Ανοιχτή επιστολή

Κυρία Σπανοπούλου,

κύριοι του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ

Έχοντας παραβρεθεί στη συνάντηση (14-5-2012) για το θέμα των ανέργων κι αφού άκουσα προσεκτικά τις εξηγήσεις σας για το θέμα της φραγής μερίδας των ανέργων, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:

Είναι αστεία τουλάχιστον δικαιολογία το ότι δεν μας αφήσατε το ελάχιστο περιθώριο των 30 ημερών πριν κάνετε φραγή στην ασφάλισή μας, επειδή φοβηθήκατε ότι κάποιοι θα έτρεχαν να βγάλουν μέσα σ’ αυτό το διάστημα τα σπασμένα ενός χρόνου! Ότι δήθεν κάποιοι θα είχαν έτσι το χρόνο –όπως είπατε να επιβαρύνουν το ταμείο οικονομικά! Το ότι μας αντιμετωπίζετε σαν να είμαστε το φάντασμα του Αλ Καπόνε δεν το σχολιάζω. Σκέφτομαι όμως ότι θα μπορούσατε, αν είχατε τη διάθεση, να δώσετε προθεσμία 20-30 ημερών να τακτοποιηθούν οι οφειλές και σ’ αυτό το διάστημα ο ασφαλισμένος θα μπορούσε να κάνει τις εξετάσεις του μόνο στον ΕΔΟΕΑΠ, στους γιατρούς που ούτως ή άλλως πληρώνονται με τον μήνα, χωρίς να επιβαρυνθεί το ταμείο. Αυτό λέγεται καλή πίστη.Αν πάρουμε καλοπροαίρετα τις αποφάσεις σας θα δούμε ότι προσπαθείτε να σώσετε τον ΕΔΟΕΑΠ, μεταμορφώνοντάς τον σε ιδιωτικό κλαμπ προνομιούχων. Είναι μια άποψη, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι η σωστή. 

Γνωρίζουμε όλοι πως χρόνια ολόκληρα οι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να παρανομήσουν γιατί κανείς δεν τους καλύπτει. Ούτε η ΕΣΗΕΑ, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΕΔΟΕΑΠ έκαναν ποτέ κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση. Άνθρωποι που δουλεύουν με μπλοκάκι, είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν άνεργοι προκειμένου να ασφαλίζονται στον φορέα τους! Παράλογο ε;

Σ΄ αυτή την λάθος κατάσταση εσείς στηρίξατε την απόφασή σας με τα εκκαθαριστικά. Μια τέτοια μονομερής απόφαση –όταν το θέμα αφορά τόσο την ΕΣΗΕΑ όσο και την Πολιτεία που δεν νομοθετεί- δεν μπορεί παρά να είναι πάλι λάθος.

Τελικά αυτοί που την πληρώνουν για άλλη μια φορά είναι οι δημοσιογράφοι. Όχι γιατί άλλαξαν δουλειά, ή γιατί κάνουν κάτι παράνομο, αλλά επειδή δουλεύουν στα social media (τα οποία δεν αναγνωρίζονται για κάποιο λόγο από την ΕΣΗΕΑ) ή επειδή οι εργοδότες τους αρνούνται να τους βάλουν μισθολόγιο! Αυτούς εσείς τώρα λέτε πως τους πετάτε έξω από τον ασφαλιστικό τους φορέα. Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Και πόσο δίκαιο είναι αυτό;

Μας στέλνετε επίσης –κατά δήλωση κυρίας Σπανοπούλου- να ασφαλιστούμε στο ταμείο του/της συζύγου (εφ’ όσον υπάρχει).

Ο ΕΔΟΕΑΠ κύριοι είναι κατάκτηση όλων των δημοσιογράφων. Αν ήθελα να είμαι στο ΤΕΒΕ ή στο ταμείο εμπόρων, ή στο ΙΚΑ θα έκανα κάτι άλλο στη ζωή μου. Είμαι 30 χρόνια μάχιμη δημοσιογράφος και θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να ασφαλίζομαι στον φορέα μου! (Γιατί έστω και άνεργη πάλι μάχιμη είμαι, αφού ποτέ δεν σταματάω να γράφω ακόμα κι όταν δεν πληρώνομαι! Η άλλη μεγάλη πληγή του επαγγέλματος.

Για μας η δημοσιογραφία δεν είναι απλό επάγγελμα, είναι χαρακτηριστικό με το οποίο γεννηθήκαμε. Με καταλαβαίνετε καθόλου;). 

Τρίτο και τελευταίο σημείο για το οποίο σας θεωρώ υπεύθυνους είναι που δεν μας φωνάξατε νωρίτερα όχι απλά να συζητήσουμε αλλά να σας καταθέσουμε τυχόν προτά