Πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών που παίζουν οι μπάντες στο πρόγραμμά τους

Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, πόσο μάλλον της διασκέδασης. Αποτελεί, επίσης, έναν πολύ διαδεδομένο τρόπο ψυχαγωγίας για τους νέους, φοιτητές και μη, που, είτε συγκεντρωμένοι στο σαλόνι ενός σπιτιού με τη συνοδεία μίας κιθάρας, είτε επισκεπτόμενοι μία μουσική σκηνή, διασκεδάζουν με αγαπημένα τραγούδια. Ταυτόχρονα, για αρκετούς νέους, η δημιουργία μίας μπάντας αποτελεί και δημοφιλή τρόπο να εξασφαλίζουν ένα χρηματικό ποσό από εμφανίσεις τους σε διάφορες σκηνές ή νυχτερινά μαγαζιά. Τι γίνεται όμως με τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών και της μουσικής

Πάσης φύσεως μουσική σύνθεση και στίχος, με εξαίρεση τις εκφράσεις της λαϊκής παράδοσης, δηλαδή τα παραδοσιακά τραγούδια, αποτελούν πνευματικά έργα και ο κάθε δημιουργός έχει το δικαίωμα να αμείβεται κάθε φορά για τη χρήση του έργου του, εφόσον αυτή γίνεται ενώπιον κοινού. Με άλλα λόγια, για τη μουσική που θα συνοδεύσει τη συγκέντρωση μίας παρέας φίλων στο σαλόνι ενός σπιτιού, η χρήση των τραγουδιών και της μουσικής μπορεί να γίνει νόμιμα χωρίς κάποιον περιορισμό. Βεβαίως, το πιο πάνω παύει να ισχύει στην περίπτωση που η συνάντηση βιντεοσκοπηθεί και αναρτηθεί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Από την άλλη, τα τραγούδια που διαμορφώνουν το πρόγραμμα μίας μπάντας σε κάποια μουσική σκηνή υπάγονται στην εξουσία της δημόσιας εκτέλεσης του δημιουργού, δηλαδή οι δημιουργοί τους πρέπει να αμείβονται για τη χρήση του έργου τους.

Με στόχο την προστασία των δημιουργών και την εκπροσώπησή τους κάθε φορά, καθώς είναι αδύνατον για τον οποιοδήποτε δημιουργό να γνωρίζει ή/και να μπορεί να βρίσκεται στους χώρους όπου τα έργα του φτάνουν στο κοινό, έχουν συστηθεί οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης. Οι οργανισμοί αυτοί εκπροσωπούν τους δημιουργούς και αδειοδοτούν και συλλέγουν αντί αυτών τα δικαιώματα για τη χρήση των έργων τους τόσο εντός της εκάστοτε χώρας όσο και στο εξωτερικό.

Με τη διαμόρφωση του προγράμματος για κάποια μουσική σκηνή, η κάθε μπάντα πρέπει λοιπόν να επικοινωνεί με τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης ώστε να προβεί σε νόμιμη χρήση του έργου των δικαιούχων. Οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης υπάρχουν τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.

Η δημιουργία αποτελεί κι αυτή ένα είδος εργασίας. Ο κάθε δικαιούχος πρέπει να αμείβεται για το έργο του. Η δίκαιη αμοιβή του εναπόκειται σ’εμάς!