Η χώρα χρειάζεται άμεσα επεξεργασμένο εθνικό σχέδιο

Γράφει η Ανακόντα

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον κείμενο του Σ. Λυγερού http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_04/03/2012_430998 και μετά διαβάστε παρακάτω.

Ένας σοφός είχε προειδοποιήσει εγκαίρως τους θεσμικά αρμόδιους για τους συγκεκριμένους στόχους των αλλοδαπών προγραμμάτων τυπολογίας Μνημονίου, Μεσοπρόθεσμου, κτλ, οι οποίοι εκ του αποτελέσματος είναι πλέον προφανές ότι επετεύχθησαν πλήρως. Είχε καταστήσει σαφή όχι μόνο τον αλλοδαπό χρηματοοικονομικό

σχεδιασμό αλλά και το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται αυτός ο σχεδιασμός. Τότε ήταν ένας φαντασμένος συνωμοσιολόγος – τώρα ένας κοινότοπος ρεαλιστής.

Ομοιοτρόπως, ο σοφός είχε επισημάνει ότι “το βαθύ κράτος, ανεξαρτήτως κόμματος, θέτει ένα εξευτελιστικά χαμηλό, εθνικά καταστροφικό και πλέον μη βιώσιμο άνω όριο στους πολιτικούς, οι οποίοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν έχουν κουράγιο να σπρώξουν προς τα πάνω.”. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό: υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι “το πολιτικό σύστημα δεν είχε αυτιά να ακούσει”. “We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”, αν σας λέει κάτι.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την έννοια της ανάπτυξης: δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή, αλλά συνεχίζει να υπάρχει η πεποίθηση πως είναι κάτι που υπάρχει κλεισμένο στο κουτί και εμείς το εμποδίζουμε να εμφανιστεί, γιαυτό και θεωρείται πως η αναπτυξιακή διαδικασία ταυτίζεται με “την αξιοποίηση των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων”… Όπως είχε πει και ο σοφός, “η ανάπτυξη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια δίμετρη ξανθιά οπτασία που χτυπάει επιμόνως την πόρτα για να της ανοίξετε ούτως ώστε να εκτονώσει τις παφλάζουσες ορμόνες της άνευ περαιτέρας οχλήσεως σε όποιον βρεθεί πρώτος μπροστά της”.

Αυτοί οι δύο λόγοι συνεχίζουν να δημιουργούν πρόβλημα στην κατανόηση του όρου “εθνικό” σε σχέση με το οιοδήποτε πρόγραμμα της τρόικας. Εν μέσω αυτής της σύγχισης δεν είναι εφικτή ούτε η παραγωγή υγιούς διαπραγματευτικής βάσης για το οποιδήποτε αλλοδαπό πρόγραμμα, ούτε η δημιουργία στοχευμένης αντιπρότασης. Αντιθέτως, δημιουργείται η επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι έχει γίνει κατανοητή η μηχανική του προβλήματος και ότι η πηγή του κακού είναι η τρόικα κι η μέχρι σήμερα ανεπαρκής διαπραγματευτική ικανότητα της πολιτικής ηγεσίας. Αυτή η συμπερασματολογία είναι μέρος του προβλήματος και ανανεώνει την αέναη πορεία στο σκοτάδι, πολλές χιλιάδες έτη φωτός περιμετρικά από το steady state.

Μεγάλη η πρόοδος Χρύσανθε, δε λέω, αλλά αν είναι να παίρνει στους πιο ανοιχτόμυαλους 2-3 χρόνια για να κατανοήσουν κάποια από τα βασικά, σε λίγο δε θα μείνει πατρίδα…

ΥΓ/1. Ο τίτλος είναι 100% σωστός.

ΥΓ/2. Στο κείμενο που ανάρτησε ο Πόρτα-Πόρτα (http://olympia.gr/2012/01/24/mου-το-αφησε-ο-πελαργος-στην-πορτα-αποκ/) υπάρχει μια αναφορά σε ένα έγγραφο με Α.Π. 2/20.10.2011. Προσπαθώ να ψήσω τον σοφό να μου το δώσει για να το αναρτήσουμε μήπως μάθουμε και τη λύση.

ΥΓ/3. Η παρούσα ανάρτηση είναι αφιερωμένη, ένεκα εορτής, σε έναν πρώην φίλο μου, ο οποίος με πούλη