«Merci pour la lesson κ. Μηχιώτη…!»

Email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Μετά από αυτό το σχόλιο, μάλλον οφείλω να συμμορφωθώ και να μη σπαταλήσω άλλη φαιά ουσία για το συν. Μηχιώτη, του οποίου είμαι -ατυχώς- παλαιότερο μέλος της ΕΣΗΕΑ με ΑΜ 1104.

Κι αυτό γιατί α) μάλλον θα βρίσκει κάποια γλωσσικά λάθη (πιθανώς ενθυμούμενος καλύτερα τους συντακτικούς κανόνες) οπότε θα με πονοκεφαλιάζει η προσπάθειά μου να τα αποφεύγω….β) γιατί φυσικά η δημοσιογραφία προϋπήρξε όλων και θα συνεχιστεί

και μετά από εμάς, μόνο που δεν κατάλαβα πού διέγνωσε ότι ισχυρίζομαι πως «η δημοσιογραφία είμαι εγώ» (ως νέος Λουδοβίκος), επειδή αναφέρθηκα σε γνωστές δημοσιογραφικές πρακτικές γ) γιατί δεν προτίθεμαι (άλλωστε με ποιά αρμοδιότητα…) να γίνω …εκδότης βεβαιώσεων αριστερής αντίληψης, σκέψη ή πρακτικής για κανέναν, πολύ περισσότερο για εκείνον, αφού η τριαντάχρονη εργασία του στην ΑΥΓΗ κάτι πρέπει να τού άφησε είτε ως «τραύμα», είτε ως «στίγμα» είτε ως «ανήκεστο βλάβη» κ.λπ. δ) γιατί δεν προτίθεμαι να απαντήσω -όχι επειδή δυσκολεύομαι- σε ερωτήματα χωρίς κανένα νόημα, αν εννοεί στην τελευταία απάντησή του τα περί «λαού», «κόσμου» κ.α. Απλώς τον ενημερώνω ότι δεν εκφράζομαι με την «πεπατημένη» των κομμουνιστών ή αριστερών, άλλωστε δεν διαθέτω σχετική εκπαίδευση, γιατί δεν δούλεψα ποτέ σε σχετικό έντυπο, πλην της εφημερίδας «Η ΠΡΩΤΗ», όπου σε καμιά φάση της πορείας της δεν μάς ζητήθηκε να χρησιμοποιούμε εκφραστικά κλισέ…

Συν. Μηχιώτη, δεν θέλω να ορίσω σε κανέναν (ειδικά από μια ηλικία κι επάνω…) τα πιστεύω και τις απόψεις του σε θέματα πολιτικής, οικονομίας, κοινωνίας, πολιτισμού κ.α. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι κάτι δεν πάει καλά από δεοντολογικής και ηθικής πλευράς να χλευάζει κάποιος την εφημερίδα στην οποία έφαγε τη ζωή του (αγνοώ το ψωμί…), τους διευθυντές ή αρθρογράφους της, το Κόμμα που υποστήριζε και υποστηρίζει ή τις απόψεις που πρεσβεύει…

Φυσικά και απόψεις μπορεί ν’ αλλάξει κανείς ή να μην ταυτίζεται ιδεολογικά με το μέσο στο οποίο δουλεύει ή δούλεψε (άλλωστε, κατά τα λεγόμενα πιο παλιών συναδέλφων, αριστεροί δημοσιογράφοι διέπρεψαν ως αρθρογράφοι δεξιών ή χουντικών εφημερίδων και εντύπων και το αντίθετο), αλλά τέτοια μεταστροφή μού «χτυπάει» περίεργα…

Φυσικά δεν με ενδιαφέρει το γιατί ή το πώς, αλλά φευγαλέα πάει η σκέψη μου σε ψυχίατρους που ανέφερε κι ο Καρτερός…
Τέλος, (μην ταλαιπωρούμε περισσότερο και τους τρίτους αναγνώστες της ιστοσελίδας] μην ανησυχείτε, δεν συνέβη κάτι, ώστε να απαλειφθεί η πολιτική μου σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ. Απλώς όταν απαντώ ως δημοσιογράφος για μη πολιτικά θέματα, δεν θεωρώ απαραίτητο να την αναφέρω.

ΥΓ. Αν σας παραξενεύει το συγγραφέας, έχω γράψει ήδη 3 αθλητικά βιβλία κι έχω συμμετοχή σε άλλο.
Αν σάς φαίνεται αμελητέα (και την ειρωνεύεστε) η 9η θέση στις εκλογές στην Α΄Αθήνας, βρείτε μου εσείς κάποιον άλλον ο οποίος, χωρίς καμιά κομματική ιδιότητα (ούτε καν συνδικαλιστική) που πρωτοεμφανίστηκε ως υποψήφιος και πήρε σε 25 ημέρες τόσους σταυρούς, ξεπερνώντας ακόμη και τέως βουλευτές ή γνωστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ή των συ