Ανοιχτη επιστολη στον Πρωθυπουργο απο Ελληνοαμερικανιδα…

Γεια σας. 

Μια Ελληνοαμερικανίδα φίλη μου, ονόματι Ελένη Τάτσιου, έγραψε μια επιστολή στον Πρωθυπουργό της χώρας, την οποία έστειλε επίσης σε διάφορες εφημερίδες και σε ορισμένους δημοσιογράφους (της τηλεόρασης πρωτίστως). 

Αυτό έγινε πριν δυο βδομάδες περίπου.

Επειδή δεν διαθέτει πρόσβαση στο διαδίκτυο, ούτε ηλεκτρονικό υπολογιστή, με παρακάλεσε να «διαδώσω» την εν λόγω επιστολή σε αξιόλογα ιστολόγια που μπορούν, εάν το θεωρήσουν χρήσιμο, να την αναρτήσουν, ολόκληρη ή τμηματικά. 

Σας

Ευάγγελος Μ.

Ακολουθεί η επιστολή:

- 1 -
Ανοιχτή επιστολή σε έναν Αμερικανό συμπατριώτη μου:
τον Γιώργο Παπανδρέου
Γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω ότι έχουμε ορισμένα κοινά σημεία που μας
ενώνουν. Όπως εσύ, έχω Ελληνική και Αμερικανική υπηκοότητα. Και των δυο μας οι
πατεράδες ήταν καθηγητές. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής ιστορίας και έγραψε ένα βιβλίο
με τίτλο The Megali Idea που αφορούσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Πίστευε ατράνταχτα
στους ήρωες. Ο πατέρας σου ήταν καθηγητής οικονομίας. Και των δυο μας οι μητέρες είχαν
το ίδιο όνομα –Μάργκαρετ. Ζήσαμε και οι δυο στις Ηνωμένες Πολιτείες κι έτσι
εμποτιστήκαμε από τις συμπεριφορές και τη νοοτροπία τους. Ο πατέρας μου λάτρευε τον
πατέρα σου και τον εξυμνούσε πάντοτε. Δεν έπαψε ποτέ να κάνει λόγο γι’ αυτόν. Στην
κηδεία του πατέρα σου, σου εξέφρασα τα συλλυπητήριά μου και σου έσφιξα το χέρι.
Πέραν αυτών των κοινών σημείων όμως, τα πάντα μας χωρίζουν. Ζω τριάντα χρόνια
στην Ελλάδα κι έτσι έχω γίνει μάρτυρας πολλών σημαντικών γεγονότων. Τα έχω δει όλα.
Οι Έλληνες δεν αγαπάνε τους Αμερικανούς –με το δίκιο τους. Ο Τούρκοι εισέβαλαν στην
Κύπρο με την βοήθεια των Αμερικανών. Ο Χένρυ Κίσινγκερ αναφέρθηκε σε λόγο του στην
αντίσταση του Ελληνικού λαού και στο πως θα ήθελε να συντρίψει αυτή την αντίσταση. Ο
Νίξον και ο Κίσινγκερ έφεραν την χούντα. Η Αμερική ταλαιπώρησε πολύ την Ελλάδα για
δεκαετίες. Οι Αμερικανοί ανακατεύονται υπερβολικά στις υποθέσεις άλλων χωρών και
μετά απορούν γιατί τους αντιπαθούν.
Πολλοί Έλληνες ανέμεναν με λαχτάρα τον ερχομό της κυβέρνησής σου στην
εξουσία. Όταν πέθανε ο πατέρας σου, ένοιωσαν μεγάλη θλίψη. Κι εγώ το ίδιο. Μετέφεραν
την αγάπη αυτή σε σένα λόγω του επώνυμού σου. Όταν έμαθαν ότι ήθελες να γίνεις
πρωθυπουργός, πέταξαν από την χαρά τους. Ο γιος του ανθρώπου που λάτρεψαν θα τους
κυβερνούσε! Πως νιώθεις, Γιώργο, που πρόδωσες οικτρά αυτή την εμπιστοσύνη και
στοργή;
Ακολουθώντας τα χνάρια του καταξιωμένου πατέρα σου, ήρθες στην εξουσία χάρη
σε ένα ψέμα –το ότι υπήρχαν λεφτά στο ταμείο. “Ναι, ναι, λεφτά υπάρχουν”, καθησύχαζες
τους πάντες με ένα πλατύ χαμόγελο. Με το που εκλέχθηκες, παραπονέθηκες ότι «Λεφτά
δεν υπάρχουν». Όλοι αισθάνθηκαν μια πικρή γεύση στο στόμα και αναρωτήθηκαν τι θα
συνέβαινε. ΠΟΛΛΑ.
Ντροπή σου, Γιώργο, δυσφήμησες για μια ακόμη φορά τους Αμερικανούς. Δεν το