Συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου: Αλλάζει τα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο;

Η συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας – Αιγύπτου ήταν υπό το περιστάσεις το εφικτό Ελληνικό αντίμετρο στην Τουρκο-Λυβική συμφωνία  με την οποία η κάθε χώρα ικανοποίησε εν μέρει τα δικά της συμφέροντα.

Η Ελλάδα ανατρέπει την Γαλάζια Πατρίδα του Ερντογάν και αποκτά επιτέλους κάποιο πλεονέκτημα στις άνευ διεθνούς

αντίδρασης προκλητικότατες ενέργειες του Ερντογάν που την τελευταία διετία, πέρα από την κατοχή του χερσαίου εδάφους με την εισβολή του 1974, έχει καταλάβει αμαχητί και την ΑΟΖ  της Κυπριακής Δημοκρατιας εκτελώντας γεωτρήσεις δυτικά, νότια και ανατολικά της Κύπρου.

Αφού λοιπόν ο έλεγχος και η κατάληψη του μεγαλύτερου τμήματος της  ΑΟΖ της Κύπρου έγινε χωρίς καμιά ουσιαστικά αντίδραση από τις μεγάλες δυνάμεις ή και την Ε.Ε., ο Ερντογάν, όπως ήταν αναμενόμενο, στράφηκε προς την Ελλάδα με πρώτο κτύπημα την Συμφωνία με την Λιβύη. Έστω και εάν δεν φάνηκαν μέχρι στιγμής ουσιαστικές διεθνείς αντιδράσεις ίσως λόγω COVID 19 αλλά και εσωτερικών πολιτικών καταστάσεων των Μεγάλων Δυνάμενων. δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αλαζονικές επεκτατικές κινήσεις του Ερντογάν έχουν θορυβήσει τις πλείστες ευρωπαικές χώρες αλλά κυρίως την Γαλλία η οποία εξέφρασε επανειλημμένα και δείχνει την αντίδραση της προς τις Τουρκικές κινήσεις ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία παρακολουθούν και ανέχονται τις κινήσεις του Ερντογάν, μέχρι του σημείου που θα θιχτούν τα συμφέροντα τους και ευτυχώς αυτό το σημείο πλησιάζει. Οι τελευταίες εξελίξεις με την συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου προφανώς είχαν την αποδοχή των Μεγάλων Δυνάμεων και ξεκαθαρίζουν και ισορροπούν κάπως την κατάσταση. Η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης τίθεται ουσιαστικά εκτός πεδίου εφαρμογής προς όφελος της Ελλάδας, ενώ η Αίγυπτος ανατρέπει την καθιέρωση του Σάρατζ στην Λιβύη, ενισχύοντας  και πολιτικά το καθεστώς Χάφταρ. ΟΙ συμφωνίες διασταυρώνονται αλλά Ελλάδα και  Αίγυπτος έχουν το πλεονέκτημα του διεθνούς δικαίου που θα επικαλούνται σε όλα τα διεθνή fora και δεν θα κατηγορηθούν ακόμα και αν απαιτηθεί  ένοπλη αντίδραση τους στις προκλήσεις της Τουρκίας.

Όμως δεν θα πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός και να θεωρηθεί αυτή η εξέλιξη  σαν  μια μεγάλη νίκη απέναντι στην Τουρκία! Θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια, πολιτική διορατικότητα και αποφασιστικότητα για να μην καταλήξει ως  πύρρειος νίκη, με χαμένες τελικά την ΑΟΖ Καστελλορίζου και Κύπρου. Η  οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί την ουσιαστική αντίδραση στις Τουρκικές μεθοδεύσεις και προκλήσεις. Προφανώς η Τουρκία ποτέ δεν θα την αποδεχθεί και χωρίς την στρατιωτική ισχύ δεν θα μπορέσουμε να την αξιοποιήσουμε αλλά είναι προτιμότερο να την συνάψουμε, να την δηλώσουμε στον ΟΗΕ και ας προσπαθεί η Τουρκία να την ανατρέψει και να μας απειλεί. Σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία έχει δύο επιλογές. Να εμπλακεί σε ένοπλη αντιπαράθεση  εάν εφαρμόσουμε στην πράξη το διεθνές δίκαιο με έρευνες/γεωτρήσεις  ή να προβεί η ίδια σε έρευνες - γεωτρήσεις κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και της συμφωνίας δύο κυρίαρχων κρατών. Αντιθέτως εάν δεν συναφθεί η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας  ή δεν κηρυχθεί ΑΟΖ από Ελλάδα ή και Κύπρο και το κάνει η Τουρκία, έστω και παράνομα,  θα προσπαθούμε εμείς να αποδείξουμε ότι είναι  παράνομες οι ενέργειες της και  παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο.

Η σημερινή Ελλάδα απέδειξε ότι μπορεί και πρέπει να ξεφύγει από το σύμπλεγμα και το δόγμα «παρακολουθώ και ετοιμάζομαι να αντιδράσω σε αυτά που κάνει η Τουρκία κερδίζοντας απλώς χρόνο». Είναι καιρός να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι με εφαρμογή τους στον κατάλληλο χρόνο, που αυτή την περίοδο χαρακτηρίζεται από  απίστευτα ευνοϊκές συγκυρίες, για πρακτική περιφερειακή συνεργασία  με συμμετοχή Ισραήλ – Αιγύπτου - Κυπριακής Δημοκρατίας - Ελλάδας και Λιβάνου με  ηγέτιδα την Γαλλία. Η τραγική έκρηξη στην Βηρυτό και οι ραγδαίες εξελίξεις στον Λίβανο δημιουργούν τις συνθήκες για την Γαλλία να αναλάβει επιτέλους τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο. Η επίσκεψη Μακρόν αμέσως μετά την έκρηξη στην Βηρυτό θεωρείται ενδεικτική των προθέσεων της Γαλλίας. Είναι ο μόνος τρόπος για αποδυνάμωση της Τουρκίας και ανάληψη της επιτήρησης και ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου  από δυνάμεις εντελώς αντίθετες από την Τουρκία.

Η απάντηση του Ερντογάν στις νέες εξελίξεις και πιεζόμενος από τα τεράστια εσωτερικά προβλήματα κυρίως της οικονομίας του (Η Τουρκικής λίρα καταρρέει  σπάζοντας το φράγμα των 7 λιρών ανά δολλάριο) είναι η προσπάθεια διατήρησης της έντασης αλλά σε διμερές επίπεδο μεταξύ Τουρκίας - Ελλάδας και Τουρκίας – Κυπριακής Δημοκρατίας (με θύμα πάντα την Κυπριακή Δημοκρατία). Προφανώς δεν θα εμπλέξει ποτέ την Αίγυπτο ή τον Ισραήλ σε αυτή την διαμάχη αλλά αντίθετα θα περιμένει αλλαγή των κυβερνήσεων τους για να προσπαθήσει να επαναφέρει ζήτημα ακύρωσης των συμφωνιών που έχει συνάψει η Κύπρος μαζί τους. Παράλληλα θα συνεχίσει τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Ανατολικά της Κύπρου, με βάση την παράνομη συμφωνία με το ψευδοκράτος και πολύ πιθανόν και  εγγύς του τριπλού σημείου των ΑΟΖ Ελλάδας – Κυπριακής Δημοκρατίας και Αιγύπτου (φυσικά στην ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και εκτός της ΑΟΖ Αιγύπτου).
Οι εξελίξεις είναι προβλέψιμες αλλά και επικίνδυνες! Οι διμερείς συμφωνίες που έχει συνάψει η Ελλάδα ή και η Κυπριακή Δημοκρατία με άλλες χώρες είναι ζητήματα  της κάθε χώρας, όμως η Εθνική Άμυνα με μια νέα αμυντική συμφωνία  πέραν των συμφωνιών Ζυρίχης -Λονδίνου και των υποχρεώσεων της Ελλάδας ως εγγυήτρια δύναμη, θα πρέπει να εξεταστεί επειγόντως ώστε να ενοποιηθεί το σύστημα άμυνας έναντι της απειλής κατά της ύπαρξης της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με αναλογική κατανομή του κόστους της Άμυνας από Θράκη μέχρι Κύπρο και μόνο αν το θελήσει σύσσωμη η πολιτική ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου.