Ο «μαξιμαλισμός» του Θοδωρή, του Μάριου και ο Υπ.Παιδείας

Ο Θοδωρής είναι ένας μαθητής μου που φέτος ήταν στην τετάρτη δημοτικού. Πέρσι που ο Θοδωρής τέλειωνε την Τρίτη τάξη, σε τεστ αλφαβητισμού διαγνώστηκε ως λειτουργικά αναλφάβητος στα μαθηματικά.

Το πρόβλημα είχε διαφανεί όπως μου είπε ο πατέρας του από την πρώτη τάξη όμως επειδή εδώ και μερικά χρόνια το Υπουργείο Παιδείας έχει καταργήσει τις ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας που υπήρχαν για να βοηθούνται

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ακόμα και τώρα, ένα χρόνο μετά το τεστ αλφαβητισμού, καμία εξειδικευμένη βοήθεια μπόρεσε να προσφερθεί στο Θοδωρή αφού δεν προβλέπεται χρόνος. Ως δάσκαλος προσπάθησα να βοηθήσω όσο μπορούσα στα πλαίσιο της τάξης και ξεκλέβοντας λίγο χρόνο από το “κενό” μου, το γεμάτο συνήθως με άλλες υποχρεώσεις και καθήκοντα του σχολικού προγράμματος, όμως ο Θοδωρής, κουβαλώντας τις ελλείψεις των προηγούμενων χρόνων, χρειαζόταν συστηματική και μεθοδευμένη βοήθεια για να προχωρήσει.

Ο Μάριος είναι ένα παιδί της πέμπτης τάξης ο οποίος προέρχεται από ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον χωρίς όρια. Ο πατέρας μπαινοβγαίνει στη φυλακή, η μητέρα άνεργη, θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Γίνεται συχνά επιθετικός με τα άλλα παιδιά. Την περασμένη βδομάδα έσπρωξε από τις σκάλες τον Κωνσταντίνο και έσπασε το δεξί του χέρι από τον αγκώνα και κάτω.

Ο Μάριος ξέρει ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική επίπτωση για τη συμπεριφορά του αφού το σχολείο έχει χρησιμοποιήσει και την αυστηρότερη ποινή που προβλέπει ο κανονισμός. Επίπληξη ενώπιον γονέων στο γραφείο του Διευθυντή. Ο Μάριος έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος ολόκληρου του σχολείου. Οι γονείς του δεν συμφωνούν με την παραπομπή του Μάριου σε ψυχολόγο για διάγνωση του προβλήματος και παροχή σ’αυτόν ειδικής βοήθειας. Ξέρετε, όταν ο γονιός δεν θέλει να συνεργαστεί, δεν υπάρχει καμία δύναμη σ’αυτό τον κόσμο που μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Και υπάρχουν πολλοί Μάριοι στα σχολεία μας.

Απλά το σχολείο συνεχίζει να ζει με το πρόβλημα και εμείς προσευχόμαστε κάθε πρωί να μην γίνει κανένα μεγαλύτερο κακό. Εξάλλου εκεί στην Υπηρεσία Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, ο Μάριος είναι ένα από τα τρεις χιλιάδες παιδιά που τρέχει να προλάβει ο κάθε εκπαιδευτικός ψυχολόγος.

Στη Συνέλευση ψήφισα ναι στο ψήφισμα της ΠΟΕΔ για να αντιδράσουμε δυναμικά σ’αυτή την κατάσταση. Αυτή τη φορά ζητούμε τα αυτονόητα. Ένα σχολείο που τα παιδιά μας να έχουν τη σωστή στήριξη και να νιώθουν ασφαλείς.

Ο κύριος Υπουργός της παιδείας, θεωρεί υπερβολικά και ανέφικτα αυτά τα αιτήματα, τα οποία χαρακτήρισε μαξιμαλιστικά . Εκεί στο Υπουργείο έμαθαν να βλέπουν τα πάντα με τη λογική του μπακαλοδεύτερου. Τόσες ώρες στήριξης για τους Θοδωρήδες όλων των δημοτικών, συν τόσοι επιπλέον εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι και ειδικές μονάδες για τους Μάριους, σημαίνει πρέπει να διοριστούν τόσοι επιπλέον δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι κλπ, που σημαίνει αυξάνονται οι κρατικές δαπάνες.

Και αυτό απαγορεύεται, έστω κι αν ο Θοδωρής και ο κάθε Θοδωρής θα καταδικαστεί να κουβαλά στην πλάτη εσαεί την ταμπέλα του αναλφάβητου, που κάθε χρόνο θα γίνεται όλο και πιο βαριά, έστω και αν για το Μάριο και για κάθε Μάριο, προοιωνίζεται ένα μέλλον όχι και τόσο λαμπρό (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται) και για τους συμμαθητές του μια σχολική ζωή που θα λειτουργεί ομαλά εάν και εφόσον το επιτρέπει η διάθεση του κάθε Μάριου.

Αντώνης Πολυδώρου, Δάσκαλος

*Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com -