Η άλλη όψη του Κρις Τριανταφυλλίδη

Στην Άλλη όψη της εφημερίδας Σημερινή, ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ μιλάει για τη ζωή του.

Η νομική, το twitter, η αγωνία για το Κυπριακό, η πολιτική και η οργανωτικότητα ενός ανθρώπου που, πάνω απ’ όλα, αγαπάει την οικογένειά του. «Όταν υπάρχει κάτι που θέλω ή οφείλω να πω, είτε όσον αφορά τα κοινά είτε την επιστήμη μου, θα το γράψω στο twitter», λέει.

Όπως αφηγείται και ο

"Έχουμε μια οικογενειακή παράδοση στο επάγγελμα του δικηγόρου. Ο παππούς μου, από την πλευρά του πατέρα, ήταν δικηγόρος, όπως και ο πατέρας μου και ο αδερφός του πατέρα μου, αλλά κάποια ξαδέρφια μου. Ο πατέρας μου, δε, διετέλεσε για αρκετά χρόνια Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου και για περίπου οκτώ χρόνια, Γενικός Εισαγγελέας.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που μου άφησε; Δύσκολη ερώτηση. Είναι πολλά τα καλά στοιχεία, αλλά αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, είναι το να λέμε καθημερινά «δόξα τω Θεώ», να είμεθα ικανοποιημένοι για ό,τι έχουμε, να προσπαθούμε για το καλύτερο, να αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να δεχόμεθα τον άλλον άνθρωπο όπως είναι. Πιστεύω στον Θεό, όχι όμως σε βαθμό που να αποδίδω όλα τα καλά και τα κακά σε Εκείνον.

Ρωτάτε γιατί «Chris» και όχι «Χρίστος». Ο παππούς μου, από τη μεριά της μητέρας μου, ήταν από τον Άγιο Τύχωνα κι έφυγε φτωχός για την Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισε τη γιαγιά μου, η οποία είχε φύγει από τη Σμύρνη. Έπειτα, η οικογένεια μετοίκησε στην Αφρική, όπου ο παππούς μου δούλεψε κι έκανε μιαν αρκετά σεβαστή περιουσία.

Εκεί μεγάλωσε τη μητέρα μου. Έτσι, όταν αυτή ήρθε στην Κύπρο και γνώρισε τον πατέρα μου, ήταν αγγλομαθής, δεν ήξερε καλά Ελληνικά. Το Χρίστος, ήταν το όνομα του πατέρα της, που είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν από τη γέννησή μου. Επειδή λοιπόν τα Ελληνικά της μητέρας μου δεν ήταν πολύ καλά, το «Χρίστος» το έκανε «Chris». Οι φίλοι μου με αποκαλούν Chris, αλλά δεν έχω πρόβλημα ακόμα και όταν με φωνάζουν «Χρίστο».

Έχετε δίκιο, τις περισσότερες φορές εκφράζω απόψεις, οι οποίες έρχονται σε σύγκρουση με το κόμμα μου, τον ΔΗΣΥ. Δεν είμαι πολιτικός. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική υπάρχει επειδή στην Κύπρο έχουμε μια παράνομη κατοχή. Αν με τη δική μου ενασχόληση μπορεί να μπει έστω κι ένα μικρό λιθαράκι για να μπορέσει να τερματιστεί αυτή η κατοχή, θα συνεχίσω να το κάνω. Ανήκω στον ΔΗΣΥ διότι ιδεολογικά βρίσκεται πιο κοντά σε εκείνα που πρεσβεύω, καθώς και γιατί πιστεύω ότι δεν πρόκειται για έναν κομματικό χώρο στον οποίο ευδοκιμούν οι «φυλακισμένοι εγκέφαλοι». Εντός του, έχεις το δικαίωμα να σκέφτεσαι και να ομιλείς ελεύθερα.

Οφείλω να αναφέρω, διότι είναι δίκαιο να το κάνω, ότι ουδέποτε η ηγεσία του ΔΗΣΥ σήκωσε το τηλέφωνο να με καλέσει και να εκφραστεί αρνητικά για κάτι το οποίο έχω γράψει ή πει, έστω κι αν ήταν αντίθετο προς την επίσημη γραμμή του κόμματος. Δεν με πιστεύετε; Κι όμως. Εκείνο που δεν έχω κάνει ποτέ, είναι να καπηλευτώ τις θέσεις του κόμματος, ως δικές μου, όπως και το κόμμα δεν έχει καπηλευτεί τις δικές μου. Τα κόμματα δεν πρέπει να είναι φυλακές, πρέπει να είναι κύτταρα δημοκρατίας, διαφορετικά θα καταλήξουν καρκινικά κύτταρα".

*Διαβάστε περισσότερα με την εφημερίδα Σημερινή.