Οικονομικό δόγμα, προ-αποφασισμένο οικονομικό σχέδιο και εφάπαξ εφαρμογή του ή πραγματική δημοκρατία και αποφάσεις κατά περίπτωση;

Από την γεωργική επανάσταση, δηλαδή από την εγκατάλειψη της τροφοσυλλεκτικής ας-την-πω-οικονομίας και την είσοδο στην εποχή πια της αγροτικής καλλιέργειας και της κτηνοτροφίας, δημιουργήθηκε μια αριστοκρατία, αρχικά της πολιτικής εξουσίας. Η οποία τελικά πήρε στα χέρια της και το μεγαλύτερο μέρος των μέσων παραγωγής (κυρίως χωράφια για τότε). Ακριβώς διότι είχε την πολιτική εξουσία να το κάνει.

Από τότε περίπου έχουμε οικονομικές τάξεις, με τον τρόπο που τις ξέρουμε ως την εποχή μας.

Δηλαδή οι λαϊκές τάξεις, δηλαδή αυτό που συλλήβδην

λέμε λαός, είχε (και έχει) εδώ και περίπου 9.000 χρόνια ΤΑ ΙΔΙΑ ΖΟΡΙΑ και ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ. Δηλαδή από το ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΤΟΤΕ ο λαός ζούσε μέσα στην ανισότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, που του επέβαλλαν ολίγοι ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΧΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. Βασιλείς και αυτοκράτορες, χάνοι και σουλτάνοι και τα παρόμοια. Με τους βοηθούς και συνεταίρους τους.

Πριν 250 περίπου χρόνια, με την είσοδο στην βιομηχανική επανάσταση, διαμορφώθηκε ΜΕ ΕΞΥΠΝΩΤΑΤΟ ΤΡΟΠΟ, ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Οι δουλοπάροικοι της προηγουμένης περιόδου “απελευθερώθηκαν” και έγιναν “πολίτες” μιας κοινοβουλευτικής “δημοκρατίας”, “ελεύθεροι” να δράσουν οικονομικά είτε φτιάχνοντας επιχειρήσεις, είτε πουλώντας την ικανότητά τους προς εργασία. Κι έτσι μπήκαμε στην καπιταλιστική εποχή.

Το νέο “σκηνικό”, έχει βέβαια αρκετούς …νεωτερισμούς συγκρινόμενο με τις παλαιότερες περιόδους, αλλά βασίζεται στην ΙΔΙΑ παλιά καλή συνταγή: οι πολλοί εργάζονται μέσα σε ένα καθεστώς ακραίας οικονομικής εκμετάλλευσης και οι λίγοι κατέχουν το σύνολο του πλούτου. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΠΟΤΕ.

Μαζί με το νέο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό εμφανίστηκε και η μαρξιστική ερμηνεία αυτής της νέας κατάστασης. Η ερμηνεία αυτή παρέλειψε σκανδαλωδώς να ερμηνεύσει, με μια στοιχειώδη έστω επάρκεια, πολλά και σημαντικά από το σύγχρονο με εκείνη παρόν: χρήμα-νόμισμα, ιδιοκτησία του χρήματος, κυκλοφορία του χρήματος, χρηματοπιστωτική οικονομία, κρατικές τράπεζες, χρηματιστήρια, τίτλοι, εμπόριο του δημόσιου χρέους. Και επίσης παρέλειψε να ερμηνεύσει το πολιτικό και οικονομικό παρελθόν του ανθρώπου σε κάποιο επαρκή βαθμό. Η όποια ερμηνεία που έδινε ήταν πάντα οικονομική και αγνοούσε σε μεγάλο βαθμό την συσσώρευση της πολιτικής ισχύος σε λίγα χέρια, ως την πρωταρχική αιτία της οικονομικής συσσώρευσης.

Η ανισότητα και η εκμετάλλευση ΔΕΝ εμφανίστηκαν φυσικά στην νεώτερη εποχή με την βιομηχανική επανάσταση και τον καπιταλισμό. Η ανισότητα και η εκμετάλλευση ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. Κι όμως ο μέσος μαρξιστής ή αριστερός ΣΠΑΝΙΑ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΑΥΤΟ. Και σπάνια το αναφέρει. Και σπάνια προσπαθεί να ερμηνεύσει εκείνο το παρελθόν της ανθρωπότητας με πολιτικούς όρους. Και όταν το κάνει, επηρρεασμένος από την ερμηνεία του παρόντος με την οποία είναι εφοδιασμένος, ερμηνεύει και εκείνο το παρελθόν ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ. Εξάλλου η μαρξιστική ερμηνεία σπανίως αναφέρεται ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ. Προτάσσει την οικονομική ανισότητα, αποκλειστικά και μόνο.