ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας ΚαλλιώραςΑνά τους αιώνες, η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς φιλέλληνες και λίγους ανθέλληνες. Πολλοί φιλέλληνες αγάπησαν την χώρα μας για την Αρχαία Ελληνική παιδεία και τον τότε πολιτισμό της, μέχρι και τον πανανθρώπινο Ελληνισμό του ιδανικού, της τέχνης, της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Στην τρέχουσα περίοδο, ο σημερινός Έλληνας βλέπει, εδώ και δύο περίπου χρόνια, την ανώμαλη προσγείωση της σύγχρονης Ελλάδας από το ιδεώδες πρότυπο των προγόνων μας, στην σκληρά αληθινή και ιδιαιτέρως απογοητευτική συγκυρία. Για παράδειγμα, τότε, οι Ρωμαίοι ήταν εραστές του Ελληνικού πολιτισμού και συγχρόνως εχθροί των «γραικύλων».  Αργότερα, και πάλι, ανάλογη μνησικακία και εθνικιστικός «δυϊσμός» υπήρχε στην εποχή της Φραγκοκρατίας κατά των τότε προγόνων μας. Μετέπειτα το ίδιο, ξανά, συνέβηκε: οι Βαυαροί (που ήρθαν ως κυβερνήτες μας, μετά τον Καποδίστρια) το ίδιο αισθάνονταν και σκέπτονταν για τους τότε  Έλληνες.Κατά την άποψή μου, ο Φρειδερίκος Νίτσε αποτελεί μια ιδιαιτέρως ξεχωριστή περίπτωση, που μας προσφέρει μια συγκροτημένη διαχρονική φιλοσοφική απάντηση στο ερώτημα: «γιατί μισούν τους Έλληνες;». Στο πρώτο του βιβλίο, του 1872, «Η Γέννηση της Τραγωδίας», ο εν λόγω Γερμανός φιλόσοφος έγραψε τότες επί λέξει: «αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες». Και εξηγεί ο ίδιος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι ιδιότυποι «ανθέλληνες», δηλαδή αυτοί προσπάθησαν να «ξεφύγουν από την Αρχαία Ελλάδα, δυσαρεστήθηκαν βαθιά, «διότι οτιδήποτε κι αν δημιούργησαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα».Πέρα από αυτό το αρχέτυπο του εν λόγω ιδιότυπου «ανθελληνισμού» ανά τους αιώνες, υπάρχει επίσης και ο «κρυφός ή ο λανθάνων ανθελληνισμός», που συνδέεται με την πιο σύγχρονη Ελλάδα. Το λανθάνων μίσος κατά των Ελλήνων αποδίδεται, λόγου χάρη και από τα λόγια του ίδιου του Χίτλερ που, σε συνομιλία του με τον Λένι Ρίφενσταλ, είχε πει με πικρία ότι, «εάν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δε χρειάζονταν τη βοήθειά μας, ο (Β’ Παγκόσμιος) πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. ..Δεν θα υπήρχε η Μάχη του Στάλινγκραντ». Δηλαδή, σήμερα, ίσως όλη ή μέρος της Ευρώπης να ομιλούσε την Γερμανική γλώσσα, κάτι που δεν συνέβη τελικώς, όπως τα αφηγήθηκε ο ίδιος ο τότε Γερμανός Δικτάτωρ.Η σημερινή Ελλάδα του Μνημονίου και του ΔΝΤ, σίγουρα προσφέρει στους Γερμανούς την προσαυξημένη χαρά στην εθνική τους κρυφή ικανοποίηση, με την σχετική αναδρομική εκδίκηση. Τα ευρωπαϊκά πράγματα άλλαξαν άρδην από το 1945, με τους νεώτερους Γερμανούς πια, να «ξανάρχονται» ως «ειρηνικοί» οικονομικοί κατακτητές (όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της περισσότερης Ευρώπης). Αυτό που λαμβάνει χώρα σήμερα στην Ελλάδα ξεπερνά τα όρια του «ανθελληνισμού» και της κοινής λογικής. Παγιώνονται πλέον στην Ελλάδα με ραγδαίους ρυθμούς, στοιχεία κοινωνικού αυτοματισμού (αρκεί μια μόνο σπίθ