Στην επικαιρότητα οι συγκρίσεις…

ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ

Με αφορμή τους αγώνες των Εθνικών ομάδων στην προκριματική φάση των ομίλων για το Ευρωπαϊκό του 2016, βρέθηκαν ξανά στην επικαιρότητα κάποιες χώρες, με τις οποίες γίνονται οι αναγκαίες συγκρίσεις και εδώ και στην Ελλάδα.

Και οι χώρες αυτές είναι κατά κύριο λόγο το Βέλγιο και η Ισλανδία.
Υπάρχουν βέβαια τα τελευταία χρόνια και άλλες χώρες που έκαναν σημαντικά βήματα προόδου σε εθνικό επίπεδο, όμως τα παραδείγματα αυτών των χωρών είναι και τα πιο τρανταχτά και τα πιο πετυχημένα.

Είναι

πολύ διαφορετικά και τα πληθυσμιακά τους μεγέθη και βεβαίως η ποδοσφαιρική τους προϊστορία, όμως έχουν κοινό παρονομαστή το ότι έθεσαν μακροχρόνιο στόχο να πετύχουν σημαντικά για τα μεγέθη τους πράγματα.

Φαίνεται να τους βγαίνουν οι πρώτες σημαντικές διοργανώσεις που λαμβάνουν μέρος και ειδικά για την Ισλανδία των 330 χιλιάδων κάτοικων, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό αυτό το επίτευγμα, να αφήσει δηλαδή εκτός πρόκρισης ομάδες εκατομμυρίων κα με ιστορία τεράστια στον χώρο, και να περάσει αυτή για πρώτη φορά σε τελική φάση μιας εκ των δυο κορυφαίων διοργανώσεων παγκοσμίως.

Το Βέλγιο πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο, έκαναν οι άνθρωποί του υπομονή και κυρίως προγραμματισμό δεκαετίας, και επανήλθαν εκεί που ήταν στη δεκαετία του ΄70 κι του ΄80, δηλαδή σε ρόλο πρωταγωνιστικό.
Και από εδώ αρχίζουν οι αναφορές θαυμασμού, αλλά και οι αναγκαίες συγκρίσεις.

Για παράδειγμα, μπορούσε η μπορεί η Κύπρος να θέσει προγραμματισμό πολυετή και να τον εφαρμόσει, και με ποιον τρόπο, αλλά και ποιοι θα έχουν το γενικό πρόσταγμα γι' αυτό το εγχείρημα;
Ήμασταν ή και είμαστε έτοιμοι σαν λαός και ειδικά σαν χώρος να δεχθούμε αυτό το εγχείρημα;

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα ασφαλώς και είναι καταφατική, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε να επιδείξουμε τίποτα το εντυπωσιακό από το 1960 και εντεύθεν, όταν με τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας λάβαμε μέρος κατ' αρχάς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Άρα, για εμάς θα ήταν το εγχείρημα κάτι παρόμοιο με αυτό της Ισλανδίας, γιατί και πληθυσμιακά και από πλευράς δυναμικότητας δεν έχουμε και πολλές διαφορές.
Όπως και αυτοί, που κάποτε ήταν και καλοί πελάτες μας, σε επίσημα ή και φιλικά ματς, έτσι και εμείς έχουμε να δείξουμε κάποιες ιστορικές επιτυχίες, αλλά από μόνες τους δεν ήταν αρκετές να μας οδηγήσουν στη συνολική υπέρβαση.

Άρα, αυτό που δεν είχαμε και ακόμη δεν έχουμε συγκριτικά με την Ισλανδία, ίσως και με άλλες χώρες από τα μικρά κράτη, ήταν και είναι ο προγραμματισμός και το όραμα, η πίστη και το πάθος γι' αυτό που κάνουμε, και ότι μπορούσαμε και μπορούμε να πετύχουμε κάτι που για τα δικά μας μεγέθη θα ήταν ή και θα είναι πολύ εντυπωσιακό και άξιο αναφοράς γενικά.

Το ότι αρχίσαμε μια νέα προσπάθεια με παιδιά που είτε κουβαλούν εμπειρίες είτε και έχουν σαν στόχο να βοηθήσουν την Εθνική, αυτό φαίνεται διά μέσου της όλης προσπάθειας που καταβάλλεται.
Χρειάζεται όμως πολυετές πλάνο, και άνθρωποι με όραμα και ειδικοί σε αυτό το θέμα για να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό.

Πάντως, ποτέ δεν είναι αργά να ξεκινήσουμε…