Η Ευρώπη ξεσπά, ο ηγέτης της Κύπρου κρύβεται...

Όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εκδιώκουν από τα εδάφη τους απεσταλμένους του Ερντογάν και τους απαγορεύουν να χρησιμοποιήσουν την επικράτειά τους για να προπαγανδίσουν υπέρ των θέσεων του σουλτάνου στο δημοψήφισμα του Απριλίου. Εδώ, ήλθε στα κατεχόμενα, ως να είναι τουρκικό έδαφος, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας και οργάνωσε συγκεντρώσεις και ομιλίες υπέρ του «ναι».

Βεβαίως, το κυπριακό κράτος δεν έχει ούτε την ισχύ

ούτε τα μέσα να απαγορεύσει είσοδο του Γιλντιρίμ στην κατεχόμενη επικράτειά του. Είχε, όμως, υποχρέωση να συμπορευθεί με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και τουλάχιστον -ως στοιχειώδη αντίδραση- να προχωρήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε μία δήλωση καταδίκης, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στην Ευρώπη πως η Τουρκία κατακρατεί, διά της βίας των όπλων, τμήμα του κυπριακού εδάφους. Και ότι η Ευρώπη οφείλει να συμπαρασταθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία - μέλος της Ε.Ε. και να καλέσει την κατοχική δύναμη να αποχωρήσει. Άλλως να της επιβάλει κυρώσεις.

Αυτό όφειλε να πράξει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ως ελάχιστο δείγμα αντίδρασης και παραβίασης της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τελικά, ούτε ένα λόγο καταδίκης της επίσκεψης δεν άρθρωσε. Και πώς να αρθρώσει; Να επιτεθεί κατά του «φίλου» Ερντογάν, τον οποίο θεωρεί σύγχρονο και προοδευτικό ηγέτη, που άλλαξε την Τουρκία με τις μεταρρυθμίσεις του; Να ενοχλήσει το «θηρίο», όταν πολιτική του είναι ο κατευνασμός του θηρίου; Να εξανεμίσει τις τελευταίες ελπίδες για νεκρανάσταση του ψευδοδιαλόγου, ο οποίος οδηγεί σε τουρκική λύση;

Σιώπησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αντί να μιλήσει. Εκρύβη αντί να εμφανισθεί. Αποστασιοποιήθηκε από τη συλλογική αντίδραση των φίλων και εταίρων στην αλαζονεία και στη θρασύτητα του Ερντογάν. Και ύστερα επαίρεται, μαζί με τον ΔΗΣΥ, ότι συμπορευόμαστε με τις πολιτικές των Ευρωπαίων εταίρων.

Είχε την ευκαιρία να ενισχύσει τις κυπριακές θέσεις κατά της Τουρκίας και της κατοχής της. Και αντί όλων αυτών, προτίμησε να προβάλει και πάλιν το πρόσωπο της ψοφοδεούς πολιτικής του και του παραλυτικού φόβου, με τον οποίο αντιμετωπίζει τις θρασύτατες τουρκικές απειλές και εκβιασμούς.

Αυτός είναι ο Πρόεδρος ο οποίος εξελέγη με δέσμευση να ασκήσει πολιτική η οποία να προκαλεί κόστος στην Τουρκία! Ούτε μία φραστική καταδίκη των παρανόμων ενεργειών της Τουρκίας δεν τολμά να αρθρώσει. Προσφέρει, διά της σιωπής του, πιστοποιητικά καλού παιδιού στον Ερντογάν.

Την ώρα που ο αντιτουρκισμός στην Ευρώπη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, το κράτος-μέλος της Ε.Ε. το οποίο έχει κάθε λόγο να αξιοποιήσει τη συγκυρία, απουσιάζει από τον ευρωπαϊκό ξεσηκωμό.

Την ώρα που η κυπριακή κυβέρνηση όφειλε να αξιοποιήσει την ευκαιρία και να ζητήσει από την Κομισιόν να προχωρήσει σε κυρώσεις κατά του νεοσουλτανικού κράτους, να απαιτήσει διακοπή των ενταξιακών συνομιλιών με την Τουρκία και να εξαγγείλει αποδέσμευση από την πολιτική διευκόλυνσης της Τουρκίας να καταστεί μέλος της Ε.Ε., ο ηγέτης του κυπριακού κράτους ασχολείται με τα προεκλογικά, και αγωνιά και άγχεται πότε θα ξαναρχίσουν οι συνομιλίες παράδοσης στην Τουρκία.

Αυτός είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού την Τουρκία και αποστρέφει την προσοχή από τις παράνομες ενέργειές της.

Ας μην περιμένει ο λαός αξιοποίηση ευκαιριών, εκμετάλλευση συγκυριών, ελάχιστο πολιτικό θάρρος καταδίκης τουρκικών παρανομιών, πρόκληση κόστους για την Τουρκία, διεκδίκηση δικαίων.

Να περιμένει ακόμη μεγαλύτερες υποκλίσεις μπροστά στον θρόνο του «σύγχρονου, προοδευτικού»... σουλτάνου!