Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΨΗΛΑ- ΣΕ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

Άρθρο του Σάββα ΑναστασιάδηΒουλευτή Β’ ΘεσσαλονίκηςΣτο TaxaliaΤο εκπαιδευτικό μας σύστημα, μοιάζει με τον Μινώταυρο στο λαβύρινθο, που κάθε χρόνο κατασπαράσσει χιλιάδες νέους. Και η κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μοιάζει με έναν μύθο που ποτέ δεν πραγματοποιείται.Σήμερα μέσα στη γενικότερη κρίση που διέρχεται η χώρα μας –κρίση οικονομική, ηθική, κοινωνική, θεσμών και αξιών- όπου …τα πάντα στη συνείδηση των πολιτών έχουν ισοπεδωθεί, έχουμε την υποχρέωση και την ευκαιρία, την ευθύνη ως πολιτικό σύστημα, να επανεξετάσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να το δούμε από την αρχή. Χρειάζεται να οπλιστούμε όλοι με υπομονή, τόλμη, νηφαλιότητα, συνεννόηση για να ξεκινήσουμε έναν τέτοιο ουσιαστικό διάλογο. Χρειάζεται να αλλάξουμε νοοτροπία.Αυτή όμως η αλλαγή της νοοτροπίας μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από την παιδεία. Μόνο μέσα από την παιδεία μπορούμε να δημιουργήσουμε κοινωνικό κεφάλαιο και να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μιας υπεύθυνης, δυναμικής και παρεμβατικής πολιτείας πολιτών, που θα μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στις κοινές υποθέσεις, με ωριμότητα, χωρίς να εγκλωβίζεται σε μικροσυμφέροντα και χωρίς να αποτελεί φέουδο ή δεκανίκι για κανέναν πολιτικό φορέα.Η ουσία της όποιας συζήτησης για την παιδεία και τη μεταρρύθμισή της βρίσκεται στους στόχους και τους λόγους του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε ως πολιτική, ως πνευματική κοινότητα, ως κοινωνία τελικά τι χαρακτηριστικά θέλουμε να έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και για ποιους λόγους πρέπει να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.Συνήθως αναλωνόμαστε να συζητάμε ότι παράγουμε φοιτητές και στη συνέχεια ανέργους. Δεν μπήκαμε ποτέ στη λογική να δούμε τι φοιτητές και κυρίως τι πολίτες δημιουργεί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτός πιστεύω ότι πρέπει να είναι ο προβληματισμός και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.Όλοι θυμόμαστε τι έγινε πριν από λίγο διάστημα στο Πανεπιστήμιο Πατρών όταν μία ομάδα νεαρών ασκώντας ωμή βία επιτέθηκε στον Τζέιμς Γουότσον, τον επιστήμονα που ανακάλυψε το DNA, δυσφημώντας έτσι τη χώρα μας διεθνώς. Όλοι μας έχουμε να καταθέσουμε ανάλογα παραδείγματα.Οι εν λόγω νεαροί δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους. Πρωτίστως είναι η ελλιπής παιδεία που οδηγεί αυτούς τους νέους σε τέτοιες ενέργειες, καθώς πιστεύουν ότι επιτελούν δημοκρατική πράξη όταν απειλούν κάποιον ή όταν καταστρέφουν πανεπιστημιακούς ή άλλους δημόσιους χώρους. Η ευθύνη ανήκει στο παιδαγωγικό σύστημα, στην κουλτούρα του νεοέλληνα και σ’ όλους όσοι έχουν συμβάλει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων που σε συνδυασμό με τα υπαρκτά προβλήματά τους -που εν πολλοίς δημιουργήσαμε ή προκαλέσαμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι τους- οδηγούν σε τέτοιες αντιδράσεις, καταντώντας τους μια «καμένη» γενιά.Η συζήτηση λοιπόν για την παιδεία και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα θα πρέπει να μετατοπιστεί στην ουσία, να ξεφύγουμε καταρχήν από τα τεχνικά θέματα και να συσχετίσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα με την αλλαγή της κοινωνικής νοοτροπίας, να δούμε σε τελική ανάλυση τι π