Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Πριν από ένα χρόνο περίπου, σας είχα απευθύνει την παρακάτω επιστολή, που επειδή –πιθανόν- δεν την προσέξατε, σας την επαναλαμβάνω, καθώς όπως πλέον αποδείχθηκε με την τόση ανικανότητα τόσο τη δική σας όσο και της κυβέρνησής σας, το κόμμα που σας παρέδωσαν λόγω κληρονομικότητας το αφήνετε «απόκομμα», και τη χώρα «προτεκτοράτο» των δανειστών της.
Σας έγραψα λοιπόν τότε:
«Δεν ξέρω αν το να κυβερνήσετε την Ελλάδα ήταν ένα παιδικό όνειρο, η το θεωρήσατε σαν φυσική

εξέλιξη, όπως ένας γόνος επιχειρηματία (μικρού ή μεγάλου δεν έχει σημασία) συνεχίζει τη δουλειά του μπαμπά του.
Όμως στην περίπτωση τη δική σας κάτι έχει πάει στραβά. Πολύ στραβά. Τόσο στραβά, που ίσως να μη φταίτε ο ίδιος.
Πιθανόν να μη σας έχουν εξηγήσει ότι η διακυβέρνηση ενός κράτους διαφέρει από το παιχνίδι «μονόπολυ».
Στο παιχνίδι, μπορεί να κάνεις ότι θέλεις αφού δεν δίνεις λογαριασμό σε κανένα, αφού και οι συμπαίχτες σου μπορεί να ανέχονται τις όποιες ιδιοτροπίες, χωρίς παρεξήγηση και γκρίνια και αυτό γιατί είσαι «ο γιος του μπαμπά».
Έτσι λοιπόν είτε χάσεις είτε κερδίσεις δεν έχει κανένα νόημα, δεν παράγεται κανένα αποτέλεσμα που να έχει συνέπειες.
Στη εφαρμοσμένη πολιτική όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Δεν είναι αρκετό να αρπάξεις την εξουσία εκμεταλλευόμενος τα όποια λάθη ή την όποια ανικανότητα του πολιτικού σου αντιπάλου.
Αν και πολύ φοβάμαι ότι δεν ήταν μια απλή «χασούρα» του προηγούμενου, αλλά μια εσκεμμένη «απόδραση» από τον επερχόμενο «Αρμαγεδώνα».
Γίνατε λοιπόν κυρίαρχοι του παιχνιδιού από δύο αιτίες:
Πρώτον εξ αιτίας του έντεχνα καθιερωμένου παιχνιδιού του δικομματισμού που έχετε επιβάλλει χρόνια τώρα οι άρχουσες πολιτικές δυνάμεις και ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος λαός έχει αποδεχθεί, και
Δεύτερον από τα εγκληματικά ψεύτικα επιχειρήματα που προβάλλατε τόσο εσείς όσο και οι παρατρεχάμενοί σας του κατ ευφημισμόν «σοσιαλιστικού» κόμματος, με τα οποία δελεάσατε, ξεγελάσατε και τέλος εξαπατήσατε τους ψηφοφόρους σας υποσχόμενοι καλύτερες μέρες μια που αντί αυτού γυρίζετε τη χώρα στην περίοδο της τουρκοκρατίας.
Έτσι ξαφνικά σε μια νύχτα γίναμε ραγιάδες (υποτελείς σκλάβοι), που μας διαφεντεύουν οι κοτζαμπάσηδες (εσείς οι κομματόβιοι) στερώντας μας εργασιακά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα δεκαετιών, για να τα προσφέρουν ως ένδειξη υποταγής στην Υψηλή Πύλη όχι του τότε Σουλτάνου ανατολής, αλλά της τώρα Σουλτάνας, της Δύσης. Ξέρετε εσείς ποια.
Ούτε μια στιγμή δε σας πέρασε από το μυαλό ότι πρέπει να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων αναλογιζόμενος την ιστορία και τους αγώνες αυτού του τόπου. Και με το δίκιο σας, καθώς μπορεί να μη γνωρίζετε την Ιστορία μας, αφού τόσο εσείς όσο και πολλοί από τους συνοδοιπόρους σας κυβερνήτες, έχετε σπουδάσει στα εξωτερικά.
Όμως θάπρεπε κάποιος από τους υπόλοιπους να σας τη θυμίσει.
Κάποιος από αυτούς που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «γενιά του Πολυτεχνείου», που -λένε πως – αγωνίστηκαν