Λόγος εναντίον χρήματος…

Ο λόγος

Γράφει ο Γιώργος Χαραλαμπίδης

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας δράκος απού ’χε χίλια δόντια σουβλερά.

Αυτός ο δράκος, παιδιά μου, είχε ρημάξει τον τόπο. Του άρεσε να τρώει σάρκες από παλικάρια κι από λυγερόκορμες παρθένες. Τον βάραγαν τα παλικάρια κατάσαρκα, αλλά τίποτας. Αντίς να σκοτώνεται ο δράκος, έσπαγαν τα σπαθιά των παλικαριών.

Και πέρναγαν τα χρόνια κι ο δράκος ρήμαζε τον τόπο και πρήζονταν η κοιλιά του. Σ’ ένα χωριό, όμως, γεννήθηκε ένας λεβέντης,

ένα ρηγόπουλο, που δεν μπόραγε να βλέπει τον τόπο τ’ να τον ρημάζουν και το δράκο να τρώει τις σάρκες των παιδιών. Σκέφτηκε, λοιπόν, χίλιες νύχτες και βρήκε ένα φάρμακο που το ’λεγαν λόγο.

«Αυτό», είπε, «θα το σπείρω και, όταν θα καρπίσει, θα ’χει τέτοιο δηλητήριο που, όταν θα το τρώει ο δράκος, θα του πέφτουν ένα-ένα τα δόντια.»

Και έτσι έγινε. Ύστερις από πολλά χρόνια κάρπισε το δέντρο που έβγανε το φάρμακο που το ’λεγαν λόγο. Πήραν τα παλικάρια απ’ το λόγο και πασάλειψαν τα κορμιά τους κι όταν ο

δράκος πάγαινε να τα κατασπαράξει, του έπεφταν τα δόντια ώσπου δεν του έμεινε κανένα δόντι.

Τότες τον έπιασαν, τον έσυραν δεμένο στην πλατεία του χωριού κι εκεί ο πιο λεβέντης του ’δωσε μια σπαθιά και τον σκότωσε. Έτσι ησύχασε ο τόπος απ’ τον δράκο και τα παλικάρια κι οι λυγερές, αντίς να πασχίζουν πώς να εξοντώσουν το δράκο, έσπερναν, θέριζαν και τραγούδαγαν.

Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Γιάννης Μαρκόπουλος & Κώστας Βίρβος.
Αφήγηση: Βίκη Μοσχολιού

Γίνεται συνεχώς όλο και πιο φανερό, ότι όλο αυτό το κλωθογύρισμα, όλη αυτή η κρίση, οικονομική, που δεν είναι όμως μόνον οικονομική, οφείλεται σε μια πανάρχαια διαπάλη. Μια διαπάλη μέσων. Του μέσου λόγος και του μέσου χρήμα.

Το να εξετάσει κανείς σε πλάτος και σε βάθος τον πόλεμο αυτό, είναι σαν να εξετάζει σπιθαμή προς σπιθαμή την ανθρώπινη ιστορία. Επειδή όμως αυτό θέλει και πολύ κόπο και πολύ χρόνο και επειδή ο καιρός δεν είναι κατάλληλος, αφού βρισκόμαστε χρονικά στο μέσον της αποφασιστικότερης ίσως μάχης, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε την κρίσιμη τούτη στιγμή είναι να διαλέξουμε μετερίζι.

Η γνώση όμως και η συνειδητοποίηση των δεδομένων, πολλές φορές είναι και ο ασφαλέστερος δρόμος για να βρεθεί η λύση.
Και τα δύο μέσα, χρήμα – λόγος, είναι παιδιά του ανθρώπου. Και τα δύο βασίστηκαν στην πίστη του ότι το πεπρωμένο του δεν είναι απλά η επιβίωση και η αναπαραγωγή. Πώς θα μπορούσε άλλωστε!

Ο Λόγος.
Είναι το μέσον που φέρνει σε επαφή την σκέψη δύο τουλάχιστον διαφορετικών ανθρώπινων υπάρξεων. Φαντάζομαι ότι αν έρθει κάποτε η στιγμή που θα γίνει η επαφή με εξωγήινα όντα, πάλι μέσω του λόγου θα γίνει η πρώτη προσπάθεια επαφής και αλληλοκατανόησης. Είναι δηλαδή ο λόγος μια προσπάθεια διεύρυνσης της ανθρώπινης σκέψης. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Μέσω του λόγου διευρύνονται και τα σύνορα της ανθρώπινης συνειδητότητας, αναφορικά με το γεωμετρικό περιβάλλον, αλλά και με το υπερβατικό ή ψυχολογικό αν θέλετε.

Ο λόγος (όχι απλά το μίλημα),