Πέντε εκρηκτικοί μήνες

Καυτές πατάτες γιά την κυβέρνηση, ανίχνευση ορίων γιά την αξιωματική αντιπολίτευση

Της Κύρας Αδάμ, από την «Ελλάδα αύριο-Σαββατοκύριακο»

Η 5η και κουτσου­ρεμένη ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. ούτε θυμίζει, ούτε και έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες, αλλά η λήξη της είναι δυνατόν να σηματοδοτήσει σοβαρές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα.

Η ελληνική προεδρία, όπως και οι προηγούμενες των τελευ­ταίων ετών, αλλά και οι επόμενες δεν παρουσιάζουν κανένα ειδι­κό, εθνικό ενδιαφέρον και επο­μένως επίδειξη πολιτικού και δι­πλωματικού ζήλου, αφού η ατζέν­τα της προεδρίας και

Όμως το επόμενο πεντάμηνο μέχρι τις ευρωεκλογές, που συμ­πίπτει με την ελληνική προεδρία, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την τύχη του ελληνικού χρέ­ους, την πορεία της ελληνικής οι­κονομίας, την τύχη των κομμάτων της δικομματικής κυβέρνησης και γενικότερα την τύχη του πα-* λαιοκομματικού συστήματος δια­κυβέρνησης της χώρας.

Εν ολίγοις, το επόμενο πεντά­μηνο προβλέπεται εκρηκτικό.

Η κυβέρνηση κατόρθωσε να συγκεντρώσει αυτό το διάστημα όλες τις καυτές πατάτες που πρέπει να πιάσει μέχρι τη λήξη αυτού του Μνημονίου. Να περάσει βαριά «προαπαιτούμενα» του Μνημονίου με μια πλειοψη­φία μόλις 2 ψήφων, πράγμα σχε­δόν αδιανόητο, και να απορρο­φήσει τη διογκούμενη, με μορφή χιονοστιβάδας, λαϊκή αντίδραση σε οποιοδήποτε εισπρακτικό μέ­τρο από το πλέον «αθώο» έως το πλέον βαρύ.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι, η Τρόι­κα και το Βερολίνο συστήνουν όμως στην Αθήνα να παραμείνει «καλό παιδί» και να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της αν θέλει από την άνοιξη και κατ’ ουσία το καλοκαί­ρι να ανοίξει η συζήτηση για το μέλλον τού μη βιώσιμου ελληνι­κού χρέους, με προκαταβολική άρνηση κουρέματος του.

Χωρίς μέλλον

Η παρούσα δικομματική κυ­βέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία, χωρίς οδούς διαφυ­γής, ίσως και χωρίς μέλλον. Δεν είναι μόνον οι εσωτερικοί τριγμοί της, αφού το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξε­φύγει ακόμα και από τη σκιά του μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμε­νο να βγει από τις ευρωεκλογές με μέγεθος όχι μεγαλύτερο από αυτό μιας πολιτικής κίνησης και όχι κόμματος. Είναι η υπαρκτή αδυναμία της κυβέρνησης να εμ­φυσήσει στους πολίτες κάποια έστω και μικρή αισιοδοξία για το μέλλον. Το ισχνό πλεόνασμα που αναμένεται να πιστοποιηθεί την άνοιξη φυσικά δεν πρόκειται να έχει καμιά επίδραση στους χειμα­ζόμενους πολίτες, ενώ ο «απειλητικός» χαρακτήρας ενός «δημο­ψηφίσματος» στις ευρωεκλογές για «ναι» ή «όχι» στην Ευρώπη που λανσάρισε ο πρωθυπουργός θα αντιμετωπιστεί μάλλον ως ανέκδοτο και όχι σαν πραγματικό πολιτικό σύνθημα.

Στον αντίποδα, η αξιωματική αντιπολίτευση ξέρει ότι πλέει με ούριο άνεμο στα πανιά της, αλλά δεν ξέρει αν αυτός ο άνεμος είναι αρκετός να την οδηγήσει απευ­θείας στη νίκη ή θα την αφήσει μεσοπέλαγα, αναζητώντας κου­πιά συμμάχων για την πορεία.

Δεν μπορεί να ξέρει ακόμα μέσα σε τι είδους ευρωπαϊκό πο­λιτικό περιβάλλον θα βρεθεί μετά τις ευρωεκλογές. Ξέρει όμως από τώρα ότι θα βρεθεί μπροστά στο ίδιο Βερολίνο και στις ίδιες συντηρητικές πολιτικές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης που για την ώρα γυρίζουν την πλάτη στα κελεύ­σματα για απομάκρυνση από τη συνταγή λιτότητας που απευθύνει στην Ευρώπη η ολοένα πιο ανή­συχη και νευρική Ουάσινγκτον.

Η παρούσα αξιωματική αντι­πολίτευση έχει μόλις ένα πεντά­μηνο στη διάθεση της για να αποσαφηνίσει τι μπορεί να κάνει ανεξαρτήτως του τι θα ήθελε να κάνει.

Ανάμεσα στην παροχή υπο­σχέσεων για τη δημιουργία ελπί­δας για το «καινούργιο» και στα πραγματικά όρια ελιγμών και κι­νήσεων η απόσταση είναι πολύ μεγάλη και οι οφθαλμαπάτες πο­λύ περισσότερες.