Η Ανόρθωση έχει μόνο μία διέξοδο για να ανακάμψει

Υπάρχουν δύο διαχρονικά ποδοσφαιρικά αξιώματα, στα οποία οι προπονητές παραπέμπουν συχνά.

Αξίωμα Νο1: «Η επίθεση φέρνει θεατές, η άμυνα φέρνει τίτλους».

Αξίωμα Νο2: «Η επίθεση είναι θέμα ταλέντου, η άμυνα θέμα διάθεσης».

Στην τρέχουσα περίοδο η Ανόρθωση δημιουργεί κατά κανόνα αρκετές ευκαιρίες για γκολ. Ότι δεν τις αξιοποιεί στο ποσοστό που θα έπρεπε, για να έχει καλύτερα αποτελέσματα και καλύτερη πορεία, είναι σίγουρα ένα πρόβλημα.

Ασφαλώς μικρότερο από το πρόβλημα της διαρκούς παραβίασης

της εστίας της. Μετά από 14 επίσημα παιχνίδια το μείζον ζήτημα δεν είναι ότι η «Κυρία» έχει κρατήσει μόνο μια φορά το μηδέν.

Ακόμη πιο ανησυχητικό θέμα είναι πως στα οκτώ εξ αυτών έχει δεχτεί άνω του ενός τέρματος (έξι φορές από δύο γκολ, δύο φορές από τρία γκολ). Ακόμη και… ρολόι να δούλευε η ομάδα στο επιθετικό κομμάτι, είναι εύκολα αντιληπτό πόσο δύσκολη υπόθεση γίνεται η νίκη, όταν πρέπει να σκοράρεις 3 ή 4 τέρματα για να την πάρεις.

Κι επειδή, μέχρι στιγμής, ο σύλλογος της Αμμοχώστου δεν παρουσιάζει τέτοια ευχέρεια στο σκοράρισμα (μάλλον το αντίθετο), η μείωση των ευκαιριών και των τερμάτων του αντιπάλου είναι μονόδρομος, προκειμένου να μην εκτροχιαστεί πρόωρα από τη διεκδίκηση των εγχώριων τίτλων.