Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τετέλεσται

email Νίκου Ρούσση στο Enimerosi24
Ανταποκριτής από το Στρασβούργο, για την “Ελευθεροτυπία”, την “Τηλεόραση της Βουλής” και το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τετέλεσται….

Βαριά η κουβέντα αλλά είναι η αλήθεια.

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τετέλεσται.

Κι’ ας αρχίσουμε από τα χαμηλά και από τα όσα βλέπουμε εδώ μέσα, στο φιλόξενο σαλόνι του enimerosi24.

Δημοσιογράφοι, που δηλώνουν ευθαρσώς ότι είναι ταγμένοι στο τάδε ή το

δείνα πολιτικό κόμμα, επιχειρούν να συνετίσουν με την αρθρογραφία και τα σχόλια τους, άλλους (συνταξιούχους ή εν ενεργεία, δεν έχει σημασία) δημοσιογράφους, που εξακολουθούν να είναι αμετανόητα ταγμένοι σ’ άλλο πολιτικό κόμμα.

Δημοσιογράφοι στρατευμένοι εναντίον στρατευμένων δημοσιογράφων, δηλαδή.

Ποιότητα στον διάλογο καμία, αντιπαραθέσεις που ενδιαφέρουν μόνον τους ίδιους και καμία σημασία δεν έχουν για τον αναγνώστη, γι’ αυτόν που τόσα χρόνια με τον οβολό του, μας έδωσε αξία, μας έδωσε υπόσταση και έδειξε ν’ αναγνωρίζει τον όποιο ρόλο έπαιξε ο καθένας μας σ’ αυτό το αγαθό που λέγεται ενημέρωση.

Δημοσιογράφοι, αυτόκλητοι “συνήγοροι”-υπερασπιστές των πεπραγμένων του νυν προέδρου της Ενωσης των Δημοσιογράφων, που μόνο με την απαρίθμηση χιλιάδων απολυμένων και ίδιου αριθμού ανακοινώσεων διαμαρτυρίας, μπορεί να συνθέσει τον απολογισμό της θητείας του.

Δημοσιογράφοι-μέλη της διοίκησης της Ενωσης μας, που οι ενέργειες και οι πράξεις τους υπαγορεύονται από την πολιτικοοικονομική εξάρτηση που έχει ο καθένας.

Αλλος ήταν ή θα είναι υποψήφιος με την Νέα Δημοκρατία, άλλος ευνοήθηκε τα μάλα από την κομματική του σχέση με την ΔΗΜΑΡ, άλλος κάνει τα στραβά μάτια για τις απολύσεις στον Ριζοσπάστη και τον 902, γιατί είναι στρατευμένος στην δημοσιογραφία, όπως ακριβώς την αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ.

Αλλος, ευελπιστώντας ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, θα μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις την θέση του προέδρου της ΕΡΤ, παίζει μια χαρά το παιχνίδι του, στο κλείσιμο αντιμνημονιακών εφημερίδων και στην ενίσχυση εφημερίδων -κλώνων, στο όνομα της υπεράσπισης του συνεταιριστικού εγχειρήματος έκδοσης εφημερίδων που, φανερά και υπογείως, χρηματοδοτούνται από τις Τράπεζες και από εμπόρους όπλων.

Και πάμε λίγο πιο ψηλά…

Σε επιφανείς δημοσιογράφους, άρχοντες των κεντρικών τηλεοπτικών δελτίων, που ως συγγενείς υπουργών της Νέας Δημοκρατίας, ως πρώην ρουφιάνοι των κυβερνήσεων Καραμανλή του …Εθνάρχη και ως πρώην μπάνικες γκομενίτσες που έκαναν σωρεία επωφελών γάμων με κονομημένους έλληνες, έχουν αναλάβει εργολαβικά την παραπληροφόρηση του κόσμου, γι’ αυτά που γίνονται ερήμην του.

Ενας απ’ αυτούς δήλωσε, προ διετίας, ότι το 1,5 δις εισόδημα στην Εφορία ήταν από την δουλειά του, ο άλλος “δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του” αλλά- κι’ αυτός από τη δουλειά του- βρέθηκε με μία εφημερίδα κι’ ένα ραδιόφωνο στην ιδιοκτησία του και έχει αναγορευθεί σε υπαριθμόν ένα άνκορμαν της ελληνικής τηλεόρασης.

Ενας άλλος, αγνώστου πόθεν έσχες πολιτικός συντακτάκτος πέμπτης διαλογής στο παρελθόν, βρήκε -κι’ αυτός από τη δουλειά του- τα λεφτά κι’ αγόρασε μία ιστορική εβδομαδιαία εφημερίδα, εξέδωσε και μία καθημερινή την οποία στην πορεία την έκανε Σαββατιάτικη και μόλις προχθές, για να είναι εντάξει με την κοινωνία, επέστρεψε 500.000 ευρώ που είχε σε επιταγή από διωκόμενο επιχειρηματία, για να αποφύγει την δίωξη για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Ν’ ανέβουμε, λοιπόν, στην κορυφή και να πάμε στους εκδότες εφημερίδων και λοιπούς μιντιάρχες.

Σ’ ό,τι αφορά τους εκδότες, η ιδιότης του εκδότη έχει ανερυθριάστως αντικατασταθεί με την ιδιότητα του επιχειρηματία.

Δεν βγαίνουμε, σου λένε, κι’ αρχίζουν τις περικοπές. Σε πρόσωπα και μισθούς.

Τα μέσα που κατέχουν όμως τα κρατάνε εν λειτουργία για να κάνουν τις δουλειές τους.

Τρανό παράδειγμα ο εκδότης, που έγινε γνωστός ως δημοσιογράφος για τα γιαούρτια που έφαγε στη μάπα όταν έγραφε κάτι αντιφεμινιστικές αηδίες στη στήλη του στην Ελευθεροτυπία, ο οποίος, παρόλο πού έχτισε την καριέρα του σ’ ένα ρόζ ντι-βι-ντί και πιάσθηκε καταθέτων πέντε εκατομμύρια αδήλωτα ευρώ σε υποκατάστημα Γαλλικής τράπεζας στην Ελλάδα, έχει εξελιχθεί ως ο μοναδικός επίσημος συνομιλητής όλων των επικεφαλής των ελληνικών κομμάτων στην Ελλάδα.

Εκεί έδωσε αποκλειστική-παρακαλώ- συνέντευξη ο πρωθυπουργός, εκεί φωτογραφήθηκε σε στύλ λάϊφ στάίλ και ο εν δυνάμει αντικαταστάτης του Αλέξης Τσίπρας.

Για τους υπόλοιπους, που είτε ως μέτοχοι είτε ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες, έχουν στην κυριότητα τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, να πώ ότι όλοι λειτουργούν χωρίς άδεια.

Χρόνια τώρα ξεκαθαρίζει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και χρόνια τώρα παραμένει ομιχλώδες, με τους εκάστοτε κυβερνώντες να εξαρτώνται από τα γούστα των εν παρανομία ευρισκόμενων τηλεοπτικών σταθμών.

Για ποιά δημοσιογραφία μιλάμε λοιπόν….

Για την δημοσιογραφία των εργολάβων και των μεσαζόντων?

Για την δημοσιογραφία των κονομισάριων του επαγγέλματος που σου λένε ότι, αφού κονομαει ο εκδότης, να μην βγάλω κι’ εγώ το κατι τις μου?

Για την δημοσιογραφία των “κουκουλοφόρων” του διαδικτύου που, με κάποια ψευδώνυμα, δημιουργούν και καλά κλίμα στα δημοσιογραφικά σάΪτ, όπως το www.typologies.gr, που φιλοξενεί ασμένως τις ανώνυμες καταγγελίες τους, απαγορεύοντας τους θιγόμενους να δημοσιεύσουν τις δικές τους?

Για την δημοσιογραφία των παιδιών των 400 ευρώ το μήνα, που έχουν αναλάβει να κάνουν όλη μέρα κλόπυ-πέΪστ στην δουλειά των επαγγελματιών-ακόμη-δημοσιογράφων προκειμένου, χωρίς καμία αναφορά στη πηγή, να γεμίζουν τα σάΪτ των ηλεκτρονικών εφημερίδων τύπου Ζούγκλας?

Η για την δημοσιογραφία των παιδιών που έχουν “χρεωθεί” να παρακολουθούν τις μαλακίες που αναρτά στο τουϊτερ ή το φέισμπουγκ, ο κάθε πολιτικάντης τύπου Τατσόπουλου και Μουρούτη και να τις αναπαραγάγουν ως “ειδήσεις”?

Μπορεί να βρίσκομαι λίγο μακριά από την Ελλάδα αλλά είμαι βέβαιος ότι ο κόσμος, ο αναγνώστης δηλαδή και ο τηλεθεατής, μας έχει ξεράσει τελείως.

Ηδη ακούει δημοσιογράφος και φτύνει τον κόρφο του και δεν έχει, κατά την ταπεινή μου άποψη, καθόλου άδικο.

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τετέλεσται και δεν βλέπω ανάσταση….