ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

ME ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΧΑΛΚΙΑ

Ο Λάκης Χαλκιάς μιλά για τον πατέρα του και το δημοτικό τραγούδι, λίγες ημέρες πριν τη συναυλία – αφιέρωμα στον μεγάλο Ηπειρώτη κλαρινίστα Τάσο Χαλκιά που θα γίνει την Πέμπτη 5 Ιουλίου στις 21.15 στο θέατρο της Ε.Η.Μ. στα Ιωάννινα.

Γράφει ο Αποστόλης Τζελέτας

Η συναυλία της Πέμπτης στο υπαίθριο θέατρο

της ΕΗΜ στα Γιάννενα για την συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατο του μεγάλου Τάσου Χαλκιά, ήταν απλά η αφορμή για τη συνέντευξη με το γιό του, τον γνωστό τραγουδιστή Λάκη Χαλκιά. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός, ένα ηπειρώτικο γλέντι και όχι μνημόσυνο όπως λέει και
ο ίδιος ο Λάκης Χαλκιάς, ωστόσο δε θα μπορούσαμε να μείνουμε μόνο σε αυτό.
Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να συνομιλήσεις με έναν από τους λίγους εναπομείναντες γνήσιους εκφραστές της δημοτικής παράδοσης, είναι φυσικό και επόμενο να θέλεις να έχεις την δική του οπτική γωνία για αυτό που σήμερα ονομάζουμε παραδοσιακή μουσική, για τους ανθρώπους που την υπηρετούν, αλλά και για τα πανηγύρια. Η έκπληξη είναι δεδομένη όταν έρχονται απαντήσεις, που δεν είναι «στρογγυλεμένες», αλλά βγαίνουν κατευθείαν από την ψυχή του Λάκη Χαλκιά, που και άποψη έχει για το χώρο που υπηρετεί, και – το κυριότερο – δε διστάζει να την εκφράσει.

Κουβαλάτε ένα βαρύ όνομα. Αισθάνεστε τυχερός για το ότι είστε ο συνεχιστής μιας μουσικής κληρονομιάς πολλών δεκαετιών ή η ευθύνη βαραίνει στις πλάτες σας;
Ανατράφηκα, μεγάλωσα και γαλουχήθηκα με τα Ηπειρώτικα τραγούδια. Το κλαρίνο του πατέρα μου Τάσου Χαλκιά αντηχεί μες τα αυτιά μου, στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, όπως και το τραγούδι του μπάρμπα μου του Φώτη και του Κυριάκου, όπως το βιολί του μπάρμπα Μήτσου και το κλαρίνο του Νίκου Χαλκιά. Στο σπίτι μωρό στη σαρμανίτσα άκουγα τις πρόβες που έκαναν ο πατέρας μου με τα αδέλφια του και τα τραγούδια αυτά με νανούριζαν…
Oι λέξεις που λες «ευθύνη», «τυχερός», μου προξενούν μεγάλο δέος. Ακολουθώ πολύ πιστά τα βήματα που μου δείξανε, βρίσκω το βάρος αυτό της ευθύνης που κουβαλώ από μικρό παιδί, σαν ένα καλό και πιστό σύντροφό μου που με ακολουθεί και μέχρι τώρα δεν του έδωσα το δικαίωμα να με κακολογήσει, ή να με παρατηρήσει!.
Τη δουλειά αυτή την κάνω γιατί απλώς δεν θα ήθελα άλλο τίποτε να κάνω στη ζωή μου, όσο σκληρή και αδυσώπητη και αν είναι. Ναι αισθάνομαι τυχερός και υπερήφανος που ανήκω στη μεγάλη οικογένεια τον Χαλκιάδων. Tώρα όσο για το αν είμαι ο συνεχιστής, δεν θα το πω εγώ. Αυτό το αφήνω στον κόσμο που θα κρίνει το έργο που και εγώ θα αφήσω πίσω μου.

Τι είναι αυτό που έκανε την οικογένεια των Χαλκιάδων συνώνυμο με την αυθεντική παραδοσιακή μουσική;

Η οικογένεια των Χαλκιάδων ένα μεγάλο μέρος της ζωής της, το πέρασε μέσα στην τούρκικη κατοχή. Μέχρι και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων το 1913, ήδη είχαν περάσει δυο γενιές της οικογένειας.
Οι μουσικοί εκείνη την εποχή προσπαθούσαν όσο καλύτερα γινόταν να αντιπροσωπεύσουν αυτό το υλικό, αφού ο κόσμος στην μεγάλη πλειοψηφία του γνώριζε τα τραγο