Ομολογία-σοκ: Πρώην άσος της Ανόρθωσης έπαιζε υπό την επήρεια ναρκωτικών!

Πρωταθλητής Ευρώπης με την U21 της εθνικής Γερμανίας (από κοινού με παίκτες όπως οι Μάνουελ Νόιερ, Ματς Χούμελς και Μεσούτ Εζίλ) ο Τσιντεντού Εντέ ήταν μία από τις πολλά υποσχόμενες ελπίδες του γερμανικού ποδοσφαίρου, που δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες.

Το καλοκαίρι του 2014, όταν οι πρώην συμπαίκτες του στέφονταν παγκόσμιοι πρωταθλητές στα γήπεδα της Βραζιλίας, ο γεννημένος στο Βερολίνο Νιγηριανός άσος έπαιρνε το δρόμο για την Κύπρο,

όπου αγωνίστηκε για μια σεζόν στην Ανόρθωση, υπό μορφή δανεισμού από τη Μάιντς.

Την πρώτη εκτός γερμανικών συνόρων εμπειρία του ακολούθησαν τα περάσματα από Τβέντε και Μπανγκόκ Γιουνάιτεντ, προτού σε ηλικία 32 ετών τερματίσει την καριέρα του στην Άλτγκλινικε (ομάδα τέταρτης κατηγορίας στη Γερμανία).

Έκτοτε ο Εντέ επιχειρεί να σταδιοδρομήσει στη μουσική και σ’ ένα πρόσφατο βίντεο κλιπ του με τον τίτλο Reflection (Αντανάκλαση) ακούγονται οι στίχοι «Μισούσα το ποδόσφαιρο» και «ενώπιον 60000 στην Μπούντεσλιγκα αισθανόμουν ενίοτε μαστουρωμένος»

Με δηλώσεις του σε γερμανική ιστοσελίδα, ο 33χρονος εξήγησε ότι το μίσος του αφορά την ποδοσφαιρική βιομηχανία που απορροφά την ατομικότητα από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτήν.

«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, επειδή είχε πλάκα. Σε αυτή τη βιομηχανία, και το ποδόσφαιρο είναι πραγματικά μία βιομηχανία, θέλουν απλά ευπροσάρμοστα ρομπότ, τα οποία λένε διαρκώς τις ίδιες μα…κίες. Όλα γύρω από αυτήν, όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, με αηδίαζαν.

Το 99% των παικτών που μιλούσαν ανοικτά και ειλικρινά, αντικαθίσταντο πολύ γρήγορα. Όλα με έκαναν να αισθάνομαι τόσο αηδιασμένος. Δεν είχε πλέον την παραμικρή σχέση με το αυθεντικό άθλημα. Όσοι είχαν προσωπικότητα, σμιλεύονταν μέχρι να χωρέσουν σ’ εκείνον τον κόσμο.

Σίγουρα κερδίζεις πολλά χρήματα γι’ αυτό, αλλά στο τέλος για κανένα ποσό δεν αξίζει να μην μπορείς να είσαι ο εαυτός σου», εξήγησε ο πρώην άσος της «Κυρίας».

Ερωτηθείς αν ο δεύτερος στίχος αφορούσε πράγματι ναρκωτικές ουσίες, επιβεβαίωσε: «Βασικά είναι αυτό που καταλαβαίνει ο καθένας. Ενίοτε χάνεις τόσο πολύ επαφή με την πραγματικότητα και θέλεις να κάνεις τα πράγματα σωστά, ώστε ήταν κάτι σαν φάρμακο. Μετά αγωνίζεσαι και είσαι ακόμη υπό την υπολειμματική επίδραση των ναρκωτικών. Από την άλλη, όμως, εννοώ επίσης ότι αγωνιζόμουν με παυσίπονα όλη την ώρα. Όταν είχες έναν τραυματισμό, σε παρότρυναν να ξεκινήσεις να προπονείσαι πιο νωρίς απ’ ό,τι ήταν καλό για το σώμα σου».