Ζητείται Ονήσιλος να εναντιωθεί σε Πέρσες και Περσόφιλους

Χρόνια τώρα φωνάζουμε κάποιοι ότι η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι Τουρκική επιδίωξη, Τουρκική εθνική πολιτική, ένα μόρφωμα του Τούρκου καθηγητή Νιχάτ Ερίμ, κάτι τελοσπάντων που ονειρεύονται οι Τούρκοι. Κάτι στο οποίο η δική μας κυβέρνηση έπρεπε να απορρίπτει καθημερινά και που έπρεπε να αγωνίζεται να αποβάλει δια παντός παρουσιάζοντας εναλλακτικές.

Λέγαμε πως η Κύπρος έπρεπε να προωθήσει τα δικά της εθνικά συμφέροντα και να αναζητήσει τη

λύση μέσα από συμμαχίες με άλλες χώρες και να μην χάσει ευκαιρίες που έχασε έτσι απλά για λόγους που ποτέ δεν θα μάθουμε.

Μας έβαζαν στη γωνιά. Μας έλεγαν απορριπτικούς, νεκροθάφτες της λύσης, εγγονούς του Γρίβα, επικίνδυνους. Ότι εμείς φέραμε τους Τούρκους επειδή ονειρευτήκαμε την Ένωση με την Ελλάδα, εθνικιστές και άλλα πολλά. Μας φώναζαν ότι η Κύπρος συμφώνησε το 77-79 στις συμφωνίες Κορυφής για τη βάση λύσης του Κυπριακού και πως τώρα δεν γινόταν κάτι άλλο. Και τέλος το θρυλικό «είμαστε οι χαμένοι του πολέμου» και τώρα πρέπει να δεχτούμε τις συνέπειες.
Βρώμα και δυσωδία παντού, ηττοπάθεια και πεσιμισμός, αυτά χαρακτηρίζουν την Κύπρο του σήμερα. Την Κύπρο που κάποιοι ήθελαν να είναι έτσι σήμερα για να μπορέσουν να προωθήσουν τα δικά τους ζοφερά συμφέροντα. Την Κύπρο που δεν βάζει ένα μνημείο του Ισαάκ και του Σολωμού στη Δερύνεια για να μην χαλάσει το «καλό κλίμα».

Και ξαφνικά, εκεί που η κοροϊδία του λαού φαινόταν να πηγαίνει μια χαρά, εκεί που όλοι ετοιμάζονταν να επανεκλέξουν τους «σωτήρες» του τόπου ξαφνικά, ΜΑΣ ΤΑ ΧΑΛΑΣΕ Ο ΤΑΤΑΡ. Μας είπε πως τελικά πέταξε στον κάλαθο το παραμύθι της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας  και της έσχατης λύσης και του «μη χείρον βέλτιστον» και του «κάθε πέρσι και καλύτερα» και της «μικρασιατικής καταστροφής» που είπαν για το Ανάν.

Ήρθε και μας κατέστρεψε το «όνειρο» και τώρα έτσι απλά θέλει λέει ΛΥΣΗ ΔΥΟ ΚΡΑΤΩΝ. Τώρα θα πρέπει να περιμένουμε λίγο για να αλλάξουμε τα φυλλάδια, τα επιχειρήματα για να μπορέσουμε στις επόμενες μέρες να το θέλουμε και εμείς. Να το υιοθετήσουμε ως εθνική πολιτική και να προχωρήσουμε. Και να λέμε με σκυμμένο το κεφάλι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα επειδή αυτή είναι Τουρκία και εμείς οι χαμένοι του πολέμου.

Δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον Ονήσιλο, τον Ευαγόρα, τον Αυξεντίου, τον Παλλικαρίδη να ανέχεται αυτούς τους «Περσόφιλους» κυβερνώντες να καθορίζουν το μέλλον μας.

«Ζητείται Ονήσιλος να εναντιωθεί σε Πέρσες και Περσόφιλους».