” ΑΠΕΛΘΕΤΩ”

Με την πένα του Σπάρτακου.Θαμπωμένοι απ’ τα μαλάματα,τα μετάξια και τ’αλάβαστρα, μεθυσμένοι από μιά δόξα που δεν τιμήσατε,τρελλαμένοι απ’τη σιωπή  αυτών που ξεπουλήσατε,περιδεείς  κάθιδροι ,και πελιδνοί ,κρώζετε τώρα ανήμποροι,το ‘ Απελθέτω’. Μικροί,λιγόψυχοι κι ασπόνδυλοι, τώρα  διστάζετε να μπείτε στο Καπιτώλιο.Το αποφεύγετε,το ξορκίζετε,το αναβάλλετε. ‘Απελθέτω’ ,ψιθυρίζετε.Τελειώσανε τα μαγικά,οι ψεύτικες οι υποσχέσεις, ξεφτίσανε, μαδήσανε.Σαν αρουραίοι τώρα, αναζητάτε δρόμο διαφυγής.Εστω, ένα μονοπάτι.Μιά τόση δα τρυπούλα , να χωθείτε.Και είναι κι αυτά τα πλήθη,  που σιωπούν. ‘Απελθέτω’ σκέφτεστε,’απελθέτω’.Το Καπιτώλιο  σας φοβίζει  τώρα , σας τσακίζει,σας διαλύει.Ως απεχθές,το βλέπετε.Ως αποτρόπαιον.Ως  εν δυνάμει,αγχόνη.Κι αναρωτιέστε  οι άψυχοι, οι πήλινοι  κι  απατηλοί,αναρωτιέστε πως φτάσατε,ως εδώ.Κοιτάζεστε αλληλέγγυοι μεταξύ σας,κοιτάζεστε απορημένοι,κοιτάζεστε άλαλοι και σιωπηλοί.Καθημαγμένοι.Και είναι κι αυτά τα πλήθη, που σιωπούν. ‘ Απελθέτω’ σκέφτεστε,’απελθέτω’.Το Καπιτώλιο που σας δόξασε,το Καπιτώλιο  που σας λάμπρυνε,το  Καπιτώλιο που ζηλέψατε σ’αλλοτινούς καιρούς,αυτό το Καπιτώλιο, τώρα  σας τρομάζει.Εγινε ο Εφιάλτης σας, η Νέμεση,οι Ερινύες σας κι ο Σολωμώντας σας.Διστάζετε,αποφεύγετε,αναβάλλετε.’Απελθέτω’ λέτε,’απελθέτω’.
-Αβουλος,μοιραίος και τρομαγμένος, ο τεχνοκράτης.” Πού έμπλεξα ; ”  αναρωτιέται,”που έμπλεξα ο δυστυχής;”.-Μέσ’τη σιωπή, την  κίβδηλη ανημποριά,μέσα στα ρίγη πανικού,ο Πορφυρογέννητος.”Απελθέτω,απελθέτω,απελθέτω”, κλαψουρίζει.
-Ο διαβατάρης της πολιτικής ερημιάς, το αδυσώπητο φάσμα μιάς νέας πολιτικής ερημιάς,βλέπει ξανά μπροστά του.‘Απελθέτω’ ψελλίζει κι  αυτός, ‘απελθέτω’.- Κι  ο γελωτοποιός των Βασιλέων, είναι ο μόνος ανυποψίαστος.Ο μόνος μάκαρ. Ο μόνος που δεν σκέφτηκε, το ‘Απελθέτω’.Και είναι και οι ντιρεκτίβες των Νούντσιων,των ωχρών υπαλλήλων,που αργούν να φθάσουν, οι ρημάδες.Αργούν.Και είναι κι αυτός ο κόσμος ο απλός, ο ταπεινός και καταφρονεμένος,

που επιμένει να σιωπά.

Και είναι κι αυτό  Καπιτώλιο,που  στα τρομαγμένα μάτια  σας,

σαν Μαυσωλείο  φαντάζει.

Σέβας, ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.

ΥΓ: Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, γιά λόγους αρχής, ποτέ δεν σχολιάζει σε σχόλια ,

που αφορούν κείμενά του.

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ