Οι αστέρες της ταβέρνας

Email  Νίκου Ρούσση στο enimerosi24

Στα πλαίσια του εποικοδομητικού διαλόγου που αναπτύσσω επωνύμως από τις στήλες του www.typologies.gr  με διάφορους ανώνυμους κουκουλοφόρους του διαδικτύου, ένα πράγμα κατάλαβα.

Οτι αν προβάλλεσαι ως AGORINAS,vikentios,PREFAS, renyoka, νικος, nostromo ή giorgio, μπορείς να γράφεις ό,τι θες, να κατηγορείς όποιον θες και για ό,τι θες και να μην δίνεις λογαριασμό σε κανένα.

Με

την ανοχή, βεβαίως-βεβαίως, του αυστηρού διαχειριστή αυτού του δημοσιογραφικού μπλόγκ, που σε κάθε ευκαιρία σπεύδει να μας διευκρινίσει ότι, υβριστικά σχόλια δεν …δημοσιεύονται.

Η άποψη που έχω διαμορφώσει είναι ότι, κι’ αυτό το μπλόγκ, λειτουργεί όπως τα «πρωϊνά» του Παπαδάκη, όπου όλα απαγορεύονται και όλα επιτρέπονται αρκεί να φέρνουν «νούμερα».

Στην προκειμένη περίπτωση επισκεψιμότητα…

Αφήστε που όλα αυτά τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούνται από τους ανώνυμους κουκουλοφόρους του διαδικτύου, παραπέμπουν σε κάποια δελτία της ασφάλειας, για την ταυτότητα σεσημασμένων κακοποιών.

Δημήτρης Κ.. ή αρπάχτρας ή μπουκαδόρος

Γιώργος Φ… ή λεζάντας ή φιγουρίνι ή κλακαδόρος.

Βασιλική Μ… ή τσάτσα ή σουσουράδα.

Μενέλαος Τ… ή νταής ή φονιάς ή το … “άτομο”

Γεράσιμος Π… ή κλεφτρόνι ή μπουγαδοκλέφτης ή “γριλάκιας”

Η κατάσταση, βέβαια, δεν είναι για γέλια, όχι μόνον διότι έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο αλλά διότι, αναπαραγάγει μία επικίνδυνη λογική μέσα στο διαδίκτυο ότι, ο κάθε πικραμένος από τη ζωή και την υπόσταση του, μπορεί ανωνύμως να βγάζει το μένος και την επιθετικότητα του φραστικά, σπιλώνοντας εκ του ασφαλούς αυτόν με τον οποίο φαίνεται να μην συμφωνεί.

Κάποιους απ’ αυτούς τους “ανώνυμους” τους παρέπεμψα στο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με το αίτημα της διαγραφής, αν είναι μέλη της Ενωσης.

Το πειθαρχικό αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος πειθαρχικής τους δίωξης επειδή, είπε, οι διάλογοι και οι αντιπαραθέσεις γίνονται μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπου το κάθε μέλος συμμετέχει με την βούληση του και μπορεί να απαντά σε οτιδήποτε του αποδίδεται.

Εμπνευσμένο, δεν λέω αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη ανοίγει, όχι δρομους αλλά …λεωφόρους, για την ανάπτυξη της ανώνυμης λιβελογραφίας στο διαδίκτυο.

Τι πρέπει να γίνει δεν ξέρω…

Θυμήθηκα όμως τους στίχους από ένα παλιό ρεμπέτικο τραγούδι, που έφερε τον τίτλο “Στου Λινάρδου την ταβέρνα”

Εκεί πάει ο χατζημπάμιας, ο ατσίδας και ο λάμιας.

Εκεί πάει και η Σταμάτα που μεθάει και σπάει πιάτα.

Εκεί πάνε, ένας-ένας, οι αστέρες της ταβέρνας.

Βρε Λινάρδο ταβερνιάρη, γράψτα κάτω από το σφουγγάρι…

Ελα που δεν μπορώ όμως.