Το ταμπούρλο του Κασουλίδη...

Ενώ συνεχίζονται οι συνομιλίες για λύση στο Κυπριακό, ο Υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης βρισκόταν τις τελευταίες ημέρες στην Μπρατισλάβα, την πρωτεύουσα της Σλοβακίας, η οποία κάποτε συνιστούσε μαζί με την Τσεχία μια ιδιόμορφη ομοσπονδία, με συνομοσπονδιακό χαρακτήρα.

Όταν μετά την πτώση του κομμουνισμού το έθνος-κράτος επανήλθε δριμύτερο, η αναίμακτη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας έχει μείνει στην ιστορία ως βελούδινο διαζύγιο.

Το κωμικοτραγικό είναι ότι κατά καιρούς, ειδικώς η Σλοβακική Πρεσβεία στην Κύπρο,

αναλαμβάνει επαναπροσεγγιστικές δράσεις για τη λύση της ομοσπονδίας. Ερώτημα: Αφού είναι τόσο καλή η ομοσπονδιακή λύση για την Κύπρο, γιατί διέλυσαν οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι τη δική τους ομοσπονδία; Και το τονίζουμε αυτό, διότι αληθές είναι και κάτι άλλο:

Τόσο οι Τσέχοι όσο και οι Σλοβάκοι αποτελούσαν στις περιοχές τους γηγενείς πληθυσμούς, ενώ, στη δική μας περίπτωση ο βορράς είναι σήμερα τουρκικός ως αποτέλεσμα της εισβολής και της βίαιης εκδίωξης του νόμιμου ελληνικού πληθυσμού και της αντικατάστασής του, κατά τρόπον παράνομο, από Τουρκοκυπρίους που κατοικούσαν στον νότο και από εποίκους, οι οποίοι τόσο αυτοί όσο και τα παράγωγά τους συνιστούν, συμφώνως με το Διεθνές Δίκαιο, έγκλημα πολέμου.

Η ομοιότης με την Τσεχοσλοβακία θα είναι μετά τη «λύση». Όταν, δηλαδή, διά της υπογραφής μας θα νομιμοποιήσουμε το σημερινό παράνομο ψευδοκράτος και τους εποίκους, ενώ ταυτοχρόνως, για να εφαρμοστεί η λύση, θα πρέπει να πληρώσουμε αποζημιώσεις στους εαυτούς μας και στους συγγενείς μας για την πώληση των περιουσιών μας, έτσι ώστε οι Τούρκοι να έχουν στον βορρά πλειοψηφία και επί του πληθυσμού και επί του εδάφους.

Διαβάστε με προσοχή τι αναφέρει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην επιστολή του προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, την οποία του επέδωσε στο Νταβός. Εκτός από την προσφορά των «Δωρητών» θα πρέπει, όπως τονίζει στα σημεία β και γ, να διευκρινιστούν οι τρόποι εγγυήσεων για την παροχή δανείων και για την αποπληρωμή τους!

Και αν ήταν να πληρώσουμε για λύση βιώσιμη, γιατί όχι, να το πράξουμε. Είναι όμως άσοφο να πληρώσουμε για να νομιμοποιήσουμε στον βορρά, επί τη βάσει αναπροσαρμογής εδαφών, το ψευδοκράτος. Επί τούτου δε, υπάρχει κάτι άλλο συναφές: Δεν λαμβάνεται υπ' όψιν από την ηγεσία μας ένας άλλος βασικός παράγοντας. Η πανίσχυρη Τουρκία.

Ο νέος συνεταιρισμός δεν είναι με τους Τουρκοκυπρίους που θα γίνει, αλλά με την Άγκυρα. Εδώ ο Ακιντζί, τον οποίο προ ενός έτους λιβάνιζαν ουκ ολίγοι ημέτεροι ως τον άνθρωπο που θα πατούσε πόδι στον Ερντογάν, τα κορδόνια του δεν μπορεί να λύσει αν δεν τον ρωτήσει.

Εφόσον, μάλιστα, η τουρκική πολιτική και οι στόχοι της δεν άλλαξαν, πώς υπάρχει συναντίληψη και πρόοδος στο Κυπριακό; Όσο δε, για τη λύση της ομοσπονδίας, δεν θα είναι το τέλος του κυπριακού προβλήματος, αλλά ακόμη ένα στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης, μια και η βιωσιμότητά της θα στηριχθεί στον αφελληνισμό μας, αφού από τώρα όποιος δηλώνει Έλλην θεωρείται περίπου «εθνικιστής».

Συνεπώς, μετά την επίσκεψή του στη Σλοβακία, ο Υπουργός των Εξωτερικών θα πρέπει να κάνει δεύτερες σκέψεις προτού, όπως ο ίδιος διαδίδει δεξιά και αριστερά, πάρει το ταμπούρλο του, σε περίπτωση «λύσης», για να το βαρέσει από χαρά στην Πλατεία Ελευθερίας. Ας προσέξει, διότι με την ομοσπονδία, την οποία οραματίζονται και αυτός και άλλοι, υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να επιβεβαιώσουν την προφητεία του Πρωθυπουργού της Εισβολής Μπουλέντ Ετζεβίτ.

Ότι, δηλαδή, «θα έρθει καιρός που οι Έλληνες θα θέλουν διχοτόμηση αλλά δεν θα δεχόμαστε εμείς»! Ούτε καν βελούδινο διαζύγιο... Και τα είπε αυτά ο Ετζεβίτ διότι, όπως και σήμερα τόσο ο κ. Ακιντζί όσο κυρίως ο κ. Ερντογάν, όταν αναφέρονται σε ομοσπονδία, έχουν στο μυαλό τους όχι τη διχοτόμηση, αλλά την τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.