Με μολύβι καυτό σφραγίζουν τα στόματα

Τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο τον γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια, σε καιρούς αναζητήσεων και αντιφάσεων. Ο ίδιος είχε συναπαντήματα με ανθρώπους που, για όσους πιστεύουν στην Ορθόδοξη δογματική και παράδοση, σήμερα είναι ανακηρυγμένοι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Συναντηθήκαμε χρόνια πολλά αργότερα, όταν εκείνος ως νέος Ιεράρχης της δικής μου Μητρόπολης κατέθετε στάση ζωής για νέους ανθρώπους με ελάχιστη εμπειρία παράδοσης και φιλοκαλικής εκτίμησης, φέρνοντας στα χώματα της Μαραθάσας και της Σολιάς την γνησιότητα της Ορθόδοξης διδαχής. Υπήρξε ένα ταρακούνημα για σχήματα επιτηδευμένα, μια άλλη διάσταση και μια νέα εκφορά λόγου. Κυρίως υπήρξε και μια πολιτική προσέγγιση την οποίαν εκμεταλλεύτηκαν αναφανδόν όσοι έσπευσαν να οικειοποιηθούν την αριστερόφρονα του νιότη. Ανέδειξε με τον δικό του τρόπο, το δικό του χαρακτήρας που για όλους μας χαράζει πορεία ζωής,  το μοναχισμό της Ορθοδοξίας που δεν ισοπεδώνει, δεν καταλύει, στοχεύοντας να διαμορφώσει χαρακτήρες που θα χάραζαν πορείες ζωής και την πορεία του τόπου.

Διαφώνησα ριζικά μαζί του για την μονοδιάστατη στάση του στο δημοψήφισμα του 2004. Στάθηκα απέναντι του στις Αρχιεπισκοπικές του 2006, για την αντιφατική για μένα στροφή του προς ιεράρχη με τον οποίο κάποτε αναφανδόν διαφωνούσε, για τον τον τρόπο με τον οποίο επέβαλλε την προτίμηση του στο λαό της περιφέρειας Μόρφου. Παραδέχθηκα όμως την ευστροφία και το στρατηγικό μυαλό του για τον τρόπο με τον οποίο…έδιωξε το Άγιο Πνεύμα από την πρώτη Σύνοδο εκλεκτόρων για να το… ξανακατεβάσει την επαύριο μετά την εκπόνηση της …στρατηγικής συμφωνίας του Μετοχίου. Μιας συμφωνίας που καθόρισε το διοικητικό και ηγετικό  μέλλον της Εκκλησίας του Αποστόλου Βαρνάβα αλλά τραυμάτισε ταυτόχρονα την εμπιστοσύνη στο θεσμό της Εκκλησίας και αμφισβήτησε βαθιά τον εθναρχικό της ρόλο, μέσα από τις νέες δομές που διαμορφώθηκαν και τις διαδικασίες ανάδειξης της Συνόδου που περιορίστηκε τελικά σε απλή ιεραρχία. Συνεπώς, δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο,τιδήποτε συναισθηματικό ή αφιλτράριστο καθορίζει την κρίση μου σε δεδομένα και γεγονότα που σχετίζονται με τον οικείο ιεράρχη.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η άλλη θεώρηση των πραγμάτων και καταστάσεων μέσα από μια διαφορετική διάσταση, όπως δίνει δικαίωμα στην πίστη και δικαίωμα στην απιστία για τον καθένα μας, δίνει αναλογικά και το ίδιο  δικαίωμα  στην κρίση και αναθεώρηση θέσεων και εκτιμήσεων. Και το λέω αυτό γιατί και το 2004 και το 2006 τα ίδια πρέσβευε περί ομοφυλοφιλίας, τα ίδια δίδασκε και για τις εκτρώσεις. Μπορεί το ‘youtube’ να μην είχε οργιάσει όσο σήμερα και τα μέσα (αντι)-κοινωνικής δικτύωσης να μην είχαν καταστεί πέμπτη εξουσία αλλά ο Μόρφου Νεόφυτους ποτέ δεν κρυβόταν ούτε μιλούσε με υπονοούμενα. Όταν εκών-άκων, εξυπηρετούσε τα Ανανικά σχέδια ήταν ο τέλειος Άγιος της Αριστεράς, ήταν ο …δικός τους παπάς για όσους ζητούσαν άλλοθι και συγχωροχάρτι για τις αντεθνικές πολιτικές τους, εκμεταλλευόμενοι κατά που τους βόλευε  τη διάθεση του Ορθόδοξου κληρικού για συγχώρεση, συνύπαρξη και την αλληλοκατανόηση.
Όταν σημερινοί κυβερνώντες που κάποτε πρέσβευαν ενιαίο δημοκρατικό κράτος με Ευρωπαϊκές ελευθερίες για ανάκτηση εξουσίας μεταμορφώθηκαν σε κήρυκες διζωνικών συμφερόντων και επανήλθαν στο μαντρί για να απολαύσουν θώκους εξουσίας, δεν διαπίστωσε κανένας από τους λασποφόρους αντιδρώντες και εξοργισμένους τάχα μου κονδυλοφόρους  πρόβλημα στα μυαλά τους. Όταν από το « την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» και τις εθνικόφρονες ιαχές καταλήγουν σήμερα μαζί με γενναιοδωρίες στην στεριά να προλαβαίνουν και τις ανησυχίες του κατακτητή στην θάλασσα, οι ανθρωποφάγοι του διαδικτύου  και της δύναμης που τους δίνει μια θέση αρθρογράφου σε στήλες που πουλούν, δεν νοιάστηκαν να ανιχνεύσουν καμιά μούχλα στα μυαλά τους. Αλλά ούτε και για αυτούς που γράφουν ενυπόγραφα για μπόχα του ιεράρχη ευαισθητοποιήθηκε ποσώς ο Γενικός Εισαγγελέας του συστήματος.

Τώρα, επειδή μέσα από θεωρίες σε άλλες διαστάσεις που ο ίδιος γνωρίζει και που οι κοσμικοί επαΐοντες δεν κατανοούν και ούτε ποτέ θα εννοήσουν, επειδή ακριβώς τους χαλά την μανέστρα ενός εξυφαινόμενου τραγικού τέλος για τον Ελληνισμό σε αυτή τη γη, τον υποβάλλουν σε μια συντονισμένη επιχείρηση αποδόμησης. Ο κόσμος, απλός και καθημερινός αλλά και με θύραθεν και με πολιτική παιδεία καταρτισμένος βλέπει να αλλάζουν καταστάσεις, να ταρακουνιούνται λιμνάζοντα ύδατα, να αναδιαμορφώνονται ισορροπίες. Ενώ η Αμερική κτυπά στο Ιράν και η Τουρκία φτάνει στα όρια της ύβρεως στην καθ’ ημάς Ανατολή, ο κόσμος που ψάχνει ελπίδα και αντιστάθμισμα στα τετελεσμένα σε στεριά και θάλασσα βρίσκει έμπνευση αντίδρασης κι αναζητά τρόπους αντίστασης. Αντιλαμβάνονται οι δυνάμεις της νέας τάξης πραγμάτων που θέλουν την Κύπρο στην σφαίρα επιρροής της Τουρκίας πως αυτός ο λαός επιμένει να αναμένει την ελάχιστη αλήθεια, κατανοούν πως δύσκολα θα κάνουν αυτό το λαό να δεχθεί παθητικά την μοίρα που εκείνοι και τα συμφέροντα τους υπογράφουν. Συνειδητοποιούν αυτοί που τρέχουν ασθμαίνοντας και εκβιαστικά να μας σύρουν σε μαύρες υπογραφές και ζοφερό καθημαγμένο μέλλον πως τα σχέδια κατάλυσης του Ελληνισμού σε αυτή τη γωνιά της γης αναζητούν οχυρά που λέγονται πίστη, απαντοχή, ελπίδα και προσμονή για τις αλλαγές που ήδη εξυφαίνονται στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Μόρφου Νεόφυτος είναι επιφορτισμένος να γνωστοποιήσει αυτή την ελπίδα και να ορθώσει αυτά τα οχυρά. Για τούτο και η επιχείρηση αποδόμησης του είναι τόσο «αυθόρμητα» μεθοδευμένη. Βιώνουμε αυτό που τραγουδήθηκε σε καιρούς εθνικού κατατρεγμού: «…θα’ρθει καιρός με μολύβι καυτό να σφραγίσει τα στόματα…»

Αλλά υπάρχει ακόμη ελπίδα. Γιατί … «στις μεγάλες ψυχές κατοικούν ο ληστής κι  ο Σωτήρας…»

Σημ: Οι στίχοι είναι δανεισμένοι από τον δίσκο του Γ. Μαρκόπουλου «Σειρήνες».

Δρ. Ανδρειανή Δ. Οδυσσέως - Μέλος Π.Γ. ΕΔΕΚ