Μαυρίδης:Η άρνηση αρμενικής γενοκτονίας, μέρος αρχικού εγκλήματος

Η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Αρμενικής Γενοκτονίας, την οποία διέπραξαν με οργανωμένο σχέδιο οι Νεότουρκοι το 1915. Πρόκειται για μια από τις βδελυρότερες θηριωδίες της ανθρωπότητας, όταν με αποτρόπαιο τρόπο εξοντώθηκαν ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι, ανάμεσά τους, νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά.

Καθ’ όλη την διάρκεια της δράσης μου στο Ευρωκοινοβούλιο (2014-2019), προασπίστηκα την ιστορική αλήθεια και την δικαίωση των θυμάτων αλλά και τον αγώνα του αρμενικού λαού για εθνική προκοπή. Σε στενή συνεργασία με τους οργανωμένους φορείς της Αρμενικής Διασποράς

στην Ευρ. Ένωση, εργάστηκα με ζήλο για το συντριπτικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου στην θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από την διάπραξή της Αρμενικής Γενοκτονίας.

Παραθέτω ενδεικτικά, απόσπασμα από σχετικές παρεμβάσεις μου:

«H πεισματική άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει σήμερα την γενοκτονία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αρχικού εγκλήματος και ταυτοχρόνως, είναι ο σπόρος για επανάληψη τέτοιων εγκλημάτων. Για αυτό, η Γενοκτονία των Αρμενίων δεν πρέπει να συζητείται μόνο ως γεγονός ιστορικής μνήμης, αλλά ως ένα μάθημα για το παρόν και το μέλλον. Όταν διαπράττονταν τα εγκλήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Νεοτούρκων και αργότερα εκείνο της Ναζιστικής Γερμανίας, ορισμένοι πολιτικοί της εποχής επέλεγαν την ‘πολιτική του κατευνασμού και της συνεργασίας’ με τους εγκληματίες. Εκ των υστέρων, όλοι σήμερα καταδικάζουν εκείνα τα εγκλήματα. Αλλά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται με την Τουρκία να επαναφέρει στο προσκήνιο το αποκρουστικό εκείνο πρόσωπο της μέσω των νεοθωμανικών της επιδιώξεων. Και σήμερα, συνάδελφοι ευρωβουλευτές και αξιωματούχοι της ΕΕ, θέτουν τις πολιτικές σκοπιμότητες και τις ατομικές καριέρες και συμφέροντα, πάνω από τα σημερινά ανυπεράσπιστα θύματα τέτοιων εγκλημάτων που συντηρούνται ακόμη, όπως με την εθνοκάθαρση και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από τη σημερινή Τουρκία […]
Το ζητούμενο δεν είναι να καταδικάζουμε εκ των υστέρων μια γενοκτονία, αλλά πώς να ενεργούμε για να αποτρέπουμε την διάπραξή της, εν ανάγκη κινούμενοι ενάντια στις σκοπιμότητες και την ιδιοτέλεια. Αυτό ξεχωρίζει τους ηγέτες με όραμα από τους πολιτικάντηδες».