκα δύο φορές από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ. Το δεύτερο Μνημόνιο το καταψήφισα, αρνούμενη να αποδεχθώ ρυθμίσεις που αποδυναμώνουν επικίνδυνα την εθνική κυριαρχία και θεσπίζουν κοινωνικά δυσβάσταχτα και αναποτελεσματικά μέτρα. Αυτή τη συνέπεια οι πολίτες την έχουν αναγνωρίσει. Αυτή τη συνέπεια θα συνεχίσω να υπηρετώ.
Διαβάζοντας την ιδρυτική διακήρυξη της Κοινωνικής Συμφωνίας βγάζω το συμπέρασμα ότι λαμβάνει σημαντική θέση η επιστροφή στις αξίες και τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ του 1974. Αυτή