Η κυπριακή πολιτική στο «δυστοπικό» 2021

Ο ευχετήριος οίστρος των πολιτικών μας για ένα… ευτυχές ή, τουλάχιστον, καλύτερο νέο έτος,  δύσκολα θα μπορούσε να συνάδει με την αδιάψευστα σκληρή πραγματικότητα.

Τα κληροδοτήματα της εκπνέουσας χρονιάς προς το 2021 είναι πολλά και δυσοίωνα, και θεωρείται απίθανο, ο νέος χρόνος να επιφυλάξει θεραπευτικές επιλύσεις για όλα τα κακώς έχοντα του δημοσίου μας βίου.

Αφενός, όλες οι ενδείξεις για την πορεία της πανδημίας και της, συναρτώμενης με αυτήν, οικονομικής κατάρρευσης, είναι μάλλον απογοητευτικές, αφού, ολόκληρος ο πλανήτης, εκτός απροόπτου, θα συνεχίσει να εκτροχιάζεται από ένα

τρίτο κύμα του covid-19, καθώς και από πιθανές νέες και απρόβλεπτες μεταλλάξεις του θανατηφόρου ιού, οι οποίες θα παρατείνουν, για άγνωστο χρόνο, το υγειονομικό και ψυχολογικό δράμα της χειμαζόμενης, από την πανδημία, ανθρωπότητας. Πρόκειται για αρνητικές εξελίξεις, που θα εξωθήσουν στα όρια των αντοχών της την ήδη βαθιά πληττόμενη παγκόσμια κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε υγειονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Αν δεν παρατηρηθεί, δε, μια σχετική ύφεση της εξάπλωσης, με τη σταδιακή χρήση των ήδη χρησιμοποιούμενων εμβολίων, η διαχείριση της διαμορφούμενης κατάστασης από τα κράτη, τις κυβερνήσεις και τους παγκόσμιους οργανισμούς, θα καθίσταται ολοένα δυσχερέστερη και αναποτελεσματική, με όλα τα συνεπαγόμενα για την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών.

Η Κύπρος, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, και ενδεχομένως να ευρίσκεται σε ακόμη δεινότερη θέση, λόγω της ευθραυστότητας των κοινωνικών και οικονομικών της δομών, ένεκα της οικονομικής κρίσης του 2013, οι αρνητικές επιπτώσεις της οποίας ουδόλως απισχνάνθηκαν.

Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.