Η αβάσταχτη βαρύτητα της ελαφρότητας – Α΄

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

«Η εξουσία είναι η ερωμένη μου. Έκαμα τόσο πολλά για την κατάκτησή της, ώστε δεν θα αφίσω να μου την πάρουν, ούτε ανέχομαι να μου τη διεκδικούν. Όσο κι αν λέτε πως η εξουσία μου ήλθε σαν αυτόκλητη, εγώ ξέρω τι κόπους μου εκόστισε, τι ξενύχτια, τι συνδυασμούς…» (Ναπολέων)(Maurice Marsal : Επιβολή και Ηγεσία, εκδ, Ι.Ν. Ζαχαρόπουλος, Αθήναι, 1964, σελ. 109-110)Όλοι θυμούνται το «βρώμικο ‘89»… Ακόμα και οι πιο νέοι…  Κυριαρχούσε το σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά και ένα πλήθος από άλλα γεγονότα που δημιουργούσαν μια εξόχως σκανδαλολογική περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Πιστεύαμε ότι είχαμε δει τα πάντα τότε… Μπροστά σε όσα μας επιφύλασσαν οι δεκαετίες που έρχονταν, το «βρώμικο ‘89» αποδεικνύεται πταίσμα.Εκείνη τη περίοδο έστειλα προς δημοσίευση άρθρο μου με τον τίτλο «Η αβάσταχτη βαρύτητα της ελαφρότητας», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, στις 16/2/1989, με τον τίτλο «Διερχόμεθα περίοδο πολιτικού AIDS».Φυσικά, άλλα τα «βρώμικα γεγονότα» του ’89, άλλα αυτά που ακολούθησαν. ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ : ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΟΤΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΥΤΟΣ «ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ» ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΠΌ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΣΑΠΙΟ.Πολλοί ρωτούν και ξαναρωτούν, όσοι ΣΗΜΕΡΑ καταγγέλλουν το πολιτικό σύστημα ΤΟ ΚΑΤΗΓΓΕΛΛΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ;Για μένα δεν έχει τόσο σημασία αυτό, παρότι ανήκω σ’ εκείνους που ποτέ μου τα όποια του εξωτερικά φτιασίδια του συστήματος αυτού, δεν με είχαν πείσει.Το ότι κάποτε πίστευαν εκεί, και επομένως, ακόμα κι όταν αντιλήφτηκα ότι κακώς πίστευα, δεν ξέρω εγώ ποιοι λόγοι μου επιβάλλουν να μη δηλώσω ότι κακώς πίστευα και ότι τώρα πιστεύω κάπου αλλού, αυτό ποτέ μου δεν το κατανόησα.Φυσικά, δεν προτίθεμαι στο παρόν άρθρο να παρουσιάσω το τι έλεγαν και τι λένε σήμερα διάφοροι πολιτικοί σχολιαστές, αρθρογράφοι, κ.λπ.Έτσι, θα περιοριστώ στο τι έγραφα εγώ ΠΡΙΝ 22 ΧΡΟΝΙΑ για την ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος, παραθέτοντας το παραπάνω άρθρο εκείνης της εποχής ΑΥΤΟΥΣΙΟ, και το οποίο είναι αυτό που ακολουθεί. (Μη ξεχνάμε όμως, ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 22 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ)…Λόγω της μεγάλης του έκτασης, θα το παρουσιάσω εδώ σε δύο συνέχειες, ώστε να «μην πέσει βαρύ» ακριβώς λόγω του μεγέθους του…Έγραφα λοιπόν τότε :Έχω την εντύπωση, ότι σ’ ολόκληρη τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, σπάνια υπήρξαν σε καιρό δημοκρατικής ομαλότητας του δημόσιου βίου, όπως η περίοδος από το 1975 κι εδώ, γεγονότα τόσο «πυκνά», από άποψη κρισιμότητας για τον προσδιορισμό του ήθους και ύφους της εξουσίας και των πολιτικών δυνάμεων, στο σύνολό τους, όσο αυτά που εξελίσσονται τις τελευταίες μέρες, και που από μια άποψη αποτελούν τη φυσική εξέλιξη μιας πολιτικής και πολιτικών μεθοδεύσεων, που άρχισαν εδώ και εφτά χρόνια, με την άνοδο δηλ. του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.Στον απλό πολίτη, που δεν έχει καμία σχέση με σκάνδαλα και άλλα παρασκήνια, έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι ζει πάνω σε ερείπια. Οράματα ανακατεμένα με τη πεζή πραγματικότητα, ελπίδες ανακατεμένες με την απόγνωση, υποσχέσεις για «αλλαγή» ανακατεμένες με την απογοήτευση, όνειρα ανακατεμένα