Κυπριακό και Εκλογές Τουρκοκυπρίων

Ζητείται όραμα λύσης!

Τα αποτελέσματα των εκλογών στα κατεχόμενα μόνο προβληματισμό, αλλά και απογοήτευση δημιουργούν. Χρειάζεται ψύχραιμη, σοβαρή και προσεχτική ανάλυση. Και αυτό γιατί οι δυνάμεις, οι οποίες βρίσκονται απέναντι σε μια Ομοσπονδιακή επίλυση του Κυπριακού, φαίνεται ότι επικρατούν κατά κράτος στα κατεχόμενα. Είναι οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες ιστορικά λειτουργούσαν σε βάρος της κοινής συμβίωσης της ειρήνης και ασφάλειας στην Κύπρο. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις είναι η δεξιά του ΚΕΕ

Το κόμμα του Λαού του Κουτρέτ Οζερσάι και το κόμμα των εποίκων δημιουργούν ένα νέο τοπίο στη Βουλή των Κατεχομένων. Στην πράξη, διαπιστώνουμε μια απόλυτη επικράτηση των Εθνικιστικών δυνάμεων της συντηρητικής Δεξιάς και των κυριάρχων Δυνάμεων του συστήματος και του βαθέως κράτους των κατεχομένων, με τις ευλογίες της Τουρκίας. Το αποτέλεσμα των εκλογών καταγράφει τα δεδομένα και πραγματικότητες, πολιτικές και οικονομικές, αυτή τη στιγμή στα Κατεχόμενα.

Ποιοι οι λόγοι, τα αίτια και τα αιτιατά της ανόδου της δεξιάς και Ακροδεξιάς στα κατεχόμενα, είναι το ερώτημα; Η απάντηση ασφαλώς δεν είναι μια, ούτε δυο, ούτε τρεις. Είναι πολλοί οι λόγοι, που έχουν να κάνουν πρώτα και κύρια με την ιστορία του Κυπριακού, αλλά και με τα 44 χρόνια παρουσίας των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στη Βόρεια Κύπρο. Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι οι ακροδεξιές οργανώσεις, οι εθνικιστικές δυνάμεις εξακολουθούν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα κατεχόμενα. Οι Γκρίζοι Λύκοι, η ΤΜΤ και η Βολγκάν είναι καλά οργανωμένοι, όσο ήταν και το αμαρτωλό παρελθόν τους.

Το κόμμα Εθνικής Ενότητας, ως ο κύριος εκφραστής της Εθνικιστικής δεξιάς, το κόμμα που ίδρυσε ο Ραούφ Ντενκτάς, στο πέρασμα του χρόνου δημιούργησε μηχανισμούς, ελέγχει την εξουσία, απόκτησε ισχυρές προσβάσεις στην Αστυνομία και στο Στρατό και στην ουσία το Κόμμα ταυτίστηκε με το κράτος.

Όλα αυτά, τους επέτρεψαν αυτά τα χρόνια να οικοδομήσουν ένα πελατειακό κράτος, ρουσφετιού και εξάρτησης, οικονομικής και πολιτικής, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται όντως «κατά κράτος». Αν προσθέσουμε και τη μικρή έκταση και πληθυσμό, το ΚΕΕ γνωρίζει πλέον πράγματα και καταστάσεις στα κατεχόμενα, όχι μόνο σε Επαρχίες και Κοινότητες αλλά σε συνοικίες και γειτονιές.!

Κυρίως όμως αυτό που πισογύρισε τις συνειδήσεις των ανθρώπων είναι η μεγάλη απογοήτευση για τη μη λύση του Κυπριακού. 44 χρόνια κατοχής και διαίρεσης, οι Τουρκοκύπριοι είναι τα κύρια θύματα, αυτής της τραγωδίας. 44 χρόνια ζουν και βιώνουν τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα της διαίρεσης και κατοχής. Ζουν και βιώνουν την αδικία, την εκμετάλλευση, την βία και καταπίεση, καθώς και τον εκβιασμό του συστήματος και του κατεστημένου, με την Τουρκία να έχει καθίσει οριστικά στο σβέρκο τους, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ταυτόχρονα, βλέπουν καθημερινά να αλλάζει ο δημογραφικός χαρακτήρας στα κατεχόμενα, οι έποικοι και οι πολιτογραφήσεις να πολλαπλασιάζονται σε καθημερινό επίπεδο και οι ίδιοι να συρρικνώνονται συνεχώς με κίνδυνο να μετατραπούν σε μειοψηφία στον ίδιο τους τον τόπο.

Το Ρεπουπλικάνικο κόμμα των Τουρκοκύπριων, η Τουρκοκυπριακή Αριστερά δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τη δύναμη ακριβώς για τους πιο πάνω λόγους. Λίγο η απογοήτευση για τη μη λύση, λίγο τα εσωκομματικά προβλήματα και λίγο η πίεση που δέχτηκε ο κόσμος της Αριστεράς στα κατεχόμενα από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, όλα αυτά και άλλα πολλά, έκαναν την ζημιά, με αποτέλεσμα να απολέσουν την ισχύ που είχαν στο εκλογικό σώμα.

Συμπερασματικά, αυτό πού ο καθένας διαπιστώνει είναι η υποχώρηση πίστης και αισιοδοξίας για λύση και επανένωση της Κύπρου σε συνδυασμό με την ενίσχυση της Εθνικιστικής Δεξιάς. Δεν είναι ασφαλώς μόνο χαρακτηριστικό των Κατεχομένων, η άνοδος της ακροδεξιάς και των φασιστικών δυνάμεων. Είναι και Ελληνοκυπριακό και κατ επέκταση Ευρωπαϊκό.

Ειδικότερα, οι Δυνάμεις της Αριστεράς και της προόδου, οι δυνάμεις του Δημοκρατικού τόξου, οι Δυνάμεις που σκέφτονται Κυπριακά και έχουν όραμα μια επανενωμένη Κύπρο, χρειάζεται να αντιδράσουν, να μην πανικοβληθούν και να κρατήσουν μαζί ζωντανή την ελπίδα λύσης. Οι υποχωρήσεις, οι απογοητεύσεις είναι τα ζίγκ – ζάγκ της προοπτικής λύσης. Δεν λυγίζουμε και δεν υποκύπτουμε, δεν καταθέτουμε τα λάβαρα του αγώνα, της ειρήνης και της ασφάλειας στη πατρίδα μας. Χρειαζόμαστε κατ επείγον όραμα λύσης.!

Έχουμε ακόμα χρόνο να ελπίζουμε στο δρόμο προς τη Λύση. Η εκλογή του ανεξάρτητου υποψήφιου Σταύρου Μαλά στην προεδρία της Δημοκρατίας, μπορεί να γεννήσει ξανά την ελπίδα, ώστε το Λαικό κίνημα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων να εντείνει τον αγώνα και την πάλη του για να γκρεμίσουμε τα τείχη της διαίρεσης και να οικοδομήσουμε τη Νέα Κύπρο, την Ομόσπονδη Κύπρο, κοινή πατρίδα όλων των παιδιών της. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην Εθνικιστική δεξιά και ακροδεξιά, στις δυνάμεις της απόρριψης, στις δυνάμεις που δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινό μέλλον Ε/Κ και Τ/Κ.

Ο Σταύρος Μαλάς έχει όραμα λύσης και επανένωσης, έχει το πρόγραμμα και τα εχέγγυα να εμπνεύσει το λαό μας, στο σύνολο του. Έχει την τόλμη, την αποφασιστικότητα και την πολιτική βούληση στο επόμενο διάστημα να εργαστεί για τη Λύση. Χωρίς παλινωδίες, χωρίς υπολογισμούς και χωρίς να χρησιμοποιεί το Κυπριακό για να κτίσει πολιτική καριέρα, αποτελεί εκ των πραγμάτων τη μοναδική αξιόπιστη ελπίδα για την πατρίδα μας.

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com