Ολλανδία,Γαλλία,Γερμανία δείχνουν το δρόμο προς το Grexident

Ένα ακόμη σκηνικό θρίλερ στην πολιτική αρένα του ελληνικού δράματος έληξε, συμφωνία με την Τρόικα δεν υπήρξε( καλώς λέμε εμείς) και η Ελλάδα ακολουθεί κατά γράμμα μια προδιαγεγραμμένη πορεία « επίσημης χρεοκοπίας» και αλλαγής νομίσματος, με χρονικό ορίζοντα της συγκεκριμένης εξέλιξης- το καλοκαίρι του 2017.

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης

( Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) κατηγορούν την κυβέρνηση για κωλυσιεργία. Η πραγματικότητα όμως είναι, πως η κυβέρνηση τα έδωσε σχεδόν όλα, αποδέχθηκε τις περισσότερες απαιτήσεις των δανειστών, παρά ταύτα, ευρωπαϊκά χρήματα δεν πρόκειται να δοθούν, ούτε τα ανακυκλούμενα, για την αποπληρωμή της μεγάλης δόσης των 7 δις προς την ΕΚΤ, μέσα στον Ιούλιο. Η μοναδική περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι η απλόχερη και μονομερής οικονομική στήριξη του Δ.Ν.Τ( και μόνο του Δ.Ν.Τ χωρίς τη συμβολή των ευρωπαίων), προς την Ελλάδα. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα είναι η απόλυτη ταπείνωση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σφιχταγκαλιάζεται με την πολιτική της Μέρκελ, εν τέλει όμως αυτή που προσωρινά θα τον ξελασπώσει , θα είναι η Κριστίν Λαγκάρντ και το Ταμείο. Μια προοπτική, που και αυτή φαντάζει δύσκολη.

Βλέπετε, υπάρχουν εκλογές, σε Ολλανδία( 15 Μαρτίου), σε Γαλλία( 23 Απριλίου-7 Μάιου) και στην Γερμανία ( 24 Σεπτεμβρίου), αναμετρήσεις που θα κρίνουν το πόσο γρήγορα η Ε.Ε θα διασπαστεί και οποιαδήποτε κίνηση-παροχή προς την Ελλάδα, μπορεί να διαταράξει τις εύθραυστες ισορροπίες.

Το κόμμα του Ολλανδού Τραμπ(Γκέερτ Βίλντερς) δείχνει να επικρατεί με άνεση, το μόνο που θα χρειαστεί είναι πρόθυμους συνεργάτες, άλλων κομμάτων για να σχηματίσει κυβέρνηση και δεν αποκλείεται να συμμαχήσει μαζί του, το φιλελεύθερο κόμμα του νυν πρωθυπουργού της χώρας,Μαρκ Ρούτε. Τα περισσότερα κόμματα της Ολλανδίας, τάσσονται εναντίον μιας νέας χρηματοδότησης προς την Ελλάδα, ούτε κούρεμα του χρέους αποδέχονται.
Στη Γαλλία, το σύστημα παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα του, για να μην βγει η Λεπεν, στο όνομα ενός 39 χρόνου ομορφόπαιδου, ονόματι Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο πλασάρουν ως ανεξάρτητο κεντρώο υποψήφιο, αλλά διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών, της κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ. Οι απόψεις του δεν διακρίνονται από σαφήνεια, είναι γενικόλογες, τον στηρίζουν τα Μ.Μ.Ε και ενισχύεται από την σκανδαλολογία που περιβάλλει τον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Φρανσουά Φιγιόν.

Οι εκλογές είναι ακόμα ανοιχτές και αμφίρροπες, με την Μαρί Λεπέν να διεισδύει σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Σε περίπτωση που βρεθεί με τον Μακρόν στο δεύτερο γύρω, ρυθμιστές καθίστανται οι ψηφοφόροι του δεξιού Φιγιόν, ιδεολογικά συγγενείς με τη Λεπέν.

Σε περίπτωση εκλογής Μακρόν στις 7 Μαΐου, πιθανότατα να κλείσει και η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, ενώ αντίθετα εάν επικρατήσει η Λεπέν, θα συνεχίσει η αβεβαιότητα μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Στη Γερμανία, γίνεται μια προσπάθεια «νεκρανάστασης» των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι πλήρωσαν βαρύ τίμημα συνεργαζόμενοι στην κυβέρνηση, με τους Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ. Οι φιλικά προσκείμενες δημοσκοπήσεις προς τα δύο κόμματα εξουσίας, δείχνουν τον νέο ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών Μάρτιν Σουλτς ιδιαίτερα δημοφιλή στους Γερμανούς, να ανεβάζει τα ποσοστά του κόμματός του, ακόμα και άνω του 30%. Όμως, οι ανεξάρτητες έρευνες, δεν επιβεβαιώνουν την τάση αυτή, καταγράφοντας μια δυσπιστία των Γερμανών να ταυτιστούν, με ένα τόσο σκληρό γραφειοκράτη των Βρυξελλών.

Ο αδύναμος κρίκος του γερμανικού πολιτικού σκηνικού, είναι η Άνγκελα Μέρκελ ( διεκδικώντας την εξουσία για τέταρτη συνεχόμενη φορά). Φαίνεται να δέχεται πλήγμα από το αντι-ευρωπαϊκό κόμμα « Εναλλακτική για τη Γερμανία», το οποίο ανήκει στην ίδια πολιτική ομάδα με το κόμμα της Λεπέν και του Ολλανδού Τραμπ. Το εφιαλτικό σενάριο για την Μέρκελ, θα είναι η Λεπέν να κερδίσει τις εκλογές ή να χάσει με οριακή διαφορά. Είναι σίγουρο, πως και στη Γερμανία θα δημιουργηθεί μια κατάσταση ντόμινο, με τους Χριστιανοδημοκράτες να κινδυνεύουν να πέσουν ακόμα και στο 25-27%..

Στο ενδεχόμενο αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή οποιοσδήποτε άλλος θα βρίσκεται Πρωθυπουργός της Ελλάδος, θα πρέπει να ξεχάσει νέο μνημόνιο και ρύθμιση του χρέους. Ούτε ο Σουλτς θα μπορεί να πάρει πάνω του ένα τέτοιο ρίσκο, ούτε το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και οι Κοινωνιστές συνέταιροι τους, θα βάλουν πλάτη. Το σχέδιο της γερμανικής ελίτ είναι, να βγει κερδισμένος των εκλογών ο δικομματισμός. Όσο υψηλότερα τα ποσοστά του κόμματος της Μέρκελ και του Σουλτς, τόσο ευκολότερη καθίσταται η συνέχιση της ηγεμονικής πολιτικής της, εντός Ε.Ε και η αποδοχή νέου μνημονίου προς την Ελλάδα και –ίσως- κουρέματος του χρέους της.

*Ο Ιάκωβος Γωγάκης είναι Πολιτικός Επιστήμονας, με Μεταπτυχιακό στην Πολιτική Κοινωνιολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι επίσης και Κριτικός Κινηματογράφου.

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com