Συνειργάζοντο σχεδιάζοντες τη μετάλλαξη...

Δεν χρειάζεται να το αρνείται ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, όταν μάλιστα το ομολογεί. Εδώ και πολύ καιρό, και από την ημέρα που η ηγεσία του ΑΚΕΛ αποφάσισε να ακολουθήσει τα φιλοκληριδικά βήματα της εκδιωχθείσας πτέρυγας του αποβιώσαντος ΑΔΗΣΟΚ, να συνάψει άτυπες συμμαχίες με τον ΔΗΣΥ και τον Αναστασιάδη, και να ενστερνισθεί πλήρως τη συναγερμική φιλοσοφία για τη μορφή της λύσης, υπήρξαν πολλές κατ' ιδίαν μυστικές συναντήσεις του Προέδρου και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ.

Τι

συνεζητείτο και τι συνεφωνείτο, είναι άγνωστο. Το βέβαιο είναι πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εγνώριζε για τη μυστική συνάντηση Άντρου Κυπριανού με τον Μουσταφά Ακιντζί, συμφώνησε με την εκτέλεση των εντολών του κατοχικού ηγέτη και συνέπραξε με τις ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ στη «διόρθωση του λάθους».

Το ειδύλλιο Αναστασιάδη-ΑΚΕΛ υπήρξε ένα υστερόβουλο παιγνίδι, στηριγμένο σε ψευδαισθήσεις, και σε συμφεροντολογικά και κομματικά κίνητρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης επεδίωκε τη στήριξη του ΑΚΕΛ στο εθνικό θέμα, προκειμένου, αφενός, να διασπάσει το καθολικό μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων κατά της πολιτικής του και, αφετέρου, έτρεφε τον ευσεβή πόθο ότι, με βοήθεια του μετριοπαθούς Ακιντζί και τα δεκανίκια του ΑΚΕΛ, θα έφθανε σε λύση την οποία θα ενέκρινε η πλειοψηφία του λαού. Και με την έγκρισή της, θα απηλλάσσετο του στίγματος του 2004. Ακόμη και να δικαίωνε εκείνο το στίγμα.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, προσηλωμένη πάντοτε στην επαναπροσεγγιστική της αντίληψη, απέβλεπε σε συμμαχία πλειοψηφίας η οποία θα απέφερε λύση, και θα επέτρεπε στο ΑΚΕΛ να διακυβερνήσει τη διζωνική Κύπρο, μέσα από συμμαχίες με τουρκοκυπριακές «αριστερές προοδευτικές δυνάμεις».

Και στις δύο πλευρές άκμαζε ο ευσεβοποθισμός, η άγνοια των επεκτατικών προθέσεων της Τουρκίας και η ικανοποίηση κομματικών και προσωπικών φιλοδοξιών. Παράλληλα, όμως, επικρατούσε και ο καιροσκοπισμός και ο ρεαλισμός. Και οι δύο πλευρές εγνώριζαν ότι η άτυπη συμμαχία ήταν προσωρινή, εποχική, και η κατάρρευσή της βεβαία, εφόσον η πολυπόθητη λύση δεν επήρχετο. Αναστασιάδης και ΑΚΕΛ συνειργάζοντο, αλλά την ίδια στιγμή σχεδίαζαν τρόπους απεμπλοκής από τη συμμαχία και πειστικούς τρόπους μετάλλαξης.

Από τη στιγμή που ο Νίκος Αναστασιάδης διείδε ότι λύση... γιοκ, μεταλλάχθηκε σε φουστανελοφόρο. Και από τη στιγμή που ξεκίνησε να μιλά και να συμπεριφέρεται σαν όψιμος απορριπτικός, το ΑΚΕΛ μεταλλάχθηκε και αυτό σε αδιάλλακτο κατήγορο της πολιτικής Αναστασιάδη. Καθώς εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο και η λύση κατέστη ανέφικτη, η συνέχιση της συμμαχίας θα απέβαινε καταστροφική για τη φιλοδοξία του Αναστασιάδη να επανεκλεγεί, και για την ηγεσία του ΑΚΕΛ να κατεβεί στον προεκλογικό αγώνα με λάβαρο την πολιτική Αναστασιάδη.

Τελικά τι συνέβη; Ο Αναστασιάδης ύψωσε το λάβαρο του απορριπτισμού και το ΑΚΕΛ επέλεξε να αποκηρύξει την πολιτική Αναστασιάδη, καθιστάμενο όμως... Αναστασιαδικότερο του Αναστασιάδη! Οι θέσεις που διατυπώνει υπερφαλαγγίζουν τις ενδοτικότερες θέσεις του Προέδρου. Κατηγορείται ο Πρόεδρος ότι υπονομεύει τις συνομιλίες και δεν θέλει λύση. Αλλά ποία λύση; Λύση τουρκική. Διότι αυτές τις προδιαγραφές φέρει η λύση, την οποία μέχρι χθες αγωνιζόταν να μας φορτώσει ο Πρόεδρος και με την οποία συμφωνούσε το ΑΚΕΛ.

Όπως θα έχουν προσέξει οι πολίτες, κατά τη διάρκεια του μεγάλου ειδυλλίου και οι δύο πλευρές απέφευγαν ενέργειες και δηλώσεις που θα δυσκόλευαν τη συνεργασία. Το μεν ΑΚΕΛ μείωσε στο ελάχιστο την αντιπολιτευτική κριτική του, ο δε Πρόεδρος τερμάτισε κάθε είδους ενόχληση του ΑΚΕΛ. Μόλις εγράφη το τέλος μίας συμμαχίας λυκοφιλίας, το ΑΚΕΛ ξεκίνησε μία σφοδρή αντιπολιτευτική εκστρατεία εφ' όλων των θεμάτων και ο Πρόεδρος απάντησε με καρατόμηση του διορισθέντος από τον Χριστόφια Υπαρχηγού Αστυνομίας...

Ζημιογόνο το ειδύλλιο και για τους δύο, αλλά απομένει σε εκκρεμότητα το ερώτημα, ποιος θα κερδίσει τους ανανικούς. Προς το παρόν, παρατηρείται διαρροή από τον Αναστασιάδη προς το ΑΚΕΛ...