Μαντούκα: «Γιατί πήγα στον ΑΠΟΕΛ, γιατί έφυγα και για τι μετανιώνω»

Σε συνέντευξη-ποταμό στην πορτογαλική «Bola na Rede» ο Γκουστάβο Μαντούκα έκανε αναδρομή και αποτίμηση της μέχρι σήμερα πορείας του στο ποδόσφαιρο. Όπως ήταν αυτονόητο, ένα σημαντικό κομμάτι αναλώθηκε στη θητεία του στον ΑΠΟΕΛ τόσο ως παίκτης όσο και ως αθλητικός διευθυντής και προπονητής.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο 40χρονος Βραζιλιάνος για…

…το πώς κατέληξε στην Κύπρο: «Κοίτα, ήμουν ήδη 30 και στην Ελλάδα

είχε αρχίσει η κρίση. Στην ΑΕΚ είχαμε συμπληρώσει έξι μήνες χωρίς πληρωμή και υπήρχε μεγάλη αστάθεια όχι μόνο στο σύλλογο, αλλά και στη χώρα. Ήθελα να με ανανεώσουν αλλά με μείωση απολαβών πάνω από 50%. Έφτασαν προτάσεις από Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία, μέχρι που εμφανίστηκε ο ΑΠΟΕΛ. Είχα ακούσει καλά λόγια για το σύλλογο, ο οποίος ήταν σε φάση ανάπτυξης, είχε συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λιγκ την περασμένη χρονιά. Ήταν ένας μικρός σύλλογος δίχως έκφραση στο ποδόσφαιρο, αλλά μου προσέφερε τρία χρόνια με τις ίδιες απολαβές που είχα στην Ελλάδα και με έκαναν να το σκεφτώ ζεστά, επειδή ήταν ένας σοβαρός σύλλογος και κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να με αποκτήσουν. Οι προτάσεις από την Τουρκία ήταν καλύτερες, αλλά για χάρη της σταθερότητας της οικογένειάς μου αποφάσισα ότι εκεί έπρεπε να συνεχίσω την καριέρα μου και σήμερα βλέπω ότι ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα βήματα στην καριέρα μου. Είχα κατακτήσει ένα κύπελλο Φιλανδίας με την Ελσνίκι, αλλά οι πρώτοι τίτλοι της καριέρας μου, στους οποίους είχα ενεργή συμμετοχή, ήταν στην Κύπρο»

…για το νικητήριο τέρμα του στο παιχνίδι με την Πόρτο στο Τσάμπιονς Λιγκ 2011/12: «Προφανώς το θυμάμαι. Όχι μόνο το παιχνίδι, αλλά όλη τη σεζόν που ήταν αναμφίβολα η πλέον αξιοσημείωτη στην καριέρα μου. Εκεί, σε ηλικία 31 ετών, έφτασα να συμμετέχω σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση όπως το Τσάμπιονς Λιγκ. Πριν με την ΑΕΚ Αθηνών, είχα παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, κερδίσαμε τη Μίλαν, αλλά δεν περάσαμε τη φάση των ομίλων, ενώ στον ΑΠΟΕΛ σημείωσα και τέσσερα γκολ, μεταξύ αυτών και εναντίον της Πόρτο, στους 16 κόντρα στη Λιόν και στα προημιτελικά εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου. Ήταν μια αξέχαστη περίοδος»

…την απόσυρσή του από την ενεργό δράση λόγω τραυματισμού: «Ένιωθα ότι μπορούσα να παίζω μέχρι τα 40, κάθε χρόνο ένιωθα καλύτερα, όχι μόνο σωματικά, αλλά και στο γήπεδο. Το 2014/15, όταν τραυματίστηκα και αναγκάστηκα να τελειώσω την καριέρα μου -ακόμη πονώ στον αστράγαλό μου- είχα πετύχει επτά γκολ στο πρωτάθλημα και ένα στο Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στον Άγιαξ, ενώ ήμουν ο καλύτερος στο γήπεδο απέναντι στην Παρί. Ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση στα 34 μου, αλλά ο τραυματισμός χάλασε τα σχέδιά μου.

Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν προετοιμασμένος να αποχωρήσω από το ποδόσφαιρο. Ένιωθα καλά σωματικά και στο γήπεδο, αλλά ήμουν ήδη ικανοποιημένος με την καριέρα μου και κουρασμένος από τη ρουτίνα του ποδοσφαίρου. Είχα ήδη δύο παιδιά, χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου και ψυχολογικά ήδη ξεκουραζόμουν. Με την απόδοσή μου στο γήπεδο, θα μπορούσα να παίζω άνετα και καλά μέχρι τα 38 μου, αλλά ψυχολογικά είχα σταματήσει ήδη»

…την παραμονή του στον ΑΠΟΕΛ ως αθλητικός διευθυντής και το πόστο του προπονητή στο τέλος της ίδιας σεζόν: «Πρέπει να είμαι ο μόνος στον κόσμο που ήμουν πρωταθλητής ως παίκτης, αθλητικός διευθυντής και προπονητής [γέλια]. Είχα αυτόν τον τραυματισμό και προσπάθησα να επανέλθω, πήγα στη Γερμανία, την Ολλανδία… Προσπάθησα, αλλά δεν επανήλθα, το πάλευα για τρεις μήνες. Τότε ο πρόεδρος (σ.σ. Πρόδρομος Πετρίδης) μού τηλεφώνησε και μου είπε: κοίτα, σε εμπιστεύομαι, αν θέλεις, θα ανανεώσουμε για ακόμη ένα χρόνο ή θα γίνεις αθλητικός διευθυντής. Νόμιζα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία και τον Μάρτιο του 2015 ανέλαβα. Αλλά ήταν μια πολύ δύσκολη δουλειά, την οποία δεν απολάμβανα, διότι έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλούς φίλους: Έγινα το αφεντικό και έπρεπε να αποφασίσω ποιος μένει, ποιος φεύγει και αυτός που έπρεπε να πει τα άσχημα νέα ήμουν εγώ, ακόμη κι αν δεν ήταν δική μου απόφαση. Ήταν πολύ δύσκολο να μην μπερδευτεί η κατάσταση… Το έκανα, αλλά πολλοί παίκτες άρχισαν να έχουν προβλήματα μαζί μου.

Έμεναν δύο παιχνίδια για να τελειώσει το πρωτάθλημα, συν ο τελικός του κυπέλλου, και ο πρόεδρος με καλεί σε συνάντηση μετά από μια ήττα. Ήμασταν ένα βαθμό μπροστά στο πρωτάθλημα και επρόκειτο να παίξουμε εναντίον του δεύτερου. Ο πρόεδρος μού είπε: Γκουστάβο, εγγυάσαι ότι με αυτόν τον προπονητή θα είμαστε πρωταθλητές;. Του είπα ότι δεν μπορώ να το εγγυηθώ αυτό, γιατί στο ποδόσφαιρο οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Και μου είπε: Δεν είναι αυτό που θέλαμε να ακούσουμε, αν δεν μπορείς να το εγγυηθείς, τότε ο προπονητής φεύγει και αναλαμβάνεις εσύ την ομάδα. Δεν είχα καν το δίπλωμα UEFA C, αλλά κατάφεραν να μου βρουν έναν βοηθό που είχε κι έτσι ανέλαβα την ομάδα».

…το αν ήταν αυτός ο λόγος που αποχώρησε από τον ΑΠΟΕΛ: «Όχι. Στο πρώτο παιχνίδι φέραμε 1-1, στο δεύτερο κερδίσαμε 4-0 και ήμασταν πρωταθλητές, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου κερδίσαμε 4-1. Αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω ως προπονητής, επέστρεψα στο πόστο του αθλητικού Διευθυντή και προσλάβαμε τον Ντομίνγκος Πασιένσια για προπονητή. Κατά τη γνώμη μου, έκανε καλή δουλειά, αλλά υπήρχε πολύ μεγάλη πίεση στο προπονητικό επιτελείο, επειδή παίζαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ και αποκλειστήκαμε από την Αστάνα, η οποία εκείνη την εποχή δεν είχε παράδοση στην Ευρώπη και τη θεωρούσαμε δεδομένη. Πήγαμε στο Καζακστάν και χάσαμε (0-1) σε ένα ισορροπημένο παιχνίδι και τότε άρχισε να γίνεται θόρυβος. Όταν παίξαμε εντός έδρας, κερδίζαμε 1-0, είχαμε ευκαιρίες να σκοράρουμε και το δεύτερο γκολ, αλλά στο 88ο λεπτό ισοφαριστήκαμε και μείναμε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Εκείνο το βράδυ, το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε να διώξει τον Ντομίνγκος χωρίς τη συγκατάθεσή μου και τότε άρχισαν τα προβλήματα, επειδή ο πρόεδρος -που είχε την εξουσία να το κάνει- τον απέλυσε εν τη απουσία μου. Αν μου τηλεφωνούσε, δεν θα υπήρχαν προβλήματα, αλλά τότε άρχισε η διαφωνία μας».

…την πορεία του μετά τον ΑΠΟΕΛ: «Απέκτησα το προπονητικό δίπλωμα της UEFA A και προσκλήθηκα να προπονήσω μια ομάδα Β’ Κατηγορίας στην Κύπρο, τον Οθέλλο, για να ολοκληρώσω τον κύκλο σπουδών. Ήταν ένας μικρός σύλλογος, διαφορετικός απ’ ό,τι είχα συνηθίσει. Δημιούργησαν ένα πλάνο πάνω μου, νομίζοντας ότι με το όνομά μου θα φτάσουν στην Α’ Κατηγορία, αλλά είχαμε μόλις 13 παίκτες, καθυστέρηση στην καταβολή μισθών… Μετά ολοκλήρωσα τον κύκλο σπουδών και επέστρεψα στη Βραζιλία με την οικογένειά μου, γιατί δεν είχα χρόνο να ξεκουραστώ, από τότε που τελείωσα την καριέρα μου».

…το αν μετανιώνει για οτιδήποτε στην καριέρα του: «Το μόνο που μπορώ να πω ότι μετανιώνω είναι ότι αποδέχτηκα να γίνω αθλητικός διευθυντής του ΑΠΟΕΛ. Ήταν μια καλή εμπειρία, αλλά δεν με ωφέλησε, ήταν πολύ εξαντλητική δουλειά και δεν είχα την παραμικρή υποστήριξη. Θα το είχα κάνει διαφορετικά σήμερα, θα ξεκουραζόμουν για λίγο, θα προετοίμαζα λίγο περισσότερο τον εαυτό μου, ώστε να είμαι έτοιμος γι’ αυτή την πρόκληση»